جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا را می‌توان پنج فیلسوف مهم پست‌مدرن دانست که کوشیدند محدودیت‌های عقل‌گرایی مدرن را آشکار کنند و راهی برای نقد آن بگشایند. اما طرح فکری این پنج متفکر با پیروی از الگویی مشابه شکل گرفته است؛ همۀ آن‌ها، برای گذر از آخرین مرحلۀ سنت فلسفی غربی و کشف معنای اصیل فلسفه‌ورزی، به سرآغاز فلسفۀ غربی یعنی افلاطون رجوع کردند. کاترین زاکرت در این کتاب می‌کوشد ابتدا اندیشۀ این متفکران و مواجهه‌شان با افلاطون را به نحوی دقیق و موشکافانه تبیین کند و توضیح دهد که پست‌مدرن‌بـــودن آن‌هـــا دقیقا چه معنایــــی دارد. سپـــس فلسفــــۀ این متفکران را به عرصۀ عملی پیوند می‌دهد و تبعات سیاسی و اجتماعی آن‌ را می‌کـــاود. حاصـــل کار او کتـابـــی اســـت کــــه هـــــم طرحـــی یکپارچــــه و به‌هم‌پیوسته از تفکر فلسفی غربی برای خواننده مهیا می‌کند و هم نشان می‌دهد که چگونه این پنج فیلسوف، برای عبور از بحران‌های سیاسی و اجتماعی معاصرشان، سنت خود را بازخوانی و نقد کردند.

نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا را می‌توان پنج فیلسوف مهم پست‌مدرن دانست که کوشیدند محدودیت‌های عقل‌گرایی مدرن را آشکار کنند و راهی برای نقد آن بگشایند. اما طرح فکری این پنج متفکر با پیروی از الگویی مشابه شکل گرفته است؛ همۀ آن‌ها، برای گذر از آخرین مرحلۀ سنت فلسفی غربی و کشف معنای اصیل فلسفه‌ورزی، به سرآغاز فلسفۀ غربی یعنی افلاطون رجوع کردند. کاترین زاکرت در این کتاب می‌کوشد ابتدا اندیشۀ این متفکران و مواجهه‌شان با افلاطون را به نحوی دقیق و موشکافانه تبیین کند و توضیح دهد که پست‌مدرن‌بـــودن آن‌هـــا دقیقا چه معنایــــی دارد. سپـــس فلسفــــۀ این متفکران را به عرصۀ عملی پیوند می‌دهد و تبعات سیاسی و اجتماعی آن‌ را می‌کـــاود. حاصـــل کار او کتـابـــی اســـت کــــه هـــــم طرحـــی یکپارچــــه و به‌هم‌پیوسته از تفکر فلسفی غربی برای خواننده مهیا می‌کند و هم نشان می‌دهد که چگونه این پنج فیلسوف، برای عبور از بحران‌های سیاسی و اجتماعی معاصرشان، سنت خود را بازخوانی و نقد کردند.

«برگسونیسم» نوشته‌ی ژیل دُلوز(۱۹۲۵-۱۹۹۵) فیلسوف فرانسوی است. دلوز در زمینه‌ی فلسفه، ادبیات، فیلم و هنرهای زیبا نیز نوشته‌هایی دارد. او در جریان‌های فلسفی متعددی چون پسا ساختارگرایی، پست مدرنیسم و نظریه‌های ادبی تأثیرگذار بوده است. دلوز با فشردگی (و توأم با دقت) زیادی در این کتاب سخن می‌گوید. به باور او، برگسون جانی نو به کالبد مفاهیمِ هستی، هستنده، هستن، مکان و زمان بخشید و متافیزیک را به حوزه‌ای سفت ‌و سخت بدل کرد. «بازگشت به برگسون» صرفاً به معنای تحسینِ مجدد یک فیلسوفِ بزرگ نیست بلکه نوعی بازگویی یا گسترشِ اقدامِ تهورآمیز او برای امروز است تا دگرگونی‌های زندگی و جامعه همراه با دگرگونی‌های علم در نظر گرفته شوند. برگسون خودش را لایق آن می‌داند که متافیزیک را به حوزه‌ای سفت و سخت بدل کند؛ حوزه‌ای که می‌تواند همراه با مسیرهای جدیدی که دایماً در جهان پدیدار می‌شوند ادامه یابد. برگسونیسم قلبِ کوچک ولی تپندۀ فلسفۀ دلوز است. برگسون‌گرایی بیش از همه با افقی مطلق در دیده‌بانی («چشمان ذهن») مربوط است که بی‌توجه به موقعیت نسبیِ کسی که دید می‌زند، فلسفیدن را به خطی مشروط می‌کند که از خارجِ قاب، بوم، کاغذ آغاز می‌شود. کتاب حاضر از روی دو نسخه‌ی فرانسوی و انگلیسی به فارسی ترجمه شده است.

«روشنگری چیست؟» مقاله ای از فیلسوف امانوئل کانت در سال 1784 است. در نشریه دسامبر 1784 برلینیشه موناتشریفت (ماهنامه برلین) که توسط فردریش گدیکه و یوهان اریش بیستر ویرایش شده بود، کانت به سوالی که یک سال پیش از آن توسط کشیش یوهان فردریش زولنر، که همچنین یکی از مقامات دولت پروس بود، پاسخ داد. مقاله کانت همچنین به علل فقدان روشنگری و پیش شرط های لازم برای ایجاد امکان روشنگری برای مردم پرداخته است. او ضروری می‌دانست که پدرگرایی کلیسا و دولت ملغی شود و به مردم آزادی داده شود تا از عقل خود استفاده کنند. کانت فردریک دوم پروس را به خاطر ایجاد این پیش شرط ها ستایش کرد. کانت بر مسائل دینی تمرکز کرد و گفت: «حکام ما» علاقه کمتری به این دارند که به شهروندان بگویند در مورد مسائل هنری و علمی چه فکری کنند. حال این کتاب "روشن نگری چیست، روشنی یابی چیست؟" اثری است که توسط "آرهارد بار" گرداوری شده است. نویسنده در این کتاب همین مباحث منطقی و فلسفی را پی گیری می کند و سعی دارد با گزینش مقالات مخلف فهم تازه ای را از موضوع مطرح شده ایجاد کند. این کتاب توسط نشر "آگاه" منتشر شده است.

«برگسونیسم» نوشته‌ی ژیل دُلوز(۱۹۲۵-۱۹۹۵) فیلسوف فرانسوی است. دلوز در زمینه‌ی فلسفه، ادبیات، فیلم و هنرهای زیبا نیز نوشته‌هایی دارد. او در جریان‌های فلسفی متعددی چون پسا ساختارگرایی، پست مدرنیسم و نظریه‌های ادبی تأثیرگذار بوده است. دلوز با فشردگی (و توأم با دقت) زیادی در این کتاب سخن می‌گوید. به باور او، برگسون جانی نو به کالبد مفاهیمِ هستی، هستنده، هستن، مکان و زمان بخشید و متافیزیک را به حوزه‌ای سفت ‌و سخت بدل کرد. «بازگشت به برگسون» صرفاً به معنای تحسینِ مجدد یک فیلسوفِ بزرگ نیست بلکه نوعی بازگویی یا گسترشِ اقدامِ تهورآمیز او برای امروز است تا دگرگونی‌های زندگی و جامعه همراه با دگرگونی‌های علم در نظر گرفته شوند. برگسون خودش را لایق آن می‌داند که متافیزیک را به حوزه‌ای سفت و سخت بدل کند؛ حوزه‌ای که می‌تواند همراه با مسیرهای جدیدی که دایماً در جهان پدیدار می‌شوند ادامه یابد. برگسونیسم قلبِ کوچک ولی تپندۀ فلسفۀ دلوز است. برگسون‌گرایی بیش از همه با افقی مطلق در دیده‌بانی («چشمان ذهن») مربوط است که بی‌توجه به موقعیت نسبیِ کسی که دید می‌زند، فلسفیدن را به خطی مشروط می‌کند که از خارجِ قاب، بوم، کاغذ آغاز می‌شود. کتاب حاضر از روی دو نسخه‌ی فرانسوی و انگلیسی به فارسی ترجمه شده است.