جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در آخرالزمان امپراتوری، استیون جی.شومیکر استدلال می‌کند که نخستین اسلام، جنبشی بود که بر اساس باورهای معاد شناختی فوری که بر فتح، یا رهایی سرزمین مقدس کتاب مقدس تمرکز داشت و این باور را در محیط فرهنگی گسترده‌تری از پیش‌بینی آخرالزمانی قرار می‌داد. شومیکر به بازنمایی پرشور قرآن از پایان قریب الوقوع جهان و اهمیتی که محمد و اولین پیروانش برای گسترش امپراتوری قائل بودند می نگرد. او با ارائه زمینه مهم معاصر برای آخرت شناسی امپراتوری که به نظر می رسد به ظهور اسلام دامن زده است، فرجام شناسی های سیاسی مسیحیت اولیه بیزانس، یهودیت و زرتشتی ساسانی را در زمان ظهور اسلام بررسی می کند و استدلال می کند که آنها اغلب جاه طلبی امپراتوری را به باورهای مربوط به اسلام مرتبط می کنند. پایان دنیا. علاوه بر این، او معتقد است که پذیرش اسلام شکل‌دهنده از این گرایش دینی گسترده‌تر در اواخر دوران باستان مدیترانه، شواهد ارزشمندی برای درک آغاز دین در زمانی فراهم می‌کند که منابع عموماً کمیاب و اغلب بسیار مشکل‌ساز هستند. پژوهش در ادبیات آخرالزمانی در یهودیت و مسیحیت اولیه اغلب بر این باور است که این ژانر در ماهیت خود کاملاً ضد امپراتوری است. در حالی که ممکن است ادبیات آخرالزمانی اولیه یهودی اغلب این گرایش را نشان دهد، شومیکر نشان می دهد که این ویژگی ویژگی آخرالزمان در همه زمان ها و مکان ها نیست. در اواخر مدیترانه باستانی مانند قرون وسطی اروپا، آخرالزمان به طور منظم با ایده های گسترش امپراتوری و پیروزی همراه بود، که انتظار داشت اوج تاریخ از طریق سلطه جهانی یک امپراتوری جهانی منتخب الهی برسد. این آخرالزمان امپریالیستی نه تنها زمینه ای ارزشمند برای درک ظهور اسلام فراهم می کند، بلکه یک گذار مهم را در تاریخ دکترین غربی در اواخر دوران باستان نشان می دهد. استفان جی.شومیکر استاد مطالعات دینی در دانشگاه اورگان و نویسنده کتاب رحلت یک پیامبر: پایان زندگی [حضرت] محمد و آغاز اسلام است که از انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا نیز است.

ترجمه ماشینی: سنت فلسفه در جهان فارسی زبان فوق العاده غنی، خلاق و متنوع است. این گلچین که در سه مجلد تقسیم شده است، قصد دارد چیزی از آن غنا و تنوع را منتقل کند. اصطلاح «فلسفه» به معنای وسیع آن شامل بحث های کلامی، تصوف فلسفی و هرمنوتیک فلسفی (تعویل) می شود. این گلچین که بیش از یک دوره بیش از دو هزار ساله را در بر می گیرد، و ترجمه هایی از دانشمندان معتبر را به نمایش می گذارد، منابع کتابشناختی کاملی را در سرتاسر ارائه می دهد. برای هر کسی که علاقه مند به کاوش در تمام جلوه های متنوع آنها، سنت های فلسفی جذاب ایران است، چنین اثر گسترده و جاه طلبی منبعی ضروری خواهد بود. جلد اول از دوره زرتشتی شروع می شود و به زمان بیرونی و اوما خیام می رسد و به مکتب مشایی مرتبط با ابن سینا (ابعلی سینا) توجه ویژه دارد. در دوران پیش از اسلام، فلسفه با دین آمیخته بود و در متون دینی فارسی مانند گاتها، دنکرد، و متون زرتشتی بونداهیسن است که بحث های فلسفی درباره موضوعاتی از متافیزیک تا کیهان شناسی و آخرت شناسی را می توان یافت. .

ترجمه ماشینی: سعید امیر ارجمند با نادیده گرفتن دیدگاه‌های ساده‌شده و دارای بار سیاسی بیش از حد در مورد سیاست اسلام شیعی، یک مطالعه جامعه‌شناختی و تاریخی پربار از تشیع و نظم سیاسی ایران پیشامدرن ارائه می‌کند که ریشه‌های آنچه به حکومت دینی [امام] خمینی تبدیل شد را آشکار می‌کند.

نشست «بررسی تاریخی هویت یابی و ملت سازی نوین شیعه» عنوان جلسه ای است که با ارائه دکتر موسی نجفی در دی ماه سال ۹۷ در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار گردید. دکتر موسی نجفی، سخنران این نشست، معتقد است که هویت یابی و ملت سازی نوین شیعه در کنار سایر عناصر هویتی ایرانی می باشد. به نظر ایشان دعوای هویت را می توان در سه نظریه خلاصه کرد. یکی نظریه «ایران باستان» است که امروز در ایرانشهری نمود دارد. دوم؛ «بازگشت به خویشتن و تلفیق اسلام و ایران» است. نظریه سوم هم، نظریه¬ایست که می خواهد همه اینها را در یک تفسیر مدرن بپذیرد. دکتر موسی نجفی خود را در نظریه دوم قرار می دهد. او معتقد است، هویت ایرانی در طی سه مرحله شکل گرفته است. یک مرحله ۵۰۰ ساله داشته که از صفویه شروع شده و هویت شیعی ما بوده است. مرحله دوم، هویت ۹۰۰ ساله ماست که از صدر اسلام تا صفویه است. در این مرحله عنصر زبان فارسی در آن نقش پررنگی دارد. ما جز خلافتی بودیم که همه مسلمان هم بودند، لکن آنچه ما را متمایز می¬کرد، مذهب ما نبوده بلکه زبان ما بوده است. سومین مرحله تأثیرگذار در هویت ما، هویت ایران باستانی ما در دنیای قدیم و تخت جمشید و هخامنشیان و… است. دکتر نجفی در این نشست به شرح نظریه خود و نسبت آن با سایر نظریه ها می پردازد. به عقیده وی این سه مولفه نسبت طولی دارند و آنچه در قرن دهم اتفاق افتاده این بوده که مذهب شیعه به این عناصر فرهنگی شخصیت سیاسی داده است و سبب شکل گیری هویت جدیدی شده است.