جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فصل اول این رساله معناشناسی وحی عنوان دارد و از آن جا که ریشة بحث در معنای وحی درکتاب و سنت است، کاربردهای مختلف آن در لغت و قرآن کریم و روایات بررسی شده و معنای دقیق وحی انبیا مشخص گردیده است. آن گاه اقسام آن با استفاده از ایات قرآن تبیین و سپس تفاوت وحی انبیا با الهامات و علوم ائمه(ع) به طور دقیق روشن شده است. در بخش بعدی، براساس بحث هایی که در نیمة او ل مطرح شده بود، به یک شبهه و پاسخ آن پرداخته می شود؛شبهه ای که فلسفة ختم نبو ت را عدم نیاز بشر به سفرای الاهی دانسته و از این رو، اعتقاد شیعه به اائمه اطهار(ع) را به عنوان جانشینان یامبر(ص) زیر سؤال برده است. در پاسخ، گفته می شود که ختم نبو ت یعنی ختم وحی؛ نه ختم نیاز به سفیران الاهی. در فصل دوم - که آن را وجودشناسی وحی نامیده ایم - به نظری اتی در باب حقیقت وحی پرداخته ایم که با وحی ای که کتاب و سنت معر فی می کنند منافات دارد. ابتدا وحی از نظر فلاسفه اسلامی مطرح و در ضمن آن به وحی از نظر رفا نیز اشاراتی آمده و هر دو نظری ه نقد شده است. پس از آن به نظریه ای که وحی را نوعی تجربةدینی می داند توج ه می شود و ابتدا به عنوان مقد مه، با اشاره ای به موضوع وحی در مسیحیت،تفاوت های آن با وحی اسلامی جست وجو می گردد. آن گاه بحث های مهمی که معمولا در تجربةدینی مطرح است مورد توج ه قرار می گیرد؛ از قبیل: تعریف تجربة دینی و چیست آن، عینی ت وواقع نمایی تجربة دینی و... در انتها و در قالب نتیجه گیری از این مباحث، نظریه ای که وحی راتجربة دینی می داند مورد بررسی و نقد قرار می گیرد. سپس سه نظریة مختصر دیگر نقد می شود:‎1. نظری ة وحی نفسی که وحی را حامل تخی لات و توه مات پیامبر(ص) می داند. ‎2. نظریه ای که وحی را حاصل تراوشات ضمیر ناخودآگاه انبیا دانسته است. ‎3. نظریه ای که در آن، وحی نوعی نبوغ انگاشته می شود

ترجمه ماشینی چکیده نسخه انگلیسی ویراش چهارم روتلج 2019 و چاپ 2020: هر دانشجوی جدی که تلاش می‌کند ماهیت، روش‌ها و توجیه علم را بهتر درک کند، به نسخه چهارم به‌روز شده و به‌طور اساسی اصلاح‌شده «فلسفه علم: مقدمه معاصر» الکس روزنبرگ و لی مک‌اینتایر اهمیت می‌دهد. این حجم با داشتن توضیحات شفاف همراه با تحلیل‌های واضح، مقدمه‌ای پرکاربرد و موضوعی در این زمینه است. ویرایش چهارم به طور کامل بر اساس بازخورد مربی و دانش‌آموز بازنویسی شده است تا خوانایی و دسترسی را بهبود بخشد، بدون اینکه عمق را از بین ببرد. با این حال، تمام ساختار منطقی و پوشش گسترده نسخه های قبلی را حفظ می کند، که مروری در مجله Teaching Philosophy آن را «استاندارد صنعت» و «خواندن ضروری» نامید.

دكتر مصطفی ملكيان در مركز فعاليت‌های قرآنی دانشجويان ايران، شعبه‌ی مشهد، به سخنرانی درباره‌ی امكان سخن گفتن از متن مقدس در دوران مدرن ‌پرداخت. وی ‌در ابتدای اين جلسه كه اولين نشست از مجموعه‌ی دين و مسائل عصر جديد بود، متذكر شد كه مراد من از متن مقدس، متون مقدس همه‌ی اديانی است كه دارای متن مقدس‌اند و از شمول سخن من، هيچ متن مقدسی مستثنی نخواهد بود. ملكيان كه در سالن شورای مجتمع دكتر شريعتی جهاد دانشگاهی مركز مشهد سخن می گفت، با مثبت دانستن پاسخ اين پرسش كه "آيا می‌توان در دوران مدرن از متن مقدس سخن گفت"، اظهاركرد: هر آن چه در طول سخنانم می‌گويم، توضيحی درباره‌ی دليل پاسخ مثبت و همچنين چگونگی سخن گفتن از متن مقدس است.

جلسه نقد كتاب « تاثير گناه بر معرفت با تكيه بر آرا امام محمد غزالى » تاليف خانم دكتر پورسينا در دانشكده الهيات دانشگاه شهيد بهشتي برگزار شد. فايل صوتي ذيل سخنان نصرالله حكمت در اين جلسه است: رئوس مطالب: ١- امثال غزالى صيد ناشدنى اند. ٢-روايت پولوسى از گناه با روايت اسلامى- شيعى متفاوت است. ٣-انسان مجموعه خير و شر است. ٤-اگر با گناه از معرفت دور ميشديم ، هيچ گاه نبايد معرف كسب مي كرديم زيرا انسان علي الدوام در حال گناه و توبه است. ٥-همه بزرگان قائل به تاثير گناه بر معرفت هستند اما اين ناظر به معناى نازل گناه است. ٦-آنكس كه ادعاى معرفت دارد ناگفته خويش را از گناه مبرى مى داند. ٧-گناه-آگاهى بر روى معرفت تاثير مثبت دارد. ٨-انسان اگر گناه كار نباشد به خداوند نيازمند نخواهد بود. ٩-بنابر قول غزالى، عقل خودش را در آستانه وحى عزل مى كند. ١٠-استقلال دادن به عقل در تمامى زمينه ها موجب دورى از لطف و رحمت الهى مى شود كه ثمره گناه و توبه است. - چند دقيقه از اول فايل با كيفيت پايين ضبط شده است. - در انتهاى فايل در بيان يك داستان بر اثر سهواللسان، به جاى « وحشى»، « حمزه» گفته شده است.

ابتدا زهرا پورسینا،مؤلف کتاب به معرفی اجمالی کتاب‌ پرداخت: کتاب تأثیر گناه بر معرفت پژوهشی است پیرامون یکی از جـدی‌ترین مسائلی که امروزه پیش روی‌ معرفت‌شناسان قرار دارد و آن عبارت است از بررسی امکان تأثیرگذاری گناه،به منزله مقوله‌ای دینی- اخلاقی،و عاملی‌ غیر‌ معرفتی،بر معرفت.این مسئله که همواره در حوزه‌هایی چون حوزه ادیان،عرفان،و اخلاق،همچون«اصل موضوع»پذیرفته بوده است،در حوزه مـعرفت‌شناسی عـجیب و دور از ذهن می‌نماید، زیرا اثرگذاری عوامل غیر معرفتی که نه به ساحت عقیدتی،بلکه‌ به‌ ساحت‌های عاطفی-ارادی انسان مربوط می‌شوند،بر معرفت،آن هم اگر به معنای خاص،مقوله‌ای دینی به حساب آید،به معنای تأثیر و تأثرهای‌ متقابل میان فـرایندهای اخـلاقی و معرفتی است،که با این اعتقاد رایج و عموما‌ پذیرفته شده در دنیای متجدد که نه تنها آن‌ها را از یکدیگر مستقل به حساب می‌آورند،بلکه به جداسازی‌شان برای رسیدن به عینیت‌ معرفتی توصیه می‌کنند،ناسازگار است. بدین جهت پرداخـتن بـه این موضوع‌ با‌ توجه‌ به تقابلی که با دیدگاه‌ فوق‌ دارد،ورود‌ در حوزه پژوهشی‌ای‌ نوین و زمینه‌ساز توجهی دوباره به جدیت در پرداختن به اصلاح اخلاقی نفس،حتی برای تحصیل معرفت‌ است.

نوشتار حاضر دربرگیرنده‌ی دیدگاه‌های نگارنده است درباره‌ی نه پرسش فلسفی از جمله، "معرفت به جهانی و رای ذهن انسان"، "معرفت به اذهانی غیر از ذهن خود"، "رابطه بین ذهن و مغز"، "چگونگی ایجاد فعالیت‌ها و ارتباطات زبانی"، "مختار بودن انسان"، "مبنای اخلاق"، "نابرابری ناعادلانه"، "ماهیت مرگ" و "معنای زندگی".

کتاب تاریخ فلسفه غرب مجموعه درسهای استاد مصطفی ملکیان است که در جمع دانش پژوهان دفتر همکاری (بعدا پژوهشگاه) حوزه و دانشگاه در بین سالهای ۱۳۶۹، تا اواخر سال ۱۳۷۳ القاء شد. پس از آن ابتدا نوارهای درس به صورت کتبی درآمدند و بعد کار ویرایش و آماده سازی نهایی آن در چهار جلد بین سالهای 1373 تا 1376 برعهدۀ سعید عدالت‌نژاد بوده است. در این سیر تاریخ فلسفه که از تالس شروع می شود و به فیلسوفان تحلیل زبانی خاتمه می یابد، از دو مکتب «پراگماتیسم امریکایی» و «ایده آلیسم خام آلمانی» سخنی به میان نیامده است. همچنین به دلیل تنگی وقت به دو مکتب «فلسفه قرون وسطای مسیحی» و «فلسفه معاصر» آنچنان که باید و شاید پرداخته نشده است. اما پاره ای از مباحث معرفت شناسی، فلسفه اخلاق، فلسفه علم، مباحث جدید کلامی و فلسفه دین به مناسبت بحث دربارۀ فیلسوفان مختلف مورد توجه قرار گرفته اند. این کتاب برای کسانی که علاقمندند با فلسفۀ غرب با زبانی آسان و قابل فهم آشنا شوند توصیه می شود و بعضی از صاحب نظران آن را برای شروع بسیار بهتر از کتابهایی نظیر سیر حکمت در اروپا نوشتۀ محمد علی فروغی دانسته اند.