جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مذاهب اسلامی شیعه است که با رحلت رسول خدا(ص) چهره سیاسی خود را نشان داد. این گروه مانند سایر مذاهب، در مسیر حیاتش دچار انشعاب هایی گردید. امامیه و اسماعیلیه به عنوان دو گروه از این آیین در قرن سوم تا پنجم هجری بر بخش های مهمی از جهان اسلام تفوق فکری و سیاسی داشته اند. در این پژوهش تلاش بر آن بوده است با رجوع به منابع مکتوب کتاب خانه ای، در آغاز گزارشی از وضعیت خاندان ها و حکومت های امامی و اسماعیلی در این بازه زمانی ارائه گردد تا از گستره حکومتی و سرزمینی ایشان آگاهی لازم به دست آید.

توجه به زندگی روزمره توده مردم و بررسی مولفه های اجتماعی از مباحث مهمی است که بررسی آنها به دلیل توجه بیش از حد به حکومت ها و فرمانروایان و جنگ و فتوحات آنان مورد غفلت واقع شده است.این موضوع به خصوص در مورد شیعیان صدق می‌کند که به دلیل محدودیت های گسترده ای چون تقیه بخش‌های مهمی از زندگی شان به صورت نامکشوف باقی مانده است.در قرن چهارم هجری دولت های شیعی بزرگی به نام های فاطمیون ،حمدانیان وآل بویهبه وجود آمدند که هر یک از آنها نقش مهمی را در گسترش تشیع و فرهنگ شیعی ایفا نمودند.آنان با ارزش قائل شدن برای علم و فرهنگ و مذهب شیعی و اعتباری که به علما و بزرگان در عرصه های مختلف می‌دادند توانستند خدمات ارزنده ای را در عرصه فرهنگ ،اجتماع ،دین و سیاست ارائه دهند و مراکز علمی و کتابخانه های بزرگی را تاسیس کرده و دانشمندان و نوابغ علمی را از سرزمین های مختلف جذب کنند که همه این ها نهایتا ترویج فرهنگ و تمدن اسلامی و به خصوص مذهب شیعی را در پی داشت.در این رساله سعی بر آنست که ضمن معرفی جایگاه شیعیان از نظر جغرافیایی و معرفی دول مهم امامیه در قرن 4 ،به بررسی مولفه های اجتماعیمهم و تاثیر گذار ی چون آداب و رسوم،مهاجرت،آموزش ،مذهب و آداب مذهبی و .... بر زندگی شیعیان و به طور خاص شیعیانی با مذهب اثنی عشریه پرداخته شده و به نقش هر یک در گسترش تشیع اشاره شود.