جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: حسن یوسفی اشکوری، انقلابی و اصلاح طلب روحانی سابق است که به یکی از سرسخت ترین منتقدان جمهوری اسلامی تبدیل شد. اندیشه های او در مورد «حکومت دموکراتیک اسلامی» توجه قابل توجهی را در ایران و جاهای دیگر به خود جلب کرده است. این کتاب با ارائه گزیده‌ای از نوشته‌های اشکوری، خط سیری از مخالفت‌های رایج در همه ملل اسلامی امروزی را آشکار می‌کند و کمکی بسیار بدیع به درک ما از مسائل دشوار اجتماعی و سیاسی پیش روی جهان اسلام می‌کند.

ترجمه ماشینی: محمد عابد الجابری یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان سیاسی در خاورمیانه معاصر است. او که عقل‌گرای منتقد در سنت آوین سینا و آوروئس است، بر میراث سیاسی و فرهنگی متمایز جهان عرب تأکید می‌کند و در عین حال گفتمان‌های فلسفی را که برای پنهان کردن کسری دموکراتیک آن به کار رفته‌اند را رد می‌کند. این جلد برای اولین بار مخاطبان انگلیسی زبان را با نوشته هایی آشنا می کند که تأثیر عمده ای بر اندیشه سیاسی عرب داشته است. این مقالات با دامنه وسیع و در عین حال متمرکز بر جزئیات، مفاهیمی مانند دموکراسی، قانون، و حقوق بشر را مورد بازجویی قرار می‌دهند و به چگونگی به کارگیری آنها در تاریخ جهان عرب می‌پردازند و نشان می‌دهند که آنها بر اساس بافت سیاسی و اجتماعی تعیین می‌شوند. نه بر اساس دکترین اسلامی. جابری استدلال می کند که برای توسعه جوامع دموکراتیک که در آن حقوق بشر رعایت می شود، جهان عرب نمی تواند به سادگی بر متون و سنت های قدیمی تکیه کند. همچنین نمی تواند الگوهای دموکراتیک را از غرب وارد کند. در عوض، او می‌گوید، باید یک سنت جدید توسط خود اعراب امروزی بنا به شرایط خودشان شکل بگیرد.

در این درس-گفتگو چه می‌گذرد؟ برخی از اندیشمندان و از جمله دکتر کچویان حکومت دینی را جایگزینی ضروری برای تمدن غرب و مدرنیته و در تقابل آشکار با آن می بینند. به عبارتی در این دیدگاه ها نقد غرب و بنیان های معرفتی، فرهنگی و اقتصادی آن است که نقش حکومت دینی را با معیارهایش بیش از پیش روشن می نماید. نقد تمدن غرب جزء لاینفک این دیدگاه در تبیین تمدن اسلامی است و همواره حکومت اسلامی بنیانی جدید برای افکندن تمدن نوین در جهان دیده می شود. محور های نقد این دیدگاه نسبت به تمدن غرب عناصری همچون سوبژکتیویسم، تقدس زدایی، سرمایه داری و ... است و حکومت اسلامی و تمدن اسلامی در پی تعریف عناصری در تقابل با این عناصر مدرن است. اما علی رغم نگرش انتقادی نسبت به تمدن غرب، برخی دیدگاه ها از جمله دیدگاه دکتر عبدالکریمی امکان تاسیس حکومت دینی (با خوانش رایج و موجود) در این جهان را بر نمی تابند و آن را ممکن نمی بینند. از نظر دکتر عبدالکریمی حکومت دینی در معنای رایج آن یک نگاه کلامی و ایدئولوژیک است که به هیچ عنوان امکان پیاده سازی در جهان مدرن و سکولار معاصر را ندارد و تنها منجر به تولید خشونت می گردد.

کتاب "دولة الدينية" اثر استاد واعظی می باشد کتاب حاضر به بررسی مسایل مهم مربوط به اندیشه سیاسی اسلام می پردازد. در ابتدای این اثر کلیاتی در مورد معرفت دینی و دینداری ارایه شده و پس از آن پیامدهای معرفتی مدرنیته و سکولاریسم، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. آن گاه چالش مهم مسلمانان با مقوله مدرنیته بیان شده و ظهور بنیادگرایی اسلامی و سلفی گری و تقابل آن با نوگرایی دینی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است در بخش بعدی کتاب نویسنده تحلیلی از ماهیت وحی و نبوت و فلسفه آن دو ارایه و ضمن بررسی مفهوم و چرایی ختم نبوت، نسبت بین دین و حکومت و مشروعیت تفکرات سیاسی در اسلام را بررسی کرده است و مبانی حکومت دینی در عصر غیبت معصومین (علیهم السلام) را تبیین می کند. نویسنده در ادامه به بررسی ادله فقهی و سیاسی مشروعیت حکومت ولایت فقیه پرداخته و شرایط رهبر و ولی فقیه برای احراز مسند حکومت را بیان نموده و پرسش ها و ابهاماتی را در این زمینه پاسخ داده است

کتاب "الديمقراطية " به قلم استاد "هاشم مرتضى" می باشد موضوع کتاب پيرامون اسلام و دموکراسي و رابطه بين اين دو مي‌باشد. نويسنده شاکله بحث خود را در ضمن پنج فصل مرتب نموده است در فصل او ل به تاريخچه دموکراسي و تحو لات آن در غرب مي‌پردازد، سپس ديدگاه متفکران اسلامي که از اساس با دموکراسي مخالف و يا موافق هستند را بررسي مي‌کند و ديدگاه متفکراني که به صورت مشروط، دموکراسي را پذيرفته‌اند، مورد ملاحظه قرار مي‌دهد. وي نظام دموکراسي را ساخته بشر و طبيعتا آن را خالي از نقص نمي‌داند، گرچه اين‌گونه نظام‌ها جهت مقابله با ديکتاتوري هميشه جواب داده است، اما شخصيت‌هاي اسلامي امثال امام خميني، جواد آملي، مصباح يزدي، شهيد مطهري، مالک بن نبي و قرضاوي کساني هستند که براي دموکراسي مشروعيت کلامي يا سياسي به طور مشروط قائل هستند. نويسنده ضمن مقايسه حکومت الهي و دموکراسي غربي، قانون‌گذار در حکومت‌هاي الهي را تنها خدا مي‌داند و مشروعيت آن نيز بر همين اساس است، اما در دموکراسي غربي مشروعيت تنها مربوط به آراي ملت و اکثريت مي‌باشد.نويسنده در پايان پس از بررسي ديدگاه‌هاي موافق و مخالف در دموکراسي نتيجه مي‌گيرد در اصول ثابت و ضروريات دين، دموکراسي و آراي ملت مفهومي ندارد، اما در روش‌ها و ساختارهاي حکومت مي‌توان با نظر و رأي ملت عمل نمود و آن را دموکراسي ديني ناميد