جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

كتاب النابتة: از اين رساله گاهى به اسم «رسالة فى بنى امية» نيز نام برده شده است. اين كتاب را جاحظ در رد گروهى از مسلمانان كه در زمان جاحظ پديد آمده و به نام نابته مشهور شده بودند، نوشته است. نابته قائل‌اند كه سبّ معاويه و لعن او جائز نيست و اين اساسى ‌ترين نظريۀ آنها بوده، ولى علاوه بر آن قائل به تشبيه، قدم قرآن، جبر و... مى‌باشند. در واقع گروه نابته پيروان اهل حديث به خصوص احمد حنبل مى‌باشند كه همين آراء با تغييرهاى جزيى در بين بعضى از اهل سنت وجود دارد. مؤلف در اين رساله علاوه بر نقد آراء نابته، گزارشى نيز از تاريخ صدر اسلام تا عصر اموى ارائه مى‌كند. او عصر پيامبر(ص) و ابوبكر و عمر و 6 سال اول عثمان را عهد وحدت و الفت مسلمانان دانسته و قائل شده كه در اين زمان بدعت و فسادى حاصل نشده است؛ اما بعد از اين 6 سال، زمان خلافت عثمان زمان فتنه و فساد و اختلاف بين مسلمانان مى‌باشد، لذا بعضى از مسلمانان او را به سوء مديريت و بعضى به اختلاس از اموال بيت المال و كوتاهى در حفظ آن و تقسيم ناعادلانه آن متهم كرده و به منزل او هجوم آورده و او را كشتند. البته جاحظ كشتن خليفه را محكوم مى‌كند، چون خون فاسق در نزد او همچون خون مؤمن محترم است و لكن قائل است، او به خاطر ارتكاب بعضى اشتباهات و گناهان فاسق مى‌باشد. جاحظ بعضى از فتن و بلايائى كه عالم اسلام را بعد از عثمان فرا گرفت، از آثار و نتايج رفتار عثمان مى‌داند. مصائبى همچون جنگ جمل و جنگ صفين و جنگ نهروان و كشته شدن امیرالمؤمنین(ع) به دست ابن ملجم. وى موارد متعددى از فسادهاى معاويه را برمى‌شمارد كه اين همه فساد در نظر او مستلزم جواز سب او است. همچنين در مورد يزيد بن معاويه و فسادهاى او در اسلام سخن گفته و در آخر نتيجه مى‌گيرد كه «إن‌هذه الاعمال تدل على القسوة و الحقد و النصب و النفاق و اليقين المدخول و الايمان المخروج و عدم الاخلاص للنبى» او پس از آن به بقيه فسادهاى خاندان اميه اشاره مى‌كند. این رساله هم به صورت مستقل و هم در مجموعه رسائل جاحظ منتشر گردیده است.

ترجمه ماشینی : این کتاب سه رویکرد به عقل عمومی و فضای عمومی اعطا شده به ادیان را مقایسه می‌کند: پلتفرم لیبرال یک اجماع همپوشانی که توسط جان رالز پیشنهاد شده است، بازنگری‌بندی اخلاقی گفتمان یورگن هابرماس درباره جهان‌شمولی کانت و تحقق آن در حوزه عمومی، و بنیان‌گذاری مشترک. نقشی که پل ریکور به سنت های خاصی نسبت می دهد که فرهنگ آنها و اعتقادات شهروندان را شکل داده است. مقدمات مواضع آنها در چهار جنبه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد: (1) چارچوب هنجاری که کارکرد خاص عقل عمومی را تعیین می کند. (2) انسان شناسی و نظریه های عمل آنها. (3) ابعاد زندگی اجتماعی و مشخص شدن آن در چارچوب سیاسی دموکراتیک. (4) دیدگاه‌های متفاوتی از دین که از این عوامل ناشی می‌شود، از جمله درک آن‌ها از جایگاه ادعاهای حقیقت متافیزیکی و دینی، و نقش دین به‌عنوان یک عمل و اعتقاد در جامعه کثرت‌گرا. دریافت‌ها و نقدهای اخیر به زبان‌های انگلیسی و آلمانی مورد بحث قرار می‌گیرند: فیلسوفان و الهی‌دانان در مورد گستره عقل عمومی، و وظیفه ترجمه از سنت‌های ایمانی، و همچنین نقشی که ممکن است در تنوع فرهنگ‌های جهانی برای شکل دادن به یک مشترک داشته باشند، بحث می‌کنند. افق جهان وطنی

ترجمه ماشینی : این کتاب ارزیابی جامعی از دو فیلسوف سیاسی برجسته پس از جنگ جهانی دوم، جان رالز و یورگن هابرماس ارائه می دهد. هر دو مرد می‌پرسند که چگونه می‌توانیم تحت قوانین اجباری آزاد و خودمختار باشیم و چگونه می‌توانیم مجموعاً از عقل خود برای توجیه اعمال قدرت سیاسی استفاده کنیم. در دموکراسی‌های مدرن کثرت‌گرا، نمی‌توان انتظار داشت که شهروندان بر اساس وفاداری مشترک به آموزه‌های متافیزیکی یا دینی جامع در مورد افراد یا جامعه، در مورد هنجارهای اجتماعی به توافق برسند، و بنابراین هر دو فیلسوف به پرسش‌های اساسی در مورد چگونگی یک چارچوب الزام‌آور هنجاری برای استفاده عمومی از عقل پرداختند. ممکن و قابل توجیه باشد هدریک مفهوم معقول بودن را بر اساس لیبرالیسم سیاسی رالز و نظریه عقلانیت ارتباطی که مفهوم رویه ای هابرماس از دولت قانون اساسی دموکراتیک را حفظ می کند، بررسی می کند. کتاب او راولسیانیسم رایج در دنیای انگلیسی-آمریکایی امروز را به چالش می کشد و در عین حال از نظریه هابرماس که اغلب ضعیف درک شده است به عنوان جایگزینی برتر دفاع می کند.

ترجمه ماشینی: اریک وبر در رالز، دیویی و ساخت‌گرایی به بررسی و نقد معرفت‌شناسی جان رالز و تنش حل‌نشده - که از کانت به ارث رسیده است- بین بازنمایی‌گرایی و ساخت‌گرایی در آثار رالز می‌پردازد. وبر استدلال می کند که علیرغم ادعای رالز مبنی بر سازنده بودن، تأثیرات کانتی ناشناخته او باعث مشکلات متعددی می شود. وبر به طور خاص از ناکامی رالز در توضیح منشأ مفاهیم عدالت، درک او از "افراد" و احیای نظریه قرارداد اجتماعی انتقاد می کند. این کتاب با تکیه بر کار جان دیویی برای حل این مشکلات، از رویکردی به شدت سازنده‌گرایانه به مفهوم عدالت استدلال می‌کند و پیامدهای عملی چنین رویکردی را برای آموزش بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی : این پایان‌نامه نسخه‌هایی از نظریه فردگرایی را توسط سه نظریه‌پرداز بزرگ، جان لاک، جان استوارت میل و جان دیویی دنبال می‌کند، زیرا آنها شرایط موجود اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، قانونی و نظامی زمان خود را مورد انتقاد قرار می‌دهند. من استدلال می کنم که هر نظریه پردازی نظریه فردگرایی را اصلاح می کند تا به بهترین وجه با درک خود از ماهیت انسانی مطابقت داشته باشد، آن را در جایی که می تواند تطبیق می دهد و جنبه هایی را که نمی تواند کاملاً حذف می کند. بر اساس تصور هر متفکری از ماهیت انسان، نظریه فردگرایی متناظر آنها با آن طبیعت عدالت می کند. هر متفکری با نگاهی که به فردگرایی دارد، فعالیت های روزگار خود را به دلیل عدم رعایت عدالت نسبت به طبیعت انسان برای بخش عمده ای از بشریت مورد انتقاد قرار می دهد. من شرایط ملموس هر متفکر، نظریه او درباره طبیعت انسانی، نظریه عدالت و نظریه فردگرایی متناظر آنها را بررسی می کنم. در سه فصل اول، ابتدا نظریه لاک، سپس میل و سپس دیویی در مورد طبیعت انسان، عدالت و فردگرایی را بررسی می کنم. در فصل آخرم، من به طور انتقادی نظریه فردگرایی هر متفکری را بررسی می‌کنم و دریافتم که نظریه جان دیویی برای شرایط اجتماعی کنونی ما مناسب‌تر است. فردگرایی لاک انتقادی بود بر حاکمیت مطلق مالکان اشرافی و تلاشی برای تضعیف مبنای مفهومی برای تداوم قدرت آنها. فردگرایی جان استوارت میل انتقادی بود بر فردگرایی جان لاک تا آنجا که اکثریت گرایی در انگلستان ریشه دوانده بود و به «استبداد اکثریت» منجر شد. بنابراین، میل حتی در مخالفت با اکثریت قاطع، برای قداست فرد ارزش بالایی قائل بود. نظریه فردگرایی دیویی عمدتاً انتقادی از فقر گسترده و سوء استفاده از قدرت سیاسی در آمریکا در طول رکود بزرگ بود. اقتصاد لایسز فر، همراه با رقابت شدید و فردگرایی اتمیستی منجر به بی عدالتی فراگیر شده بود و دیویی به جای جدایی ما، به رسمیت شناختن پیوستگی و پیوستگی ما را توصیه کرد. در حالی که من معتقدم نظریه فردگرایی دیویی برای محیط اجتماعی کنونی ما مناسب است، حتی نظریه او نیز از مشکلاتی رنج می‌برد که هنوز کار نشده است. من این مشکلات را در فصل آخر بیان می کنم و با نکاتی در مورد آنچه هنوز باید انجام شود به پایان می رسم.

ترجمه ماشینی : تغییر به سوی سکولاریسم در میراث سیاسی اروپا ناشی از سنتی بود که در آن نسخه‌های مختلف مسیحیت برای وجود و نفوذ سیاسی به رقابت پرداختند. این سنت منجر به تولد مدرنیته اروپایی شد. امانوئل کانت، سلف جان رالز، نقشی در روند سکولاریزاسیون آزادی مدرن غرب ایفا کرد. اسلام سنتی، با برداشت متافیزیکی خود، اصلاحات را تشویق می کند، به عنوان ضد تز مدرنیته و سیاست پس از روشنگری عمل می کند. این پایه و اساس اسلام سیاسی معاصر است که مبتنی بر روش شناسی جهانی است و جایگزینی برای نظریه سیاسی رالزی ارائه می دهد. روش شناسي اسلام سياسي شامل مفاهيم ليبرالي است و آنها را از طريق حقيقت متافیزیکي قرآن و سنت نبوي توسعه مي دهد. این از طریق تجزیه و تحلیل تمرین "روزمره" و نتایج آن نشان داده می شود. اسلام سیاسی معاصر از تجارب اسلام سنتی و مفاهیم آزادی آن از طریق وجود و تعامل با کشورهای لیبرال غربی شکل گرفته است. چشمه های عربی معاصر بخشی از این روند هستند. در تاریخ اسلام، امپراتوری های مسلمان، مانند اندلس در اسپانیا و عثمانی در قسطنطنیه، با انقلاب علمی و مفاهیم لیبرال دست در دست عمل و نتیجه متافیزیک تلاش کردند. این تز از تبیین اسلام به عنوان موضوع نظریه سیاسی رالزی خودداری می کند. فصل اول سنت اسلامی را تعریف می کند. فصل دوم نقص های نظریه سیاسی لیبرال راولزی را نشان می دهد که آن را بدون توجیه برای شهروندان مسلمان اجباری می کند. سپس فصل سوم پیشنهاد رالزیان النعیم و دیگر نویسندگان معاصر را در پرتو این مقایسه تعریف می کند. به فیلسوفانی اشاره می شود که مدعی برهان اسلامی بودند، اما برخی از اصول اولیه آن از جمله متن قرآن و سنت نبوی را کنار گذاشتند تا دوباره با لیبرالیسم سیاسی رالزی آشتی کنند. فصل چهارم بدیل معاصر لیبرال برای نظریه سیاسی لیبرال رالزی را تشریح می کند. در آن فصل آخر توضیح می‌دهیم که چگونه قرارداد بین عوامل مفاهیم متفاوت بخشی از یک رویه جهانی است. این سازه انگاری اسلامی است، جایگزینی لیبرال برای برداشت اجباری نظری رالزی و ساخت گرایی محدود کانتی.