جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فارابی یکی از فلاسفه بزرگ جهان اسلام است که متاثر از اندیشه فلاسفه یونان باستان نظیر افلاطون و ارسطو می باشد . در نتیجه نظام اندیشه او از یک ساخت زبانی بر پایه دو مشرب وحیانی و فلسفی بهرمند می باشد ؛ از طرف دیگر با یک فاصله زمانی تقریبا هزار ساله شاهد بنیانگذاری یک نظام سیاسی-دینی درایران بنام جمهوری اسلامی هستیم که اساسا برگرفته ازاندیشه فقهی-کلامی امام خمینی واندیشمندانی چون مرتضی مطهری و امثال ایشان می باشیم. لذا دراین تحقیق تلاش شده است هم زبانی های این دو نظام فکری دست کم در مولفه هایی نظیر سعادت ، عدالت ،مدینه فاضله و ریاست مدینه فاضله را به طور مقایسه ای بررسی و ساخت زبانی و مشرب فلسفی (عقلی) نظام فلسفی جمهوری اسلامی را در کنار مشرب کلامی، فقهیان نشان دهیم.

علی‌رغم توجهات زیادی که در محافل علمی و آکادمیک به بحث انقلاب و انقلابیگری معطوف شده است، مطالعه ضد انقلابیگری چه از بعد نظری و چه از لحاظ عملکردی کمتر مورد توجه پژوهشگران واقع گردیده است. رساله حاضر به منظور جبران این خلا پژوهشی تلاش نموده است تا با مطالعه و تحلیل مبانی نظری و تئوریک مفهوم ضد انقلابیگری پرداخته و پیامدها و ابعاد این پدیده را در عرصه عملی مورد بررسی قرار دهد. بدین ترتیب، پرسشی اساسی پیش روی این پژوهش این بوده است که ضد انقلابیگری در حوزه عمل بر چه پایه‌های نظری و چه مبانی تئوریکی مبتنی است؟ پژوهش حاضر ضمن بهره‌گیری از چهارچوب نظری مکتب محافظه‌کاری، در پاسخ به سوال اصلی تحقیق، این فرضیه را مورد بررسی و آزمون قرار می‌دهد که اگر چه مخالفت فلاسفه و اندیشمندان ضد انقلاب ریشه در مبانی نظری و استدلال‌های مطرح شده در چهارچوب مکتب محافظه‌کاری دارد، اما عملکرد ضد انقلابیون در تقابل با انقلابها، غالبا برخاسته از انگیزه‌های عینی و ملاحظات عملگرایانه بوده است.

مشارکت یکی از جلوه­های مهم انسانی- اخلاقی است که با خود عنصری از مسئولیت­ پذیری و عمل آگاهانه و آزادانه را به نمایش می­گذارد و مشارکت اجتماعی چیزی جزء منابع موجود در تعاملات اجتماعی یعنی گسترش کنش­ها و تحصیل اهداف کنشگران برای رسیدن به خیر جمعی نمی­ باشد. با این نگاه باید اذعان داشت که مشارکت اجتماعی همان ایجاد سرمایه اجتماعی در جامعه می­باشد و سرمایه اجتماعی تحقق نمی­یابد مگر با تجلی شاخص­هایی همچون اعتماد و پیوند نهادی میان افراد که حاصل تعاملات و هنجارهای گروهی و اجتماعی است. امام علیj اصل مشارکت را امری واجب به شمار می­آورد که نمی­توان از آن شانه خالی کرد. لذا در این مقاله، با بهره­گیری از روش توصیفی- تحلیلی، اهمیت مشارکت اجتماعی به مثابه سرمایه اجتماعی را از منظر نهج­البلاغه و تفسیر و تحلیل آن از دیدگاه امام علی (ع) را مورد بررسی خواهیم نمود.

هدف ما در این پژوهش بررسی چرایی تحول و عدم تحول وضعیت زنان در دو گفتمان سلفی و شیعه می باشد. ما در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه نشان خواهیم داد که اگرچه در گفتمان سنتی شیعه همانند دیگر گفتمان‌های سنتی اسلامی زنان دارای جایگاه فرودست‌تری نسبت به مردان برخوردار بودند اما گفتمان شیعی با استفاده از نهاد اجتهاد توانست در وضعیت زنان تحول ایجاد نماید و بسیاری از نابرابری‌های موجود بین زن و مرد را از بین ببرد. این گفتمان شیعی توانست بسیاری از دال‌های گفتمان مدرن همچون آزادی، برابری، حق مشارکت و ... را حول دال مرکزی عفاف گردآوری و در درون خود جذب نماید و از این طریق به معنادهی مجدد به این دال‌ها بپردازد بر این اساس زنان در گفتمان جدید شیعه بسیاری از حقوق همچون حق آزادی، مشارکت، برابری، و ... را همچون مردان برخوردار گشتند و معانی این دال‌ها نیز دچار تغییراتی گشت به عنوان مثال منظور از آزادی، آزادی است که با عفاف منافاتی نداشته باشد.تحولی عظیم در حوزه زنان ایجاد نماید ولی گفتمان سلفی به دلیل دال‌های آن نتونست به این مهم دست یابد.