جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کلبی دیکنسون الهیات سیاسی جدیدی را پیشنهاد می کند که ریشه در تقاطع بین فلسفه قاره ای، الهیات هترودوکسی و الهیات ارتدکس دارد. فراتر از این ایده که تنش حل ناپذیری در قلب گفتمان الهیات وجود دارد، تضاد بین دو قطب الهیات قابل درک می شود. دیکنسون از قطب‌های مخالف صرفاً به‌عنوان مظاهر اصلاحات و انقلاب بحث می‌کند، ویژگی‌های ذاتی در ماهیت خود گفتمان الهیات. با ترسیم فضای روشنگر الهیات، فقر الهیاتی در فلسفه قاره‌ای زمینه جدیدی را برای الهیات انتقادی و فلسفه قاره‌ای ایجاد می‌کند. در الهیات فقر، مؤمن برای امر الهی دست از دنیا می کشد. از طریق این تمرکز بر فقر ذاتی دعوت دینی، پتانسیل برای گرده افشانی متقابل بین کلامی و سکولار برجسته می شود. دیکنسون در نهایت با قرار دادن فضیلت فقر الهیات در دنیای پساساختارگرا و پست مدرن، راضی نمی شود که فلسفه مسیحی را به عنوان جایگاه الهیات برتر قرار دهد و از ارزش های مطلق یک سنت بر سنت دیگر دور شود. این جهانی شدن فقر الهیاتی از طریق مفاهیم اصلی و متحد کننده مانند لطف، نفی، خشونت و پارادوکس، قدرت تغییرپذیر این نظریه را آشکار می کند. این کتاب با پیوستن به الهیات انتقادی و فلسفه دین از این طریق، امکان گفت و گوی انتقادی را هم بین رشته ها و هم در درون رشته ها گسترش می دهد.

ترجمه ماشینی: کارل بارت به دلیل انتقاد از ناسیونالیسم آلمانی به عنوان تأثیری فاسد بر کلیساهای معترض آلمان در دوره نازی ها مشهور بود. تعریف و به رسمیت شناختن ملیت به عنوان متمایز از دولت، وظیفه مهمی است که در الهیات بارت مورد توجه قرار نگرفته است. این ناشی از نگرانی عمیق او نسبت به ظرفیت تعصب ناسیونالیستی - که هر ملتی باید دولت خود را داشته باشد - برای ترویج جنگ است. این مشکل او را برانگیخت تا از الهیات لیبرال پروتستان آلمان جدا شود. در این کتاب، کریس موزلی چگونگی درک ملیت بارت را در پرتو علاقه مادام‌العمر به تفسیر و موعظه روایت پنطیکاست در اعمال 2 ردیابی می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه مسئولیت‌های او به‌عنوان کشیش کلیسای اصلاح‌شده سوئیس مستلزم موعظه در این متن است. بخشی از تقویم کلیسا، و بنابراین چگونه دفاع او از گنجاندن بند filioque در اعتقادنامه Niceno-Constantinopolitan از خدمت، تشریفات و تشریفات ضمنی او سرچشمه می گیرد. نگرانی برای انکار اینکه ملت ها از ابتدا در خلقت وجود دارند، دلیل مهمی برای مخالفت بارت از معاصرانش بر سر دستورات آفرینش بود، و این که مجادله او علیه "الهیات طبیعی" عمدتاً ناشی از رد ایده لیبرال آلمانی بود که ظهور و سقوط. ملل بخشی از چرخه طبیعت است که صرفاً منعکس کننده اعمال الهی است. در برابر این خودپسندی، بارت دکترین معروف خود را در مورد انتخاب اسرائیل به عنوان بخشی از انتخاب جامعه قوم خدا پیش برد. این راهی است برای درک تقسیم جهان به ملت ها، و به رسمیت شناختن الهی همه ملت ها به عنوان جوامعی که در آن مردم به دنبال خدا هستند.

ترجمه ماشینی: ابرهارد یونگل یکی از خلاق ترین متفکران مسیحی جهان است. این اولین بررسی صریح او از رابطه بین الهیات و سیاست، بین کلیسا و دولت یا، به قول خودش، «وجود سیاسی مسیحیان» است. این بررسی به شکل یک تحلیل الهیات انتقادی از اعلامیه الهیات بارمن - بیانیه شجاعانه ایمانی که در آلمان در سال 1934 در مواجهه با ظهور ناسیونال سوسیالیسم تولید شد. یونگل به طور خاص تز پنجم را بررسی می کند که به مسئولیت خدادادی دولت برای حفظ عدالت و صلح مربوط می شود. یکی از ویژگی های قابل توجه این کتاب، اهتمام آن به ادغام تعهد جدی و دانشگاهی الهیات در خدمت حق با رابطه وجودی ضروری آن با منبر است. بدون درک منسجم از این، کلیسا به یک "کلوپ بی شخصیت برای پرورش دین" تنزل می یابد، در حالی که الهیات آکادمیک به شکلی از بی ربطی بدون ستون فقرات کاهش می یابد که از مسئولیت های خود در قبال دنیای واقعی شانه خالی می کند. دغدغه یونگل ارائه الهیاتی است که در آن تعهد الهیات دقیق و زندگی معنوی کلیسا در هم آمیخته شده است. این کتاب با طراوت کمک قابل توجهی به بحث در مورد مسئله الهیات طبیعی و حکم الهی، دکترین لوتری دو هنگ (پادشاهی)، مبانی الهیات حقوق بشر، اخلاق استفاده از زور توسط دولت، و پیامدهای آن می کند. برای تئوری جنگ عادلانه توانایی هسته ای و طیف وسیعی از مسائل حیاتی معاصر.

ترجمه ماشینی: در فلسفه جدید، مفهوم ایدئولوژی مشکلی برای رابطه الهیات با سیاست بوده است. بویژه در کاربرد مارکسیستی، «ایدئولوژی» به تأثیر خاصی اشاره دارد که الهیات در جامعه مدرن می گذارد تا واقعیت مادی را که زندگی و فعالیت عملی انسان را شکل می دهد، پنهان یا پنهان کند. این یکی از دلایل متعددی است که الهیات، حتی در شکل سیاسی خود، «ایدئولوژی» را به عنوان موضوعی ذاتی در شکل انتقادی آن در نظر نگرفته است. عدم توجه نظری به ایدئولوژی در خود الهیات به کمبود نقد درونی به ویژه در الهیات سیاسی منجر شده است. با این حال، الاهیات و ایدئولوژی با هم در حوزه ای ظاهر می شوند که کمترین انتظار آن را داریم: نظریه انتقادی رادیکال. نظریه انتقادی مکرراً به نقد الهیات و ایدئولوژی پرداخته است تا از پتانسیل رهایی بخش الهیات برای پرداختن به مسائل سیاسی عمده در میان آگاهی حاد ما از بحران اجتماعی و بن بست سیاسی استفاده کند. پایان نامه من گفتگوکنندگان کلیدی الهیاتی و فلسفی (مانند اسلاوی ژیژک، یوهان باپتیست متز، پل تیلیش، مارسلا آلتهاوس-رید، تئودور آدورنو، و غیره) را تجزیه و تحلیل می کند که نشان دهنده مسیرهای اصلی در این دو گفتمان - الهیات سیاسی مدرن و فلسفه سیاسی معاصر - هستند. ترویج نقش نقد درونی در الهیات سیاسی. این مهم است زیرا کارکرد نقد ایدئولوژی (و نقد به طور کلی) در الهیات سیاسی مسیحی را روشن می کند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه نظریه‌های ایدئولوژی معاصر رابطه الهیات با سیاست را واسطه می‌کنند، موضوعی که با توجه به «روی‌کردن به دین» اخیر در سیاست و فرهنگ معاصر اهمیت فزاینده‌ای دارد؟ آیا الهیات سیاسی پس از نظریه انتقادی همچنان می تواند هنجارهایی را برای برقراری نظم اجتماعی عادلانه، برابری طلبانه و همبسته ارائه کند؟ این پایان نامه یک الهیات انتقادی را ترسیم می کند که نقد را به عنوان یک مفهوم الهیات درونی در الهیات سیاسی بازیابی می کند. این امر الهیات را به دور از ارائه هنجارها و به سمت اجرای نقد بازتعریف می کند، اما این کار را بدون کاهش ماهیت کاملاً سیاسی آن انجام می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب تحلیلی جامع از چالش الهیاتی ارائه شده توسط دوران جدید پس از برگزیت ارائه می دهد. رای همه پرسی به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا منجر به تغییری لرزه ای در نحوه نگاه و قضاوت بخش هایی از جمعیت بریتانیا نسبت به هموطنان خود شده است. افزایش متعاقب آن تعداد گزارش‌شده از حوادث با انگیزه نژادی و فضای توهین‌آمیز و منفی‌نگری که به کسی که به‌عنوان بریتانیایی «اصیل» تلقی نمی‌شود، باید برای همه مردم نگران‌کننده باشد. این کتاب متشکل از مجموعه‌ای از مقالات است که به جنبه‌های مختلف معنای بریتانیایی بودن و راه‌هایی که کلیساها در بریتانیا و ایمان مسیحی می‌توانند و باید به موج فزاینده ناسیونالیسم انگلیسی سفید پاسخ دهند، می‌پردازد. این یک چالش تحریک‌آمیز برای بیگانه‌هراسی است که اغلب تحمل می‌شود، و همچنین پاسخ کم بسیاری از رهبران کلیسا در بریتانیا. این نقد از طریق یک مدل پیشگویانه و پسااستعماری از الهیات سیاهان ارائه می‌شود که حس اولیه استحقاق سفیدها و «بومی‌گرایی» منطقه‌ای را که بیشتر بحث رفراندوم را فراگرفته بود، به چالش می‌کشد. مقالات این کتاب کلیسا و جامعه گسترده‌تر را به چالش می‌کشد تا عدالت و برابری را برای همه تضمین کنند، نه فقط یک احساس ممتاز از استحقاق برای برخی. برای هر محقق الهیات سیاهپوست، سیاسی و آزادیبخش و همچنین کسانی که در مطالعات فرهنگی از دیدگاه پسااستعماری درگیر هستند، بسیار جالب خواهد بود.

الهیات سیاسی نوین یوهانس باپتیست متز، کشیش و الهی‌دان کاتولیک آلمانی، یکی از مهم‌ترین روایت‌های الهیات سیاسی مسیحی در مخالفت با فردگرایی، خصوصی‌سازیِ دین و نگاهِ استبدادی به حکومت است. متز به دلیل انتقادهایش از الهیات سیاسیِ کارل اشمیت و در تضاد با وی، الهیات سیاسی خود را «الهیات سیاسی نوین» می‌نامد. به باور متز، اشمیت با ذاتی دانستنِ خشونت در سیاست، الهیات سیاسی ضد دموکراتیک و یهودستیزانه‌ای را ارائه داده که زمینۀ فاشیسم و توجیه حذف دیگران را فراهم کرده است. ازاین‌رو، در این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مقایسه‌ای الهیات سیاسی متز و اشمیت می‌پردازیم؛ و هم‌چنین نوآوری‌های متز در الهیات سیاسی مسیحی و نقد وی بر اشمیت را بررسی خواهیم کرد. نوآوری اصلی متز این است که وی بر پایۀ زندگی و آموزه‌های عیسی مسیح و نیز آرای مکتب فرانکفورت، از «عقلِ یادآورانه» سخن می‌گوید. این عقلانیت که بر اساس یادآوریِ انتقادیِ گذشته است، می‌تواند به‌عنوان نقطۀ آغاز تازه‌ای برای کار در قلمروی الهیات مسیحی باشد و در تصمیم‌گیری و کنش‌های اجتماعی- سیاسی، نقش مؤثری ایفا کند.

سن توماس آکوئیناس از جمله متکلمانی است که توجه شایانی به مقوله نظام سازی سیاسی داشته است. از مهم ترین مظاهر این توجه، مطالب ارزشمندی است که از وی در خصوص مباحث حقوقی برجای مانده است. موضوع «اقسام قانون و بررسی دایره قانون گذاری حاکمان» یکی از مهم ترین آنها به شمار می آید. پرسش اساسی این است که قانون چیست و اقسام آن کدام است؟ همچنین جایگاه هر قانون و رابطه آن با دیگر قوانین به چه صورت است؟ وی ابتدا قانون را به چهار قسمت (قانون ازلی، قانون طبیعی، قانون بشری، و قانون یزدانی) تقسیم کرده و ضمن آن، به واکاوی رابطه برخی از این قوانین با یکدیگر و نیز دایره صلاحیت قانونگذار بشری در امر تقنین و نیز تأثیر قانون در محدودسازی حوزه قدرت سیاسی می پردازد. بررسی موشکافانه این موضوع در هندسه فکر سیاسی آکوئیناس، به فهم دقیق تر الهیات سیاسی مسیحیت قرون وسطا و نیز تأثیرپذیری وی از فیلسوفان مسلمانی همچون فارابی و ابن سینا می انجامد.