جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: قیاس وجهی ارسطو از زمان تئوفراستوس مورد مطالعه بوده است. اما این مطالعات (به غیر از گلدهی شدید در قرون وسطی) تا حدودی بی ارزش بوده است. قابل توجه است که در دهه 1990 چندین خط تحقیق جدید با مجموعه ای از انتشارات اصلی توسط فرد جانسون، ریچارد پترسون و اولریش نورتمن ظاهر شد. جانسون برای اولین بار معناشناسی رسمی را ارائه کرد که برای بازخوانی قیاس آخرالزمانی مناسب بود. این مبتنی بر یک شهود ساده بود که قیاس وجهی را به متافیزیک ارسطویی پیوند می داد. نورتمن تجزیه و تحلیل مبتکرانه ای را توسعه داد. پترسون پیوندهای (اعم از نظری و ژنتیکی) بین قیاس معین و متافیزیک را با استفاده از تحلیلی بیان کرد که به طور دقیق، نه dere و نه dedicto است. مطالعات خود من در این زمینه به سال 1976 برمی گردد، زمانی که همکارم پیتر روپر و من به طور مشترک مقاله ای با عنوان «قیاس های آپدیکتیک ارسطو» برای بیست و دومین کنفرانس تاریخ منطق در کراکوف نوشتیم. این مقاله حاوی قرائت متمایز از گزاره‌های آخرالزمانی تأییدی خاص بود که من همچنان از آنها حمایت می‌کنم. با این وجود، من نتایج آن مقاله را به اندازه کافی قاطع یا جامع نمی‌دانستم که بتوانم منتشر کنم، و کتاب قیاس من در سال 1981 هیچ توضیحی در مورد قیاس وجهی نداشت. ایده های روزنامه تا سال 1989، زمانی که من مقالات اولیه جانسون و پترسون را خواندم، خفته بود. از سال 1991 شروع به انتشار در مورد این موضوع کردم. به تدریج افکارم جامعیت و نظام مندی خاصی پیدا کرد تا اینکه در سال 1993 توانستم یک ترم تعطیلات را بگذرانم تا پیش نویس این کتاب را بنویسم.

ترجمه ماشینی: ذات گرایی واقعی دفاع همه جانبه ای از ذات گرایی نو ارسطویی ارائه می کند. آیا اشیاء دارای ذات هستند؟ آیا علیرغم تغییراتی که متحمل می شوند، آیا باید همان چیزهایی باشند که هستند؟ آیا می توانیم بدانیم که چیزها واقعاً چگونه هستند - آیا می توانیم واقعیت را تعریف و طبقه بندی کنیم؟ بسیاری از فیلسوفان، اگر نه بیشتر فیلسوفان، تحت تأثیر قرن‌ها تجربه‌گرایی، و ضد ذات‌گرایی ویتگنشتاین، کواین، پوپر و سایر متفکران در این مورد تردید دارند. ذات‌گرایی واقعی سنت متافیزیک واقع‌گرا و ذات‌گرا را احیا می‌کند، از واقعیت و شناخت ماهیت، امکان تعریف عینی و تغییرناپذیر و ارتباط آن با موضوعات علمی و متافیزیکی معاصر دفاع می‌کند، مانند اینکه آیا ذات از فیزیک و شیمی فراتر می‌رود، جوهر حیات، ماهیت گونه های بیولوژیکی و ماهیت شخص.

ترجمه ماشینی: در «فلسفه طبیعت»، برایان الیس یک جمع بندی کلی روشن و صریح از موضع ذات گرایی جدید و مقدمه ای برای آن ارائه می کند. اگرچه این نظریه که قوانین طبیعت در اشیا نهفته است، نه اینکه از بیرون بر آنها تحمیل شود، نظریه ای باستانی است، اما اخیراً کارهای زیادی برای احیای علاقه به ذات گرایی انجام شده است و «فلسفه طبیعت» سهمی متمایز در این امر است. بحث جاری پر جنب و جوش برایان الیس اعتبارات فلسفی و علمی متافیزیک غالب هیومی را کمتر از قانع‌کننده‌ای آشکار می‌کند و از ذات‌گرایی جدید به‌عنوان دیدگاه متافیزیکی جایگزین با عباراتی شفاف و بدون ابهام استفاده می‌کند. این کتاب این متافیزیک جایگزین را توسعه می‌دهد و پیامدهای کار با چنین متافیزیکی را برای فلسفه و برخی حوزه‌های تحقیق دیگر در نظر می‌گیرد. الیس استدلال می کند که این پیامدها عمیق هستند و یک ذات گرایی جدید یک فلسفه جدید جامع از طبیعت برای درک علمی مدرن از جهان ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: هالت (رئیس کالج فلسفه و ادبیات، سنت لوئیس یو.) پس از ردیابی نزول اخیر در نظریه‌های ذات‌گرایی صریح، به بررسی انتقادی ذات‌گرایی که هنوز در بسیاری از استدلال‌های فلسفی به شدت عمل می‌کند، می‌پردازد، سپس تحقیق کامل‌تری در منابع ذات‌گرایی انجام می‌دهد. قبلا تلاش شده است. نسخه کاغذی (دیده نشده)، 16.95 دلار. حاشیه نویسی دارای حق چاپ توسط Book News, Inc., Portland, OR

ترجمه ماشینی: من استفان فوکس را برای دو کلاس در دانشگاه ویرجینیا داشتم. او نه تنها یک استاد بزرگ است، بلکه یک نویسنده بزرگ است. Against Essentialism دیدگاه‌های خود را در مورد سیستم‌های فرهنگی با توجه به پیچیدگی موضوع تا حد امکان به روشنی ارائه می‌کند. این کتابی است که خواندن آن برای دوره های جامعه شناسی ضروری است، اما احتمالاً برای کسانی که هرگز یک دوره تئوری اجتماعی را گذرانده اند کمی عمیق است.

پژوهش های دانشگاهی اخیر دربارۀ عرفان در تقارنی ایدئولوژیک بین دو مکتبِ تفسیریِ عرفان پایه ریزی شده اند: جاودان گرایی (ذات گرایی یا بی زمینه مندی)، ضدجاودان گرایی (ساخت گرایی، التفات گرایی، زمینه مندی). نگرش نخست، به کلیت تجربه عرفانی می پردازد؛ درحالی که عرفان در نگرش دوم، همانند دیگر تجربه های انسانی کاملاً مشروط تلقی می شود. من با تبیین معنای «عرفان» آغاز می کنم. سپس به تعریف و تصویر دو مکتب جاودان گرایی و ضدجاودان گرایی توسط استدلال های شاگردان برجستۀ آن می پردازم. نکته اینکه دو مکتب تفسیری، مغالطۀ فصل امر یا مغالطۀ جایگزین های منحصربه فردرا مرتکب می شوند؛ ازاین رو نمی توانند از مدعای خود عبور کنند؛ بنابراین در میان بحث، راهِ حل سومی را برای حلّ معارضات این دو مکتب و تکیه بر ویژگی ها و نکات مثبت آنان مطرح می کنم و به برخی مشکلات و معضلات تفسیرهای شاگردان و طرفداران این دو مکتب میپردازم.