جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است. نسخه کافمن از تاریخچه روانی از شایعات دور است و به دقت مستند شده است. او درک کاملاً جدیدی از دو قرن تاریخ فکری به ما ارائه می دهد، اما تمرکز اصلی او بر خودشناسی است. به گفته استفان اسپندر، «بهترین مترجم فاوست»، او در موقعیت منحصر به فردی برای انجام این وظیفه است. و از نظر سیدنی هوک «بی‌تردید جالب‌ترین و آموزنده‌ترین نویسنده هگل در زبان انگلیسی است». برجسته ترین مفسر کانت، لوئیس وایت بک، این کتاب در مورد گوته، کانت و هگل را «جذاب‌کننده» نامیده است - اثری که «با گفتن چیزهایی که هرگز نشنیده‌اند، بسیاری از مردم را برانگیخته می‌کند و جایگزینی ارائه می‌کند. خوانش پذیرفته شده آن بخش از تاریخ فلسفه چگونه است. داستان این که چگونه شخصیت بر فلسفه تأثیر می گذارد هرگز بهتر از این گفته نشده است.» به ما نشان داده می شود که چگونه گوته بیش از هرکسی قبل از خود کشف ذهن را پیش برد، در حالی که کانت از بسیاری جهات یک فاجعه بود. هگل مانند دیگران بین سالهای 1790 تا 1990 سعی کرد کانت و گوته را آشتی دهد. کافمن نشان می‌دهد که این غیرممکن است. او تصویر بزرگی را ترسیم می‌کند، اما او همیشه بسیار دقیق است و مشارکت‌های اصلی گوته و هگل و همچنین روش‌هایی را که تأثیر عظیم کانت فاجعه‌بار نشان می‌دهد، جزئیات می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

ترجمه ماشینی : این کتاب بررسی رابطه درونی بین نماینده ترین نویسندگان و متفکران آلمانی قرن هجدهم، نوزدهم و بیستم: گوته، نیچه و توماس مان است که محتوای اندیشه آنها را که در نگرش آنها نسبت به هنر منعکس می شود بررسی می کند. ، جامعه و سیاست زمان خود. در نتیجه، از یک سو، یک مطالعه تلفیقی است، زیرا زمینه تاریخی این سه قرن محوری و اهمیت استراتژیک آنها را برای توسعه فرهنگی و اجتماعی آلمان مدرن و به طور کلی اروپا در نظر می گیرد. از سوی دیگر، تحلیل مفصلی از جنبه‌های کلیدی در اندیشه گوته، نیچه و توماس مان ارائه می‌کند که به شکل‌گیری مضامین و مفاهیم مشترک در آثار آنها و در نتیجه به پیام متمایز آنها منجر شد. هدف اصلی پژوهش اثبات این موضوع است که این مضامین مشترک، وضعیت و نقش هنرمند در جامعه، انحصار نبودن هنر به عنوان مرتبط با سیاست، لزوم فراتر رفتن از سیاست های نابسامان ناسیونالیستی و... در واقع از ویژگی های خاص آن است. میراث مستقیم گوته در اندیشه نیچه و مان. این واقعیت دو نتیجه ضمنی دارد. نخست، پیام آنها برای جامعه اخلاقی و رویایی بود که نشان دهنده هدف تولیدات ادبی - فلسفی آنها بود. همه آنها در جستجوی معنای رویدادهای داخلی و خارجی زندگی خود و عقاید آشکار نسبت به نقاط عطف سیاسی مانند انقلاب فرانسه، فرهنگ بیسمارک یا دو جنگ جهانی بودند. ثانیاً، اعتقادات اخلاقی آنها به امروز مربوط است، زیرا تعداد فزاینده‌ای از مورخان و منتقدان ادبی سعی می‌کنند در آثار گوته، نیچه و توماس مان آنچه را می‌توان به عنوان پاسخی به پرسش‌های کنونی که مشابه آن‌ها هستند، تعریف کرد. در گذشته. بالاخره هنر نویسندگی هنری است با پیام.

ترجمه ماشینی : این کتاب بسیار خواندنی و جذاب - اولین کتاب از مجموعه سه جلدی درک ذهن انسان - بر سه شخصیت اصلی تمرکز دارد که تصویر ما را از انسان تغییر داده اند. کافمن مفاهیم سنتی گوته، کانت و هگل را به شدت بازبینی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آنها درباره ذهن توسط ذهنیت‌های متمایز خودشان شکل گرفته است.

ترجمه ماشینی : فلسفه شوپنهاور، در نگاه اول به زیبایی گرد شده، پس از تحلیل، خود را به عنوان عرصه مخفی دو جهان بینی متضاد نشان می دهد. تحلیل حاضر این تعارض را با رویارویی شوپنهاور به عنوان «شاگردی از نوع کانت» با شوپنهاور به عنوان «همکار سابق گوته در نظریه رنگ» بررسی می‌کند. در اینجا این دو بر سر مسائل عمیقی که انقلاب علمی قرن هفدهم به طور اجتناب ناپذیری پیش روی ما قرار داده است، ملاقات می کنند: سطح مناسبی برای درک طبیعت چیست؟ پایه و اساس مناسب برای یک اخلاق سازگار چیست؟ چگونه (اگر اصلا) می توان به یک تصور واحد از جهانی که توسط علم مدرن شکسته شده است رسید؟ در این مطالعه عمیق، روشن نوشته شده، انسانی و عالمانه، تاریخ جریان های فلسفی با تاریخ علم، با تاریخ ایده ها به طور کلی، و (برای روشن کردن بخش های مرتبط از زندگی نامه شوپنهاور و محیط فکری و اجتماعی) با تاریخ آلمان آمیخته می شود. هم. این تحلیل، در عین اینکه از ادبیات علمی بهره می برد، اساساً مبتنی بر تحقیقات اصیل در میان آثار گردآوری شده شوپنهاور، کانت و گوته است که با همه تنوع فلسفی، علمی و ادبی آنها در نظر گرفته شده است.

ترجمه ماشینی: روشنگری اروپایی که به شدت عقلانی بود، شاهد تولد جامعه و اندیشه مدرن غربی بود. عقل مقدس بود و برای اولین بار، باورها و نهادهای دینی در معرض انتقاد گسترده بودند. در این کتاب پیشگامانه، زیاد المارصافی این حکمت پذیرفته شده را به چالش می کشد و استدلال می کند که مذهب هنوز در آن دوران بسیار تأثیرگذار بوده است. اما دین مورد بحث مسیحیت نبود - اسلام بود. المارصافی با ترسیم تاریخ ترجمه‌های قرآن در اروپا در قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم نشان می‌دهد که تعدادی از شخصیت‌های کلیدی روشنگری - از جمله ولتر، روسو، گوته و ناپلئون - هم از قرآن الهام گرفته‌اند و هم ایده‌های خود را. این اثر شفاف و مستدل، که اسلام را در قلب روشنگری اروپایی بحث برانگیز قرار می‌دهد، دریچه‌ای ارزشمند به تعامل شرق و غرب در این دوره محوری در تاریخ بشر است. زیاد المرسفی، مدرس ارشد گروه انگلیسی و ادبیات مرتبط در دانشگاه یورک، انگلستان است.