جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: سورن کیرکگارد فیلسوف، الهی‌دان، شاعر، منتقد اجتماعی و نویسنده مذهبی دانمارکی است که به طور گسترده به عنوان اولین فیلسوف اگزیستانسیالیست شناخته می‌شود. او متون انتقادی در مورد دین سازمان یافته، مسیحیت، اخلاق، روانشناسی و فلسفه دین نوشت که نشان دهنده عشق به استعاره ها، طنزها و ضرب المثل ها بود. کی یرکگور تأثیر زیادی بر تعداد زیادی از فیلسوفان معاصر داشت، خواه معتقد بودند یا نه. : کارل یاسپرس، مارتین هایدگر، گابریل مارسل، ژان پل سارتر. برخی از اصطلاحات فیلسوف دانمارکی مانند «تهوع»، «اضطراب» و «موجود» اکنون وارد زبان زندگی روزمره شده است. اما به جای اینکه کی یرکگارد را بر اساس یک فرمول تثبیت شده به «پدر اگزیستانسیالیسم» تبدیل کنیم، مهم است که تاکید کنیم که او می خواست استثنایی باشد که انسان مدرن همیشه باید با آن روبرو شود. دومی طرفدار عدم تقلیل بدبختی وجدان به بیماری، عدم پذیرش رستگاری برای رستگاری و اشتباه نکردن رهایی با رستگاری است. او با حفظ قطب فرد و قطب متعالی، احترام به شخص انسانی را که امروزه مورد دستکاری همه نوع است، حفظ می کند و با پناه دادن به موضوع از همه کاریکاتورهایی که ادعا می کنند، از مفهوم امر مقدس محافظت می کند. برای جایگزینی آن به ما می فهماند که هستی تنشی است بین آنچه انسان است و آنچه نیست، تنشی است که در پس تمام سنتزهای دیالکتیکی یا تاریخی باقی می ماند. به طور خلاصه، ما را دعوت می کند که دائماً در مورد این پارادوکس و در این رسوایی مطلق که خدای تجسم یافته در شخص مسیح را تشکیل می دهد که می آید تا پیامی را به انسان ارائه دهد که بدون آن چیزی جز موجودی گمشده نخواهد بود. آیا سیرن کی یرکگارد یک بار نگفت که قهرمان غم انگیز خود را برای بیان افکار عمومی تسلیم می کند. فایت نایت سال را رها می کند تا مجرد شود؟

کرکه‌گور نخستین فیلسوف بزرگ مکتب اگزیستانسیالیسم و یک الاهی‌دان قرن نوزدهم به‎شمار می‎آید. در اندیشه او دو مفهوم رنج و عشق جایگاه محوری دارند. رنج از نظر کرکه‌گور احساسی سوبژکتیو نسبت به وضعیت نامطلوب انسان در حیات مادی است. او بر اساس تعریفی از سه سپهر وجودی زندگی بشری یعنی سپهر زیبایی شناختی، سپهر اخلاقی و سپهر دینی، رنج‌های بشری را تعریف می‌کند. او بزرگ‌ترین رنج بشر را دوری از حقیقت مطلق می‌داند؛ اورنج را وجه گریزناپذیر زندگی بشر تلقی می‌کند و احساس تعلق شدید انسان به پدیده‌ای است که نسبت به آن در خود احساس شیفتگی و تسلیم می‌کند. او از میان ساحت‎های وجودی، بیش از همه به حضور رنج در سپهر دینی اشاره می‎کند. کرکه‌گور جویای عشق متعالی در سپهر دینی بود و مسیحی راستین را با رنج هم‌نشین می‌داند. از نظر او هرچه رنج شدیدتر باشد وصل مومن به سعادت محتمل‌تر خواهد بود. او که یک مسیحی پروتستان بود، رسالت دینی خود را چیزی جز این نمی‎دانست که «مسیحیت راستین» را به مسیحیان بشناساند و در این راه تلاش بسیار کرد. کرکه‌گور با توجه به سه سپهر وجودی زندگی بشری سه نوع عشق را از یکدیگر تفکیک می‌کند که آنها را به ترتیب اروس(Eros)، فیلیا (Philia) و آگاپه(Agape) می‌نامد، ولی در عین حال توجه عمده او به اروس و آگاپه است و باارزش‌ترین عشق را آگاپه معرفی می‌کند که مورد توجه مسیحیت نیز بوده است. او در پایان والاترین گونه عشق را عشق الاهی معرفی می‌کند.