جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهشی دربارة لعن و نفرین از دیدگاه قرآن است. نویسنده پس از ذکر کلیات، در فصل دوم به بیان معنای لعن در قرآن که دوری از رحمت الهی و برابر با عذاب خداوند است پرداخته، سپس واژگان دیگری که با لعن مرتبط هستند همچون برائت، رجم، غصب، بُعد، خسأ و سحق تبیین می کنند. وی در ادامه به آیات مربوط به لعن و لعن کنندگان اشاره می کند و آورده است که ماده لعن گاهی به خدا و گاهی به غیر او مانند ملائکه، ناس، داود، عیسی، مؤذن، پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت اسناد داده شده است و نیز در فصلی دیگر اسباب لعن را یادآور می شود که استکبار، آزردن خدا و پیامبر، قتل عمدی مؤمن، پیمان شکنی، کفر، کتمان بینات، نفاق، قطع رحم، شرک، ولایت کافران، از جمله آن ها می باشند و بیان می کند که چون تمام این اسباب از مصادیق و یا مؤلفه های کفر، ظلم و عصیان است، بنابراین می توان لعن را از آثار کفر، ظلم و معصیت دانست. در پایان نویسنده پیامدهای لعن را به دنیایی و آخرتی تقسیم می کند و اشاره ای به کارکردهای فردی و اجتماعی لعن نیز می نماید.

در این نوشتار به تشریح معنا و مفهوم لعن، علل واسباب لعن و عاقبت ملعونین درقرآن کریم پرداخته شده است. معنای لعن دورشدن ازرحمت خدا و دچارشدن به عذاب الهی است و این دورشدن ازرحمت و گرفتار شدن به عذاب الهی علل و اسبابی دارد که عبارتند از: کفر، دروغ، تهمت، شرک، سوءظن به خدا، اذیت خدا ورسول او، نقض عهد، نافرمانی از اوامر خدا، کفربعد از ایمان، کبر وغرور، ظلم، قتل عمد مومن، قطع صله ارحام، فساد در زمین، کتمان حق و خودداری ازنهی ازمنکر. از دیدگاه قرآن افرادی که این اعمال را انجام داده اند مورد لعن خدا و رسولان او قرار گرفته و به سرنوشت های بسیار بد و نافرجام دنیوی و اخروی گرفتار شده اند.