جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده هنگامی که اندیشه‌های کلامی ابن حزم اندلسی بزرگ‌ترین متفکر فرقه ظاهریه را مورد بررسی قرار می‌دهیم، در اولین نگاه چنین به ذهن می‌رسد که ابن‌حزم به نوعی میان دو نقیض جمع کرده است. او از سویی یک نص‌گراست که نوعی زبان‌شناسی ظاهر گرایانه را ارائه کرده و هیچ‌گونه تأویل عقلانی یا غیر عقلانی از ظاهر متون دینی (قرآن و روایات) را اجازه نمی‌دهد و از سویدیگر در مخالفت با شکاکیت، اثبات توحید و نبوت، حمایت از علوم یونان مانند فلسفه، منطق، پزشکی، ریاضی و ... و ارائه برخی از تأویل‌ها چهره‌ای کاملاً استدلالی و عقل‌گرا از خود بروز می‌دهد. این مسأله باعث شده که در طول تاریخ افراد زیادی ابن‌حزم را به تناقض در افکارش متهم کنند. در این پایان‌نامه توضیح داده شده که ابن حزم برای رفع تناقض از افکار خود طرحی در ذهن داشته که براساس آن قائل به تفکیک میان عقل قبل از نص و عقل بعد از نص شده است. البته این که ابن حزم در پایبندی به این طرح تا چه حد موفق بوده است، مورد تردید است که به این مسأله نیز در پایان‌نامه پرداخته شده است.