جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کرتیر ومانی برپایه متون زردشتی و مانوی، موضوعی است که دراین پژوهش مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرد. در ایران سده ی سوم میلادی یعنی اوایل شاهنشاهی ساسانی دو شخص جهت و سوی رویداد ها را در زمینه ی ایدئولوژی در کشور مشخص می نمودند؛ کرتیر: موبد موبدان و رئیس دادگاهعالی کشور یا قاضی القضاة ومانی:پیامبر خدا و آورنده آیین نو. کرتیرموبد متعصّب زردشتی و به ظاهر پشتیبان دین زردشتی، که این دین در واقع به نگاه دارنده و پشتیبان تاج و تخت شاهنشاهی بدل گشت، بود. مانی که در اصل ازنجبا بود و خود را کاملاً مانندزردشت، بودا و عیسی فرستاده ی خدا معرفی می کرد، برای تکمیل تعلیماتی که پیشینیان آورده بودند دینی جدید و عمومی راتبلیغ می نمود. اندیشه های اصلی درآموزش مانی «ثنویت» است. زیرا مشخص ترین اصل آن اعتقاد به مبدأ و دو اصل ازلی و ابدی یعنی«نور» و «ظلمت» است.بنابراین این دو آیین، نمایشی از تمامی مبارزه های فکری واندیشه ای آن روزگاربود. نگارنده ی این پژوهش سعی دارد تا مشخص نماید چه عواملی باعث چالش بین کرتیر ومانی گردید و این ستیز کرتیر و مانی به چه حوادثی منجر گردید. همچنین عنوان گردد که حمایت شاپوراول هم از مانی و هم از کرتیر به چه دلایلیبوده است.آیا وی واقعاً طرفدار دین مانوی بوده که در این صورت چرا کرتیر را در دربار داشته و به او نیز قدرت و مقاموعنوان داده است. این ها همه مطالبی هستند که در این پژوهش بدان پرداخته خواهد شد.در این پژوهش روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی اختیار شده ونحوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد.