جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کلبی دیکنسون الهیات سیاسی جدیدی را پیشنهاد می کند که ریشه در تقاطع بین فلسفه قاره ای، الهیات هترودوکسی و الهیات ارتدکس دارد. فراتر از این ایده که تنش حل ناپذیری در قلب گفتمان الهیات وجود دارد، تضاد بین دو قطب الهیات قابل درک می شود. دیکنسون از قطب‌های مخالف صرفاً به‌عنوان مظاهر اصلاحات و انقلاب بحث می‌کند، ویژگی‌های ذاتی در ماهیت خود گفتمان الهیات. با ترسیم فضای روشنگر الهیات، فقر الهیاتی در فلسفه قاره‌ای زمینه جدیدی را برای الهیات انتقادی و فلسفه قاره‌ای ایجاد می‌کند. در الهیات فقر، مؤمن برای امر الهی دست از دنیا می کشد. از طریق این تمرکز بر فقر ذاتی دعوت دینی، پتانسیل برای گرده افشانی متقابل بین کلامی و سکولار برجسته می شود. دیکنسون در نهایت با قرار دادن فضیلت فقر الهیات در دنیای پساساختارگرا و پست مدرن، راضی نمی شود که فلسفه مسیحی را به عنوان جایگاه الهیات برتر قرار دهد و از ارزش های مطلق یک سنت بر سنت دیگر دور شود. این جهانی شدن فقر الهیاتی از طریق مفاهیم اصلی و متحد کننده مانند لطف، نفی، خشونت و پارادوکس، قدرت تغییرپذیر این نظریه را آشکار می کند. این کتاب با پیوستن به الهیات انتقادی و فلسفه دین از این طریق، امکان گفت و گوی انتقادی را هم بین رشته ها و هم در درون رشته ها گسترش می دهد.