جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آلن تورن را یکی از برجسته‌ترین جامعه‌شناسان معاصر دانسته‌اند. البته، او به معنای دقیق کلمه جامعه‌شناسی سیاسی است، زیرا بخشی مهم از مطالعاتش بر تأثیر روابط نیروهای اجتماعی بر اشکال مختلف قدرت از جمله قدرت سیاسی متمرکز است. آثار او به زبان‌های مختلف ترجمه شده و مورد ارجاع مکرر نویسندگان بوده است. تورن بر اساس برآوردی مبتنی بر داده‌های «شاخص ارجاعات در حوزۀ علوم اجتماعی»[۱]، در میان بیست دانشمند زنده‌ای قرار داشته است که در این حوزه بیشترین ارجاعات علمی در جهان را به خود اختصاص داده‌اند. از مهم‌ترین شاگردان او می‌توان به مانوئل کاستلز، فرانسوا دوبه و آلبرتو ملوچی اشاره کرد.

ماتریالسم تاریخی امروز به یك ادعای نظری، دانشگاهی و غیرعلمی عقب‌نشینی كرده است. این جایگاه پس از انواع گرایش‌های علم‌گریز و علم‌ستیز جناح انتقادی به اوج خود رسیده است. گرایش‌هایی كه به بهانه نقد پوزیتیویسم هر شكلی از علمیت و علم را انكار كرده‌‌اند. انگلس به دشمن شماره یك هر خوانشی از جنبش‌های انتقادی مبدل شده است كه باید همچون جزامی‌های رومی از او دوری گزید و نوشته‌هایش را قرنطینه كرد. خط علمی با خط شوروی یكی در نظر گرفته می‌شود. انتقاد از «تكنیك» جانشین انتقاد از نظام‌ها و الگوهایی شده است كه از ابزار در جهت منافع خود سود می‌برند. این انحراف منجر شده كه لیبرالیسم خود را نماینده تام‌الاختیار ترویج علم و تكنولوژی جا بزند كه منافع آن برای همگان خواهد بود. به نظر می‌رسد وقت آن رسیده كه ماتریالیسم در نسبت خود با علوم تجدیدنظر كند. به نظر نگارنده بهترین نقطه آغاز در این زمینه‌ علوم انسان‌شناسی، باستان‌شناسی و زیست‌شناسی هستند تا جایی كه به انسان پیش از تمدن (كمون اولیه) می‌پردازند. زمان آن رسیده كه حقانیت نظرگاه مادی به تاریخ در مستندات گذشته بی‌طبقه آینده خود را شناسایی كند. زمان «بازگشت» به «آینده» فرا رسیده است.