جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اقتضای گفت وگو در درجه اول این است که طرفین گفت وگو، بی لکنت و بی آنکه حرفشان حمل بر شائبه‌های سیاسی و عقیدتی شود، سخنانشان را بگویند و درباره مسائل فیمابین رأی و عقیده خویش را ابراز کنند. سخن در باره علوم انسانی نیز از همان مباحثی است که گفت وگو درباره‌اش با رویکردهای سیاسی عجین شده، بر همین اساس، اصل و فرع موضوع در پس ابر ضخیمی از سوءتفاهم گرفتار مانده است. اگر سودای اسلامی کردن علوم انسانی را در سر داشته باشیم، لازمه‌اش آن است که آرای مخالفان و منتقدان را بی کم و کاست بشنویم و با آنها وارد گفت وگو شویم. روزنامه اعتماد بنا بر وظیفه رسانه‌ای‌اش بر خود فرض می‌داند تا اسباب گفت وگو در این باب را فراهم آورد و نحله‌های مختلف فکری را به میدان بحث و تبادل نظر فرا بخواند. باشد که از این رهگذر بتوانیم به رونق محافل فرهنگی و فکری ایران عزیز کمک کنیم.

عبدالکریم سروش نیز از جمله متفکرانی است که به بحث پیرامون حرکت امام حسین (ع) پرداخته است.

اگر کسی که به قرآن مراجعه می‌کند، آن مراجعه، به صورت مقطعی و گرفتن برخی از آیات بدون توجه به قواعد و اصول باشد تبعاً انسان را به انحراف می‌کشاند.

عبدالکریم سروش در آخرین سخنرانی خود درباره دین و قدرت، پیامبر اسلام را اقتداگرا خواند و سخنانی را مطرح کرد که اهل فن و اساتید حوزه و دانشگاه آن را نادرست شمرده و به آن پاسخ داده اند.

سخنرانی دکتر عبدالکریم سروش با عنوان «دین و قدرت» که طی دو جلسه و در دی ماه ۹۹ انجام گرفت از نظر تاریخ اسلام‌شناسی معاصر واجد اهمیت است. نوشته پیشین ابتدا به شرح نظریه مطرح در آن سخنرانی (نظریه پیامبر مقتدر) پرداخت و اینک برخی ملاحظات در ادامه می‌آید: