جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: موضوع و اهداف: مقامات صلح با یافتن علل اصلی منشاء خصومت در میان مردم، سعی کردند الگوهای صلح آمیز خود را برای تقویت صلح در زمینه خصومت های افراد، گروه ها و جوامع ارائه دهند. صلح‌طلبی مبتنی بر ایمان که برگرفته از منابع اصلی اندیشه دینی از جمله قرآن و سنت است، الگویی است که صلح‌جویان با استفاده از آن سعی در حل مشکلات دینداران در عصر جدید داشتند. روش و یافته‌ها: مقاله حاضر پس از تجزیه و تحلیل منابع اصلی دینی، شخصیت برجسته صلح‌جویانه اسلامی را حضرت محمد (ص) می‌یابد، زیرا ایشان به عنوان الگوی کامل برای همه بشریت در هر زمان، از جمله زندگی مدرن معرفی می‌شوند. به نظر می رسد این جزء در روایت پیشنهاد است که شکاف بین اهداف و نتیجه نهایی را پر می کند. همچنین جایی است که امکان سنجی پروژه تحقیقاتی را با ذکر جزئیات تجربیات و منابع مورد استفاده برای انجام تحقیق نشان می دهد. نتیجه گیری: از این رو سیره پیامبر اکرم اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بررسی شده است تا نشان داده شود که در محیط چند فرهنگی و چند مذهبی مدینه چگونه رفتار می کرد تا جامعه ای واحد ایجاد کند. گفت و گو تاکتیکی بود که پیامبر در برخورد با مردم با تلاوت قرآن کریم و صدور منشور مدینه به کار برد تا جامعه متنوع مدینه را تحت فرهنگ جدید برادری و امت اسلامی متحد کند.

جامعه اسلامی در رویارویی با مسئله جانشینی پیامبر  رویکردهای متفاوتی برگزیده‌اند. برخی به «امامت منصوص» باورمند بوده و دسته‌ای دیگر معتقدند که جانشینی ایشان به مردم واگذار شده است. از جمله مستندهای گروه نخست، گزاره دعوت حضرت محمد  از قبیله «بنی عامر بن صعصعه» در دوره مکی است. بر اساس گزارش منابع تاریخی پیامبر  در پاسخ قبیله مذکور که واگذاری جانشینی آن حضرت را، شرط پذیرش اسلام خود قرار دادند، بر پیشوایی الهی تاکید نمود. این نوشتار با سنجش گزارش یاد شده بنابر مبانی رجالی اهل سنت، با روش نقد بیرونی و درونی میزان اعتبار این نقل را کاوش می‌نماید. بر اساس یافته‌های پژوهش، افزون بر توثیق راویان، از سوی عالمان اهل سنت تضعیف‌هایی نیز بیان گردیده که بنابر مبانی رجالی اهل تسنن در نقد آن‌ها کارساز نیست، محتوای آن نیز با قرآن، روایات نبوی و عقل سازگار است. از این رو گزارش مورد بحث معتبر است؛ و بر اساس آن اهتمام نبوی بر بیان امامت الهی قابل اثبات است.

یکی از مهمترین دیدگاه­های مستشرقان تجدیدنظرطلب،­ شکل‌گیری تدریجی اسلام از یک دین توحیدی ابتدایی است که در دوره امویان در قالب اسلام پدیدار می­شود. نوو و کورن، در کتاب «چهارراه­هایی به اسلام: مبادی مذهب تازیان و حکومت ایشان» به تبیین ویژه خود از این دیدگاه بر اساس شواهد باستان­شناختی و متون سریانی صدر اسلام پرداخته­اند. یکی از محورهای اصلی این دیدگاه شکل­گیری تدریجی قرآن تا اواخر سده دوم و اوایل سده سوم هجری است. نوشتار پیش‌رو به روش تحلیل انتقادی بر پایه نقد منطقی و نقد داده­‌ای و با بهره­گیری از منابع کتابخانه­ای به ارزیابی این دیدگاه بر اساس متون سریانی صدر اسلام می­پردازد. نتایج پژوهش نشان می­دهد دیدگاه نوو و کورن درباره پیدایش قرآن مبتنی بر روش علمی در بهره­گیری از متون سریانی مرتبط با دوره نخستین شکل‌گیری اسلام نیست و تبیین نادرستی از این متون ارائه می­دهد. تکیه بر برهان سکوت و عدم توجه به ادله غیرروایی، مانند نسخه­های کهن قرآن و برهان تواتر، نادیده‌گرفتن روند تدریجی آشنایی سریانیان با دین اسلام و ماهیت جدلی برخی متون سریانی و فهم نادرست از این متون را می­توان از مهمترین اشکالات آنان در استناد به متون سریانی برشمرد. بنابراین، نه‌تنها متون سریانی صدر اسلام از پیدایش تدریجی قرآن کریم سخن نمی­گویند؛ بلکه می­توان آنها را همسو با دیدگاه سنتی اسلامی دانست.

بداء از کاربردی­‌ترین آموزه­‌های معرفتی در علوم مختلف است. از این رو دستیابی به تعریف جامع از آموزۀ بداء ضرورتی اجتناب­‌ناپذیر است؛ چرا که بررسی آثار اندیشمندان این حوزه، حکایت از ارائۀ تعریف­‌های متفاوتی از این آموزۀ شیعی تا به امروز دارد که حتی برخی، آن را خوانش دیگری از آموزۀ نسخ قلمداد کرده­‌اند. جهت نیل به تعریف درست از این آموزه، پژوهش پیش­رو بر آن است که از مسیر معنای لغوی و بیان عامل جدایی معنای اصطلاحی از معنای لغوی بداء، با روش توصیفی_ تحلیلی به حضور و تطوّر تاریخی این آموزه در تألیفات شیعه پرداخته و با تکیه بر رویکرد جدید در تعریف این آموزه در دو سدۀ اخیر، مؤلفه­‌هایی که از میان تعریف‌­ها بیشتر مورد تکرار قرار گرفته است را استخراج کرده و تعریف جامعی از بداء ارائه دهد و در نهایت با پیراستن قیدهایی از تعریف پیشینیان، به تکمیل تعریف بداء بپردازد. تعریف جامع بداء در دو محور (مقام ثبوت و مقام اثبات ) که محور دوم آن از دو سطح (بداء در سطح شخصی و بداء در سطح عمومی) می­باشد، در این پژوهش ارائه می­‌گردد. جدا نمودن بین عنوان بداء با سایر معانی معرفتی هم‌­عرض آن (نسخ، قضا و قدر) و همچنین افزودن قید "مخالفت واقعه با اخبار مخبر صادق" و تأکید بر قید "ظهر منه" از دقت­‌هایی است که موجب برطرف شدن نقایص تعریف پیشنیان از این آموزه شده است.

زیست اجتماعی انسان‌ها متأثر از اندیشه و فرهنگشان است. مردم بیهق از همان ابتدا ارادتمند اهل‌ بیت (ع) و شیعه‌مذهب بودند. محوریت ائمه (ع) در اندیشه شیعی همواره دربردارنده دلالت‌های اجتماعی بسیاری است که بر جنبه‌های مختلف زیستی مردم تأثیرگذار بوده است. برای شناخت تاریخ ‌اجتماعی هر منطقه یا ملت نیازمند بررسی مؤلفه‌های اجتماعی در آن منطقه هستیم. آورده‌های زبانی یکی از مؤلفه‌های تاریخ ‌اجتماعی است. آورده‌های زبانی در پنج آورده نام‌ها و القاب، اذان، تکیه‌کلام، نوحه، مرثیه و شعر بررسی شده است. این تحقیق با روش کتاب‌خانه‌ای در محدوده بیهق و در دوره زمانی ورود اسلام تا قرن دهم انجام شده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد در منطقه بیهق و در دوران قبل از صفویه، مؤلفه‌های یادشده بسیار متأثر از آموزه‌های اهل بیت (ع) بوده است.

محسن الویری عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم با حضور در مجموعه گفت‌وگوهای صفحه اینستاگرام دین‌آنلاین با عنوان «لایو با اندیشوران»، که سه‌شنبه چهارم خرداد برگزار شد با موضوع «”زندگی پس از زندگی” در ترازوی نظام تبلیغ دینی» به برخی نقدهای مطرح شده درباره این برنامه پاسخ گفت. با توجه به اینکه این برنامه به دلیل مشکلات فنی ضبط نشد و به دلیل آنکه مخاطبان پیگیر متن کامل این برنامه بودند ایشان متن زیر را در اختیار سایت دین‌آنلاین گذاشتند:

برای مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.