تأثیر موسیقی بر رشد معنوی از دیدگاه عارفان مسلمان تا قرن هفتم هجری Persian ,عرفان,عرفان اسلامی,رشد معنوی,موسیقی معنوی برخی گرایش‌های عرفانی امکان تأثیر معنوی را برای موسیقی به رسمیت می‌شناسند اما نگاه عارفان اسلامی در دوره‌های متقدم به این پدیده چگونه بوده و برای چنین تأثیری چه ابعاد، اسباب و پیش‌نیازهایی را در نظر می-گیرد؟ بخش مهمی از عارفان مسلمان، نسبت به موسیقی رویکردی معنوی در پیش می‌گیرند. این رویکرد که به-ویژه با اتکا به مبانی سماع تصوف و کارکرد صدای خوش در گفته‌های عارفان مسلمان قابل شناسایی است، تأثیر موسیقی را در شنوندگان مختلف، دارای تفاوت می‌داند. ضمن آن‌که کارکرد معنوی موسیقی، با محدودیت‌ها و گاه مخالفت‌هایی نیز همراه است. این کارکرد معنوی اولا با تکیه بر درونی بودن منشأ، روحانی بودن و قلبی بودن آن و سپس با بررسی اسباب تأثیر معنوی موسیقی، در سه مسیر «انتباه و معرفت»، «اشتیاق و محبت» و «انقطاع از آلودگی‌ها و سختی‌های راه» قابل فهم است. برای آنکه شنونده بتواند با موسیقی در این مسیرها حرکت کند به تهذیب و معرفت از یک‌سو و نیکو شنیدن و به‌وقت شنیدن، از سوی دیگر نیاز دارد؛ همچنان که فراهم کردن برخی شرایط در خود موسیقی، نوازنده و محیط به این تأثیر کمک می‌کند. پژوهش حاضر، با تکیه بر منابع مکتوب تصوف و عرفان اسلامی، اولا به نقل گفتار عارفان و سپس تحلیل آنها با هدف ترسیم دیدگاه ایشان، می‌پردازد. این پژوهش برای استفاده پژوهش‌گران عرفان، هنر و به‌ویژه موسیقی طرح‌ریزی شده است تا در توسعه این دانش‌ها از محتوا و تنسیق فراهم شده بهره ببرند. text نویسنده:محمدحسین شیخ شعاعی؛ استاد راهنما:امیر جوان آراسته؛ Author Thesis 1398-10-24 1398-10-25