جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از پیشگفتار: هدف این تفسیر این است که منطق هگل را برای ناآشناها قابل فهم کند و تصورات غلط متعددی را که پیرامون آن و به طور کلی پیرامون فلسفه هگل انباشته شده است، از بین ببرد. هیچ تلاشی برای ردیابی تاریخی توسعه منطق از طریق نسخه های مختلف آن، یا ارائه شرحی بیوگرافیک از رشد فلسفی هگل صورت نگرفته است. این کار توسط نویسندگان دیگری انجام شده است که من تمایلی به رقابت با آنها ندارم. هدف من فقط درک هسته اندیشه هگل و نفوذ تا آنجایی که می توانم در ابهامات نوشته های او و همچنین در صورت لزوم و امکان، توضیح و مرتب کردن برخی از ناهنجاری های ظاهری در چینش هگل بوده است. مواد

ترجمه ماشینی: گفتمان فلسفی معاصر امکان وجود مطلق را عمیقاً مشکل ساز کرده است. بنیاد متافیزیک آزاد هگل نشان می دهد که با خواندن دکترین مفهوم هگل در علم منطق او به عنوان شکلی از دیالته گرایی مطلق، منطق هگل از این مفهوم می تواند امکان وجود مطلق را توضیح دهد. ماس از طریق بررسی دقیق مفهوم جهان‌شمولی خود ارجاعی هگل در علم منطق خود نشان می‌دهد که چگونه مفهوم تکینگی هگل برای حل انبوهی از پارادوکس‌های متافیزیکی و معرفتی محور این مسئله طراحی شده است. او نشان می‌دهد که چگونه روایت انقلابی هگل از جهان‌شمولی، خاص بودن و تکینگی راه‌حل‌هایی را برای شش مشکلی که تاریخ فلسفه غرب را آزار داده‌اند ارائه می‌دهد: مشکل نیهیلیسم، مسئله نمونه‌سازی، مشکل تفاوت گمشده، مشکل تجربه‌گرایی مطلق، مشکل هستی الهیات و انسان سوم پسرفت. ماس نشان می‌دهد که تأیید و توسعه یک استدلال هستی‌شناختی تجدیدنظر شده برای وجود خدا توسط هگل برای اثبات ضرورت وجود مطلق طراحی شده است. ماس با پذیرش خوانشی متافیزیکی از معرفت شناسی آزاد پایه ریچارد دین وینفیلد، به طور انتقادی خوانش های غالب و بحث های معاصر را در پژوهش هگل درگیر می کند. بنیاد هگل متافیزیک آزاد برای محققان علاقه مند به هگل، ایده آلیسم آلمانی، فلسفه اروپایی قرن 19 و 20، متافیزیک، معرفت شناسی، و اندیشه معاصر اروپایی جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: "خوانش سنتی از منطق هگل این است که شرحی از عقلانیت کیهان است. برخلاف این خوانش، من نشان می دهم که هگل یک مفهوم "انسان شناختی" اصیل از منطق را توسعه می دهد که در تاریخ فلسفه نادیده گرفته شده است. بر اساس آن تصور، منطق است. مبنایی برای متافیزیک عقلگرایانه بدیع نیست، بلکه شرحی از هنجارهای عقلانیتی است که به طور غریزی در تجربه انسانی به عنوان شرط امکان آن عمل می کند. توضیح دهید که چگونه هگل منطق را به عنوان یک رشته بازاندیشی می کند.در فصل 1، من می پرسم که چگونه پدیدارشناسی هگل، کتابی که به آگاهی ما از اشیاء، خودآگاهی که اعمال ما را برمی انگیزد، دلیلی که علم مدرن را تحریک می کند، و روح غرب می پردازد. جوامع، ممکن است به عنوان مقدمه ای برای یک مفهوم جدید از منطق عمل کنند. من معتقدم که این تلاشی است برای اثبات، از طریق کاوش درونی از اصول اساسی. در ابعاد تجربه انسانی، عقلانیت در سرچشمه آن است زیرا شکل غریزی یا بیولوژیکی زندگی انسان است. در فصل 2، من نشان می‌دهم که چگونه پدیدارشناسی هگل از این طریق رسالت منطق را تغییر می‌دهد. اول، از آنجایی که ما نیاز غریزی داریم که تجربه خود را قابل درک کنیم، تجربه ما بر اساس ادعاهایی که به طور غریزی در سطح بدن خود مطرح می کنیم، در مورد اینکه آیا ادراکات ما درست هستند یا باید به خواسته های ما عمل شود، ساختار یافته است. (2) به وسیله جهان معنائی که به طور غریزی ایجاد می کنیم تا دنیای اطراف خود و خود را توضیح دهیم. ثانیاً، از آنجایی که ادعاها فقط در عمل اجتماعی دادن و درخواست دلیل قابل قضاوت هستند، ما همچنین نیاز غریزی به اجماع در مورد چگونگی درک جهان و عمل در آن داریم، که منجر به ظهور تجربی جوامعی می شود که جهان بینی های اشتراکی آنها از نظر تاریخی در طول زمان تکامل می یابد. در نتیجه، عقلانیت توصیف شده توسط منطق، ماتریس وجودی تجربه ادراکی، عملی، علمی و اجتماعی-تاریخی ما است. در فصل 3، «منطق عینی» هگل را بازسازی می کنم. به تبعیت از کانت، هگل در اینجا یک نظریه استعلایی از مقولات ارائه می دهد. این دسته‌بندی‌ها، که از «کیفیت» تا «واقعیت» را در بر می‌گیرد، هنجارهای پیشینی را تعیین می‌کنند که باید برای ما ارضا شود تا چیزی را به‌عنوان ابژه‌ای از نوع خاصی، مثلاً به‌عنوان نمونه‌ای از یک کیفیت (مثلاً قرمز) در نظر بگیریم. یک فرآیند خودشکوفایی (به عنوان مثال، جهان طبیعی یا اجتماعی به عنوان یک سیستم آشکار). به این معنا، مقوله‌ها نقشه‌هایی را برای جهان معنا ترسیم می‌کنند که تجربه انسان را زنده می‌کند. در فصل 4، من "منطق ذهنی" هگل را بازسازی می کنم، که منطق سنتی را به طور بنیادی به یک نظریه استعلایی از فضای متمایز انسانی دلایل تبدیل می کند: علایق ذهنی، اما عقلانی که ما را وادار می کنند و الگوهای ذاتی رفتار (تصور، قضاوت، و... استنتاج) که از طریق آنها آنها را دنبال می کنیم، هنجارهای پیشینی این فضا همان چیزی است که از جهان معنایی پشتیبانی می کند که تجربه ما در آن تحقق می یابد. به طور دقیق‌تر، منطق ذهنی فرآیند مفهوم‌سازی را توصیف می‌کند که ما را انسان می‌سازد، یعنی انسان‌های خردمند: موجودات زنده‌ای که نه فقط به طور ذهنی به بقا و تولید مثل، مانند سایر حیوانات علاقه‌مندند، بلکه بنا به ماهیت خود، به این موضوع می‌پردازند. جستجوی حکمت یا حقیقت"--

مقالة حاضر به نسبت میان دو کتاب «پدیدار‌شناسی روح» و «علم منطق» هگل می‌پردازد و اینکه آیا «‌پدیدارشناسی روح» هگل، پرده از ماهیت «علم منطق» او بر می‌دارد، یا این کتاب «علم منطق» است که منظری برای قرائت درست «پدیدار شناسی روح» فراهم می‌آورد. اما فرضی که در پاسخ به این مسأله مورد توجه قرار گرفته، این است که: مراجعه به متون هگلی نمی‌تواند مدافع و مؤید هیچ‌کدام از دو گزینة فوق باشد. به‌علاوه، انتخاب هر یک از آن دو رأی، لوازمی به‌دنبال دارد که باید بدان گردن نهاد.

بحث روش در منطق مساله مهمی است که مضمون، هدف و ماهیت منطق را روشن می کند . منطق مانند دیگر علوم مبتنی بر روش است و باید مشخص شود در منطق چه روشی بکار گرفته می شود ؛ مثلا درمنطق ارسطوئی روش معهود روش قیاسی است یعنی استنتاج ِعقلی نتیجه از مقدمات قضایای حملی یا شرطی . منطق تجربی بیکن مبتنی بر روش تجربی و استقرائی بود . روش منطق استعلائی کانت با روش قیاسی و تجربی کاملا متفاوت است. روش کانت تعیین شرایط ماتقدّم شناخت است . روش استعلائی کانت همانند روش ارسطوئی مضمونی ایستا و دارد و فاقد هر گونه پویائی و حرکت است . روش هگل کاملا متفاوت با روش کانت است. روش از دیدگاه هگل به مثابه فراشدی پویا و متحرک است که در آن ساختار آلی و تکوین مقولات را می توان استنتاج کرد . روش هگل نظامی جامع است که در نهایت همه کثرات مقولات در آن تبدیل به وحدت می شود یا به تعبیر دیگر روش صوری است که همه مضمون منطق را در خود جای می دهد.