جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان، اسطوره-دین، هنر، تاریخ و علم هر کدام جنبه‌ای خاص از کلیت پیچیده فرهنگ را در بر می‌گیرند و رابطه تأثیر و تأثّر متقابل با آن دارند. کاسیرر آن‌ها را «صورت‌های سمبلیک»ی می‌داند که «جهان بیرون» و «جهان درون»؛ یا به عبارت دیگر «واقعیت» و «من» را برای ما متعین می‌سازند و هر کدام کارکرد ویژه‌ای دارند. در این میان هنر، علاوه بر خصلت عمومی همه صورت‌های سمبلیک که همان صورت‌بخشی و انتظام داده‌های ادراک حسی باشد، ویژگی‌هایی دارد که آن را نسبت به دیگر صورت‌های سمبلیک متمایز می‌کند و در کلیت فرهنگ کارکردی خاص برای آن به وجود می‌آورد. هنر و شهود زیبایی‌شناختی چگونه دیدن اشیاء و امور را به ما یادآوری می‌کند. و از آن‌جا که این چگونه دیدن فرآیندی خلاقانه است، از یکنواختی و ساده‌سازی مفاهیم به ویژه در اثر نگاه علمی جلوگیری می‌کند و به این ترتیب سبب پویایی و سرزندگی کلیت فرهنگ می‌شود.