جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آداب و رسوم ایرانیان امروز ریشه در آداب و رسوم اجداد ما دارد . بسیاری از این آداب قبل از اسلام اجرا می شده و هنوز هم با وجود تغییرات خاصی که داشته اند به حیات خود ادامه داده اند و کارکردهای مختلفی در جامعه دارند . اگرچه بسیاری از این مراسم در زندگی مسلمانان وجود دارد ولی شکل اصیل تر آن در میان زرتشتیان دیده می شود . گروهی از این زرتشتیان که در عقاید و رسوم خود بسیار پایبند هستند در شهر تفت از توابع استان یزد زندگی می کنند . مسئله اصلی این رساله بررسی آداب و رسوم مختلف این گروه و کشف مسائل جدید در مورد آن از دید مردم شناسی می باشد و هدف آن دسته بندی رسوم از لحاظ مسرت بخشی ،دینی ،آیینی وعزاداری است . کار حاصله از دو روش کتابخانه ای و بررسی میدانی بدست آمده است ومحقق در محل تحقیق به صورت مشاهده و مصاحبه به جواب سوالات مطرح شده رسیده است یافته های تحقیق با توجه به منابع کتابخانه ای و توضیحات اساتید محترم تحلیل مردم شناختی شده است ونتیجه حاصله آنکه در بسیاری از رسوم ریشه های باقی مانده از زندگی کشاورزی وجود دارد و بسیاری از آنها به منظور تداوم جامعه کشاورز و سنت های بقای آن بوده است و آنچه کاملا مشخص است این که در جامعه ایرانی تمامی مراسم سفره ها وجشن های زرتشتیان مربوط به آیین های باروری ،برداشت محصول ، کشت مزارع ومیوه ها است و تمامی مراسم به خصوص سفره ها پشتوانه سنتی و اعتقادی در جهت تداوم کشت و باروری است.

اسطوره سرگذشتی راست و مقدس است که در زمان ازلی رخ داده و به گونه ای نمادین و تخیلی به چگونگی آغاز هستی و فنای آن می پردازد و درنهایت اسطوره به شیوه ای تمثیلی، کاوش گرهستی است. درآیین زرتشتی دو نوع گاه شماری برای تقسیم سال دیده می شود؛ گاه شماری اوستایی کهن و دیگری تقویم اوستایی جدید. درتقسیم بندی اوستای کهن سال به شش قسمت نامساوی به نام «گاه» متمایز می شود که حدود هریک با جشن های مفصلی به نام «پائیریا» یا «گاهنبار» مرزبندی می شود.تقویم اوستایی جدید در حقیقت گاه شماری رسمی ساسانیان است دراین تقویم سال سیصد و شصت و پنج روز بود، که به دوازده ماه سی روزه و پنج روز افزوده تقسیم می شد. ماه ها و روزهای آن به نام ایزدان نام گذاری می شد.در این مقاله سعی برآن شده است گاهنبار و پدیده های مربوط به آنان بررسی شود.