جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف این پژوهش تطبیق و تحلیل آرای هانا آرنت و جودیت باتلر پیرامون شکل‌گیری شرایط امر سیاسی است. دغدغة محوری این دو تألیف نظریه‌ای نظام‌مند و رسمی دربارة امر سیاسی نیست، بلکه بررسی امکان و امتناع شرایط امر سیاسی است. آرای متأخر باتلر چنان‌که خودش هم بارها به آن اشاره کرده با بازتعریف مفاهیم اندیشة سیاسی آرنت پیرامون فضای نمود، کثرت و کنش هماهنگ در بیناسوبژکتیویتة سیاسی شکل گرفته است. باتلر در آثار متأخرش از نظریة اجراگری فردی گذر کرده و بر ساحت اجراگری جمعی تأکید می‌ورزد، وی همچنین مفهوم بدن و نقش آن در فضای نمود و اجرای کنش‌های متکثر را برجسته می‌سازد تا نشان دهد که بدون صحه گذاشتن بر اهمیت زندگی بدنمند و به تبع آن ساحت خصوصی اساساً بحث از آزادی بیان و کنش‌های هماهنگ در ساحت عمومی امری پوچ و غیرمنطقی است. پرسش راهبر مقاله عبارت است از این‌که باتلر چگونه در مفهوم‌پردازی نظریة اجراگری تجمع، همزمان با الهام از عاملیت امر سیاسی در اندیشة آرنت، شکل‌های جدیدی از هستی-شناسی، سیاست و اخلاق را مطرح می‌کند؟ برای تحقق چنین امری با کاربست رویکرد ساخت‌گشایی از مفاهیم کلیدی کثرت و امر عمومی، دگرگون ساختن معانی سنتیشان و مفهوم‌پردازی در حوزة دیگربودگی

بحران حوزه عمومی یا مقوله پایان سیاست از مباحثی است که در اندیشه سیاسی غرب در سال های اخیر مورد توجه فراوان اندیشمندان قرار گرفته است. عدم تمایل به شرکت در انتخابات، بی اعتمادی به حکومت و سیاست و کاهش دانش سیاسی از پدیده هایی به شمار می رود که سبب مراجعه دوباره اندیشمندان غربی به مفاهیمی چون سیاست، حوزه خصوصی و ارتباط آنها با هم شده است. در این نوشتار ابتدا اندیشه سیاسی هانا آرنت در باب جایگاه حوزه عمومی و حوزه خصوصی به عنوان پایه و مبنای تئوریک مورد بحث قرار می گیرد و در ادامه جلوه بیرونی این اندیشه و اثراتی که بر جامعه غرب داشته، بررسی می شود. سیاست مدرن غرب آنطور که هانا آرنت می اندیشد، استقلال خود را از دست داده است و در معنای جدیدی ظاهر شده است، معنایی که آن را وابسته به اقتصاد و به تعبیر دیگر حوزه خصوصی می نماید.در عصر مدرن، آن گونه که آرنت مورد تأکید قرار می‌دهد سیاست با اقتصاد پیوند وثیقی برقرار کرد و ذیل آن تعریف شد.

ترجمه ماشینی : جورج ویلهلم فریدریش هگل (1770-1831) جایگاه هگل در کتاب فلسفه او به منظور دستیابی به دیدگاه مناسبی از جایگاه هگل در تاریخ فلسفه فلسفه، ممکن است تمرکز بر یک مفهوم کلیدی که تکامل یافته است مفید باشد. از نظر معنا، از زمان ارسطو تا هگل. من از مفهوم فلسفی «مقوله» صحبت می‌کنم. در نظام ارسطو ده مقوله (یا «مشکلات») واقعیت یا هستی وجود داشت. اینها شامل ماهیت، زمان، مکان، کمیت، کیفیت و سایر جنبه های موجودات قابل شناخت بود. قابل توجه ترین نکته در مورد این دسته بندی ها این است که همه آنها با آنچه ما واقعیت های "عینی" می نامیم ارتباط دارند. به این معنا که هیچ یک از آنها مدعی توصیف حالات یا شرایط ذهنی یا ذهنی نیستند. در فلسفه مدرن (یعنی فلسفه از زمان دکارت)، یک نوسان آونگ در جهت مخالف، از عینیت به سوبژکتیویته وجود داشت - که در دوازده «مقوله» جدید کانت به اوج خود رسید. همه مقوله‌های کانت روش‌های ذهنی برای نگریستن به واقعیت بودند: ما می‌توانیم پدیده‌های عینی را در واحدهای جهانی سازماندهی کنیم. بنابراین اولین مقوله کانتی «وحدت» است. بنابراین دسته دوم «کثرت» است و غیره. با هگل، گرایش مدرن به سوبژکتیویسم متوقف می‌شود و جای تعجب نیست که ما نوع جدیدی از «مقوله» داریم - مقوله وحدت فکر و هستی، خود و دیگری، سوژه و ابژه.

ترجمه ماشینی : این یک کار عالی است. برخورد قدرتمند کارووناس از ایده‌های کانت، هگل و مارکس نشان‌دهنده خوانش دقیق و درک جامع کار آنهاست. (فیلیپ هانسن، دانشگاه رجینا) برای همه کسانی که احساس کرده‌اند سرعت پست مدرن زندگی مدرن متاخر، رابطه آن‌ها با گذشته و آینده را با از بین بردن تجربه‌شان از زمان در حال، مختل کرده است، کار Carvounas بینش بزرگی را در مورد چالش‌هایی ارائه می‌دهد که اگر یک حس منسجم از زمان پیوستن به آنچه بوده ایم به آنچه هستیم و احتمالاً می توانیم تبدیل شویم، باید بازسازی شود. کارووناس به ما می آموزد که چرا گذشته ما آینده ای داشته است، و برای بازگرداندن آینده خود چه کاری باید در حال انجام دهیم. یک دیدگاه نظری و فلسفی اصیل و متقاعد کننده در مورد مدرنیته متاخر، و در مورد چگونگی قرار گرفتن ما در رابطه با درک زمانی از جهان که توسط کانت، هگل و مارکس ساخته شده است... (Morton Schoolman, SUNY-Albany) این اثر در عین حال قابل تأمل و تأمل برانگیز است. (ویکتور ولفنشتاین، UCLA) برای همه کسانی که احساس می‌کردند سرعت پست مدرن زندگی مدرن متاخر رابطه آنها با گذشته و آینده را با از بین بردن تجربه‌شان از زمان در زمان حال مختل کرده است، کار کارووناس بینش بزرگی را در مورد چالش‌هایی ارائه می‌دهد که در صورت داشتن یک حس منسجم باید با آنها روبرو شد. زمان پیوستن به آنچه بوده ایم به آنچه هستیم و احتمالاً می توانیم تبدیل شویم، باید بازسازی شود. کارووناس به ما می آموزد که چرا گذشته ما آینده ای داشته است، و برای بازگرداندن آینده خود چه کاری باید در حال انجام دهیم. یک دیدگاه نظری و فلسفی اصیل و قانع کننده در مورد مدرنیته متاخر، و در مورد چگونگی قرار گرفتن ما در رابطه با درک زمانی از جهان که توسط کانت، هگل و مارکس ساخته شده است. (Morton Schoolman، SUNY-Albany) درباره نویسنده دیوید کارووناس استاد کمکی نظریه سیاسی در دانشگاه تورنتو است.

ترجمه ماشینی : این کتاب ارزیابی مجدد گسترده و عمیقی از رابطه بین نظریه اقتصادی مارکس در سرمایه و منطق هگل توسط اقتصاددانان و فیلسوفان برجسته مارکسیستی از سراسر جهان ارائه می دهد. موضوعاتی که به آنها پرداخته می شود عبارتند از: دیالکتیک سیستماتیک، دیالکتیک جدید، ماتریالیسم در مقابل ایده آلیسم، "وارونگی" مارکس از هگل، منطق مفهومی هگل (جهانشمولیت-خاصیت-تکینگی)، منطق ذات هگل (ذات-ظاهر)، سطوح انتزاع مارکس سرمایه به طور کلی و رقابت، و سرمایه به عنوان سوژه هگلی. مقالات این جلد در اصل در بیست و دومین نشست سالانه سمپوزیوم بین المللی نظریه مارکس در کالج مونت هولیوک در اوت 2011 ارائه شد. دوازده نویسنده بین هفت اقتصاددان و پنج فیلسوف تقسیم شده اند، همانطور که برای موضوع بین رشته ای این رابطه مناسب است. بین نظریه اقتصادی مارکس و منطق هگل. مشارکت کنندگان عبارتند از: کریس آرتور، ریکاردو بلوفیوره، روبرتو فینسکی، گاستون کالیگاریس، ایگور هانزل، خوان اینیگو کاررا، مارک مینی، فرد موزلی، پاتریک موری، گیرت روتن، ماریو روبلز، تونی اسمیت و گیدو استاروستا.