جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: چرا اگر خدای دوست داشتنی وجود داشته باشد، بی ایمانان معقولی وجود دارند، افرادی که به خدا ایمان نمی آورند اما بدون تقصیر خودشان؟ در قسمت اول این کتاب، اولین بررسی کامل موضوع آن، جی.ال. شلنبرگ استدلال می‌کند که وقتی متوجه می‌شویم که چگونه رابطه با خدا به طور منطقی اعتقاد به خدا را پیش‌فرض می‌گیرد، دلایلی برای این نتیجه داریم که اگر خداباوری بود، هیچ بی‌ایمان معقولی وجود نداشت. درست است، و بنابراین - با توجه به وجود آنها - زمینه هایی برای بی خدایی. او معتقد است که این استدلال با هیچ یک از آرایه‌ای از استدلال‌های متقابل که به دنبال توجیه پنهان‌کاری الهی هستند که از آثار نویسندگانی چون پاسکال، کی‌یرکه‌گارد، باتلر و هیک، و از تخیل خود نویسنده، به‌دقت بررسی شده است، شکست نمی‌خورد. قسمت دوم کتاب نهان الهی و عقل انسانی از اولین انتشار خود در سال 1993 علاقه و بحث زیادی را برانگیخته است و همچنان به تعیین دستور کار برای کار در مورد موضوعات خود ادامه می دهد. --ریچارد سوینبرن، دانشگاه آکسفورد در این کتاب به وضوح نوشته شده و با استدلال محکم، J. L. Schellenberg به یک مشکل اساسی مذهبی می پردازد که در عین حال نادیده گرفته شده است. می پرسد اگر خدایی هست چرا وجودش آشکارتر نیست؟ به طور سنتی، خداباوران ادعا می کنند که خدا پنهان است تا دلیل وجود او را به همان اندازه که ضعیف است توضیح دهند. شلنبرگ معتقد است که با توجه به درک ویژگی اخلاقی خدا که خداباوران به آن متعهد هستند، این ادعا با مشکل جدی روبرو می شود. نویسنده می نویسد، دلایلی وجود دارد که فکر کنیم خدای کاملاً دوستدار خداباوری پنهان نخواهد بود، که چنین خدایی واقعیت وجود خود را فراتر از بی اعتقادی معقول قرار می دهد. شلنبرگ استدلال می کند که از آنجایی که بی اعتقادی معقول رخ می دهد، نتیجه می شود که در اینجا استدلالی با قدرت قابل توجه برای بی خدایی وجود دارد. شلنبرگ در بسط ادعای خود، دیدگاه های مربوط به خداباورانی مانند پاسکال، باتلر، کی یرکگور، هیک و دیگران را به دقت بررسی می کند. او پیشنهادات آنها را در مورد غیبت الهی روشن می کند و نشان می دهد که چگونه آنها در رد استدلالی که ارائه می کند کوتاهی می کنند. او نتیجه می گیرد که این استدلال چالشی جدی برای خداباوری ایجاد می کند که خداباوران معاصر باید به آن پاسخ دهند. اولین بررسی کامل موضوع آن، غیبت الهی و عقل انسانی، مورد توجه هرکسی است که در پی رسیدن به نتیجه ای در مورد وجود خدا بوده است، و به ویژه متکلمان و فیلسوفان دین.

برای مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.

پل موزر از فیلسوفان تحلیلی معاصر است. او در بعضی کتاب‌ها و مقالاتش سعی کرده است تا تبیین مناسبی از مسئله خفای الهی ارائه دهد. وی در مواجهه با مسئله پنهان بودن خداوند، نگاه و رویکرد مثبتی را برگزیده است. از نظر او مسئله اختفای الهی نمی‌تواند الحاد را توجیه کند. وی در مقابل دیدگاههای جان شلنبرگ، که اختفای الهی را عاملی برای الحاد می‌دانست، به نقد رویکرد وی پرداخته و اختفای الهی را نمادی از عشق به بندگان می‌داند. برای انجام این منظور او ابتدا پرسش‌های مرتبط با وجود خداوند و انواع معرفت به خدا را بررسی کرده؛ سپس مسئله خفای الهی را تبیین می‌کند.

فیلسوف دین معاصر، ویلیام لئونارد رو، با تلفیق سه قرائت ممکن از شرور قرینه ای، برهانی الحادی را بر اساس شر طرح کرده است. ادعای او این است که شرور بسیاری در جهان واقع رخ می دهند که اگر خدای ادیان ابراهیمی وجود می داشت می توانست بی آن که خیر برتری از دست برود یا ضرورت تجویز شری به مراتب فاجعه بارتر پیش آید از آن جلوگیری کند. او در تقریرهای متأخر خود این گونه شرور را که ما نمی توانیم خداوند را به فرض وجود، برای تجویز آن توجیه کنیم شرور بی وجه می نامد.در دهه های اخیر، بسیاری از فیلسوفان دین کوشیده اند مصادیقی ارائه دهند تا برهان فوق را به اثبات برسانند؛ یکی از این مصادیق مسئلة اختفای الهی است که نخستین بار جان ال. شلنبرگ آن را به صورت برهانی الحادی علیه خداباوری اقامه کرد. ادعای شلنبرگ آن بود که دست کم برخی از انسان ها هستند که برای سرسپردگی شان به خداوند در طول زندگی خود صادقانه، صمیمانه و مجدانه می کوشند تا قرینه یا نشانه ای از وجود او را بیابند؛ اما خداوند با آشکار نساختن خود و اختفای نشانه های وجود و حضورش، این امکان را از ایشان سلب می کند. اگر او وجود دارد و رستگاری فقط به واسطة ایمان به او میسر باشد، خداوند با اختفای خویش این رستگاری و خیر جاودان را از بنده اش سلب کرده است. به باور شلنبرگ، اگر خداوند وجود داشته باشد هیچ توجیهی برای سلب سعادت و رستگاری بنده اش نداشته است.اما پرسش این است که آیا اختفای الهی می تواند به مثابة مصداقی از شرور تلقی شود؟ و آیا به راستی برای اختفای خداوند توجیهی متصور نیست؟اگرچه می توان اختفای خداوند را در صورت برهان شر بی وجه رو گنجاند و برهانی به ظاهر معتبر فراهم آورد، به نظر می رسد که این استدلال به عنوان یک برهانِ به لحاظ صوری شبه قیاسی، و نه حتی صورتاً قیاسی، بسیار شکننده است. آزادی اختیار و فاصلۀ معرفتی می تواند پاسخی در برابر برهان اختفای الهی به مثابة مصداقی از شر بی وجه فراهم سازد.