جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تجربه بیماری بخشی جهانی و اساسی از وجود انسان است. بیماری نیز مانند مرگ مسائل فلسفی مهمی را مطرح می کند. اما بر خلاف مرگ، بیماری و به‌ویژه تجربه بیمار بودن مورد توجه فلسفی کمی قرار گرفته است. این ممکن است به این دلیل باشد که بیماری اغلب به عنوان یک فرآیند فیزیولوژیکی درک می شود که در حوزه علم پزشکی قرار می گیرد و بنابراین خارج از حوزه فلسفه است. هاوی کارل در پدیدارشناسی بیماری استدلال می‌کند که تجربه بیماری به اشتباه توسط فیلسوفان نادیده گرفته شده است و پیشنهاد می‌کند این خلأ را پر کند. پدیدارشناسی بیماری شرح فلسفی مشخصی از بیماری ارائه می دهد. کارل با استفاده از پدیدارشناسی، روش فلسفی برای بررسی اول شخص، چگونگی تغییر بدن، ارزش‌ها و دنیای فرد بیمار را بررسی می‌کند. هدف پدیدارشناسی بیماری دو چیز است: کمک به درک بیماری از طریق استفاده از فلسفه و نشان دادن اهمیت بیماری برای فلسفه. برخلاف تمایل فلسفی به مقاومت در برابر تفکر در مورد بیماری، کارل پیشنهاد می کند که بیماری یک ابزار فلسفی است. بیماری از طریق اثر آسیب شناسی خود، فرد بیمار را از روال ها و عادات بدیهی دور می کند و جنبه هایی از وجود انسان را آشکار می کند که معمولاً مورد توجه قرار نمی گیرد. پدیدارشناسی بیماری چارچوبی پدیدارشناختی برای بیماری و درکی سیستماتیک از بیماری به عنوان ابزاری فلسفی ایجاد می کند.