جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دومین اثر مهم جان رالز، لیبرالیسم سیاسی (1993)، به این سؤال اختصاص دارد که چگونه یک جامعه لیبرال می تواند در مورد مسائل عدالت با توجه به کثرت گرایی اجتماعی اش به اجماع برسد. این مقالات تفاسیر منظمی از کار توسط محققان مشهور بین‌المللی ارائه می‌کنند و در عین حال، دامنه وسیع استدلال‌های رالز و همچنین محدودیت‌های آنها را بررسی می‌کنند.

ترجمه ماشینی: از اواخر دهه 1970، جان رالز در هاروارد دوره‌ای در فلسفه اخلاق تدریس کرد که منجر به مجموعه‌ای از جزوه‌ها شد که در طول سال‌ها بارها و بارها دوباره کار شدند. او معتقد بود که در فلسفه نمی توان از غلبه تدریجی بر نظریه های گذشته صحبت کرد، همانطور که در فیزیک یا زیست شناسی از آن صحبت می شود. نظریات گذشته برای او اشکال کاملی از پاسخ به پرسش‌های واقعی هستند که باید در چارچوب خود خوانده شوند، اما می‌توانند به طور مثبت با زمان حال گفتگو کنند و منبع الهام برای حل مشکلات ما باشند. این بیست درس مقدمه ای بر تاریخ فلسفه مدرن و فرصتی برای کشف منابع تاریخی اندیشه یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم است.

ترجمه ماشینی: این متن که عمیقاً تحولات فلسفه معاصر را تحت تأثیر قرار داده و همچنان مورد بحث گسترده است، چالشی برای همه کسانی است که معتقدند عدالت اجتماعی و کارایی اقتصادی ناسازگار هستند. برقراری گفت‌وگو بین دو رویکرد متضاد - سنت قرارداد اجتماعی در مواجهه با فایده‌گرایی - به دغدغه‌های اخلاقی و سیاسی زمان ما چارچوب نظری دقیقی را می‌دهد که فاقد آن بودند. جان رالز در این کتاب اغلب پرمشقت و در عین حال هیجان‌انگیز، آنچه را که می‌توان منشور سوسیال دموکراسی مدرن نامید، با نقاط قوت و ضعف آن تدوین کرده است. جان رالز (1921-2002): استاد فلسفه در دانشگاه هاروارد، او همچنین نویسنده «عدالت و دموکراسی» (Seuil, 1993) و «عدالت به مثابه برابری» (La Découverte، 2003) است. ترجمه از انگلیسی (ایالات متحده آمریکا) توسط کاترین اودار.

ترجمه ماشینی: کار جان رالز در مورد عدالت بیش از هر اثر دیگری در فلسفه اخلاق یا فلسفه سیاسی در قرن بیستم، تفسیرها را به خود جلب کرده و توجه بیشتری را برانگیخته است. رالز مولف دو رساله مهم، نظریه عدالت (1971) و لیبرالیسم سیاسی (1993) است. گفته می شود که نظریه عدالت، فلسفه سیاسی را در دنیای انگلیسی زبان احیا کرد. اما رالز قبل و بعد از نوشتن رساله‌های بزرگ خود، جریان پیوسته‌ای از مقالات را تولید کرد. برخی از این مقالات دیدگاه‌هایی درباره عدالت و لیبرالیسم متمایز از دیدگاه‌های موجود در این دو کتاب بیان می‌کنند. آنها به خودی خود به دلیل مسائل عمیق در مورد ماهیت عدالت، استدلال اخلاقی و لیبرالیسم که مطرح می کنند و همچنین به دلیل نوری که بر تکامل دیدگاه های رالز می اندازند، مهم هستند. برخی از مقالات به مسائلی می پردازند که در هیچ کدام از کتاب ها به آن اشاره نشده است. آنها به شناسایی برخی از مسیرهایی که برای نظریه‌پردازان لیبرال عدالت باز است و برخی از مشکلات گره‌دار که نظریه‌پردازان لیبرال باید به دنبال حل آن باشند، کمک می‌کنند. مجموعه کاملی از مقالات جان رالز بیش از دو مقاله است.

ترجمه ماشینی: رویکردهای جان رالز و جرالد کوهن به عدالت اجتماعی، تا زمانی که در سطح عملی در نظر گرفته نشود، جایی که توزیع دقیق کالاهای اجتماعی انتخاب شود، نمی توانند مکمل یکدیگر باشند. اختلاف آنها در مورد عدالت و اصول آن مستلزم انتخابی است که یا نظریه رالزی را انتخاب می کند یا نظریه کونینی. معقول ترین رویکرد به عدالت اجتماعی چیست؟ این اثر هر دو رویکرد را مقایسه می کند و هدف آن دفاع از موضع کوهن در پرتو دو ملاحظات است. این به پرسش فلسفی در مورد تحلیل ایده عدالت پاسخ می دهد که فضیلت عدالت را در زمینه فلسفی آن قرار می دهد. با این حال، روشی را ارائه می دهد که همه می توانند برای رسیدن به اصول اساسی عدالت با به کارگیری نیروی عقل به کار گیرند. تحلیل مفهوم عدالت بر اساس قدرت عقل باید به دنبال کشف ماهیت غایی عدالت باشد که مستقل از حقایق و دیگر فضایل است. پس از افشا شدن، درک عدالت باید به نهادهای اجتماعی اطلاع داده و تصمیمات روزانه مردم را تعیین کند. بنابراین جامعه عادلانه جامعه ای است که در آن افراد عادل و نهادهای عادل فضیلت عدالت را به نمایش می گذارند.

ترجمه ماشینی: معرفی؛ مقدمه ای بر نسخه شومیز; بخش 1: لیبرالیسم سیاسی: عناصر اساسی. سخنرانی اول: ایده های بنیادی. 1. پرداختن به دو پرسش اساسی; 2. ایده یک مفهوم سیاسی از عدالت. 3. ایده جامعه به عنوان یک سیستم عادلانه همکاری. 4. ایده یک موقعیت اصلی. 5. تصور سیاسی از شخص; 6. ایده یک جامعه منظم. 7. نه جامعه و نه انجمن; 8. در مورد استفاده از مفاهیم انتزاعی; سخنرانی دوم: اختیارات شهروندان و نمایندگی آنها. 1. معقول و معقول.؛ این کتاب ایده‌های عدالت به مثابه انصاف را که جان رالز در نظریه عدالت ارائه کرده است، ادامه می‌دهد و تجدیدنظر می‌کند، اما تفسیر فلسفی آن را به شکلی اساسی تغییر می‌دهد. آن کار قبلی آنچه رالز آن را «جامعه منظم» می‌نامد، فرض می‌کرد، جامعه‌ای که در باورهای اخلاقی پایه‌اش پایدار و نسبتاً همگن است و در آن توافق گسترده‌ای درباره آنچه زندگی خوب را تشکیل می‌دهد وجود دارد. با این حال، در جامعه دموکراتیک مدرن، تعدد آموزه‌های ناسازگار و آشتی ناپذیر - مذهبی، فلسفی و اخلاقی - در چارچوب نهادهای دموکراتیک وجود دارد. رالز با به رسمیت شناختن این به عنوان یک شرط دائمی دموکراسی، می پرسد که چگونه یک جامعه باثبات و عادلانه متشکل از شهروندان آزاد و برابر می تواند در توافق زندگی کند، وقتی که توسط دکترین های معقول اما ناسازگار تقسیم می شود. که طرح های رالز برای بازنگری در لیبرالیسم سیاسی را که با مرگ او کوتاه شد، ترسیم می کند. «تفسیر مستدل و فوق‌العاده‌ای بر نظریه عدالت... چرخشی قاطع به سوی فلسفه سیاسی.» ضمیمه ادبی تایمز.