جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه تعريف فلسفه دين ـ به عنوان يك علم ـ يكی از مسائل اساسی در حوزه فلسـفه ديـن اسـت؛ چراكه اگر تعريف روشنی از فلسفه ديـن ارائـه نشـود، حـوزه مسـائل آن نيـز مـبهم بـاقی مـی مانـد. تعريف های متفاوت از فلسفه دين، تابعی از تعريف های متفاوت از فلسفه و دين است. اين مقاله ضمن نقد و بررسی آنها و به طور خاص، تعريف جان هيك، بر آن است كه تعريف جامع و مانعی از فلسفه دين ارائه دهد. در تعريف جان هيك آمده است كه فلسفه دين، تفكر فلسفی درباب دين است با اين ويژگی ها: فلسفه دين، ابزاری برای آموزش دين نيست. فلسفه دين، شاخه ای از الهيات و كلام نيست، بلكه شاخه ای از فلسفه است. فلسفه دين يك فعاليت درجه دوم بوده، از قلمرو موضوع تحقيق خود مستقل است. مؤلف ضمن نقد و بررسی تعريف جان هيك، معتقد است فلسفه دين می تواند ابزاری برای آموزش دين و شاخه ای از الهيات و فعاليت درجه اول باشـد. در پايـان، تعريـف پيشنهادی چنين است: فلسفه دين، علمی اسـت كـه عهـده دار پـژوهش عقلانـی در جهـت معقوليت و توجيه دين و آموزه های اصـلی آن و نيـز سـاز واری بـين آن هـا يـا بـرعكس در جهت عدم معقوليت يا توجيه و عدم سازواری آنهاست.

فلسفه دين، هم بر اساس الهيات مسيحی تعريف شده و هم به طور پسينی به سرشت آن توجه شده است. امروزه هر دو وجه به گونه ای بنيادين در تعريف فلسفه دين نقد می شوند و بايد تلاشی نظام مند در طرح نظريه رقيب صورت داد. تاكنون نه تنها درباره اين دو وجه در تعريف، پژوهشی شايسته صورت نگرفته، بلكه به باور نويسنده التفات خوبی نيز به آنها نشده است. در اين مقاله دو مسئله بررسی می شود؛ نخست آنكه عيان می كند تعريف رايج از فلسفه دين، تعريفی محدود و ناقص است و با غفلت از« امكان های » اديان ديگر صورت پذيرفته و رويكرد فلسفی را به الهياتی تقليل می دهد. اين تقلیل پذيری، تنها به تقويت رويكرد الهياتی مودی نشده، بلكه به مدافعه گروی روی خواهد آورد. همچنين خصلت فلسفی را كه تفكر و نقد است، به محاق می برد. دوم آنكه تعريف رايج از فلسفه دين، اساساً تعريفی پسينی است. مهمترين نقيصه اين رويكرد، نبود نگاه استعلايی به تعريف است. به بيان ديگر با تعريف پسينی، جامعيت در تعريف مورد خدشه قرار می گيرد و نمی توان نسبتی آزاد با ماهيت فلسفه دين برقرار كرد . نتيجه اين رويكرد، نداشتن تعريفی صحيح خواهد بود.