جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مرگ موضوعی است که در هر فرهنگ در جهان مورد علاقه پایدار است. خود عمل مرگ و آداب و رسوم پیرامون آن بسیار متفاوت است و نور شگفت انگیزی را بر فرهنگ هایی که آنها بخشی از آن هستند می تاباند. داگلاس جی دیویس که در سطح بین المللی به عنوان یکی از متخصصان برجسته در این زمینه شناخته می شود، به برخی از مهم ترین جنبه های مرگ می پردازد: عمل مردن، سوگواری، تدفین، تفسیرهای هنری از مرگ، مکان های خاطره، ترس از مرگ. و بلایا/تراژدی‌ها - و آنها را در داستانی متقاعدکننده در مورد تغییر نگرش ما نسبت به مردن می‌بافد.

کانون توجه این مقاله، ترکیب ویژه ای از مرگ اندیشی و فرهنگ شناسی در آثار داستانی صادق هدایت است. بازپردازی شیوه های مختلف تدفین و سازه های گورستانی، به یاری دانش باستان شناسی و مردم شناسی و برحسب فرهنگ، تمدن، سنن، آیین ها و مناسک مختلف، نشان دهنده درنگ شایسته او در این گونه باورهاست. هدایت در داستان پدران آدم، روایتگر مرگ یک انسان - میمون و در داستان های تاریک خانه، بوف کور، تخت ابونصر، آفرینگان و آخرین لبخند، به ترتیب، روایتگر مرگ انسان عهد سنگ، عهود فلزات و آهن و دوران های پس از آن، از جمله زمانه پادشاهان کیانی و نیز دوران معاصر است. این روند حتی تا دوران نادیده بشر هزاران سال بعد نیز ادامه می یابد. بر پایه این پژوهش شاید بتوان از نظمی تسلسل یافته در داستان های صادق هدایت سخن گفت که روی کردی تاریخ مدار را دنبال می کند.