جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از دید فرمالیست ها توجه به بافت کهن زبان، یکی از شگردهای تشخص بخشیدن به آن است. در این شگرد، شاعر از نرم عادی زبان بیرون می آید و با احیای واژه های مرده یا واژه های کهن و باستانی و بافتهای نحوی گذشته باعث نوعی برجسته سازی و آشکارزدایی می شود. استفاده از این شگرد در شعریت شعر یک شاعر، نقش اساسی و بسزایی را ایفا می کند. شفیعی کدکنی (م. سرشک) از زمره شاعران موفق نسل دوم شعر نیمایی است که توانسته از این شگرد به خوبی استفاده کند. او از شاعران حوزه خراسان است. دلبستگی عمیق او به گذشته پرشکوه خراسان و نیز احاطه کم نظیر او به ادب کلاسیک ایران زمین، باعث شده که از رهگذر کهن گرایی در تشخص بخشیدن به ربان شعری اش بهره های فراوانی بگیرد. در این پژوهش بر آنیم تا نشان دهیم که موفقیت م.سرشک در مجموعه های «آیینه ای برای صداها» و «هزاره دوم آهوی کوهی» تا چه اندازه ای مدیون ساختارهای کهن زبان فارسی و اختصاصات سبکی قدماست.