جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بر طبق آیات قرآن، قاعدین افرادی هستند که بدون عذر موجه از جهاد کناره گرفته، پیشوای حق را یاری نمی‌دهند. در زمان پیامبر(ص) نیز افرادی این گونه بودند که در آیات متعدد قرآن به آنها اشاره شده است . در دوران خلافت امام علی(ع) نیز افرادی از همراهی امام در جنگ‌ها خودداری کردند که در میان سران آنها برخی از صحابه مانند سعد بن ابی وقاص ، عبدالله بن عمر و... بودند که در این پژوهش به بررسی علل و انگیزه‌های رفتار آنها پرداخته می‌شود. ابو موسی اشعری سردمدار آنها بود که در جنگ جمل، کوفیان را به کناره‌گیری از جنگ دعوت کرد. البته برپاکنندگان این جنگ‌های داخلی جز منافع شخصی منظوری نداشتند و خون‌خواهی خلیفهء سوم، دستاویز عوام فریبانه‌ای بیش نبود. جنگ جمل شکاف عمیقی را در جامعهء مسلمانان بوجود آورد و راه را برای معاویه هموار کرد. کناره‌گیری قاعدین نیز به نفع معاویه بود و این مساله از نامه‌نگاری او با سران قاعدین برمی‌آید. قاعدین در حکمیت و نتیجهء آن نیز نقش داشتند. پیدایش خوارج و برپایی جنگ نهروان نیز از نتایج حکمیت بود. پس از شکست خوارج امام باز از کوفیان خواست تا علیه معاویه بسیج شوند، اما تا زمان شهادت امام، سپاهی آماده نشد. معاویه نیز سپاهیانی به قلمرو امام فرستاد. آنها در بلاد اسلامی به آشوبگری پرداخته و مسلمانان، بویژه طرفداران امام را می‌کشتند. موضع کوفیان در این زمان در سخنانی که امام علی(ع) در این دوره ایراد کرده است به روشنی بیان شده است . شمار آنها در ابتدای خلافت امام محدود بود ولی در اواخر خلافت امام گسترده شدند.

س از تشکیل حکومت نبوی در مدینه، تحولات ساختاری عمیقی ابتدا در جامعه عربی و سپس در بخش مهمی از جوامع بشری واقع شد. یکی از جلوههای این انعکاس، پیدایش جریان تأثیرگذار ارجاء است که زمینههای فکری، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی فراوانی آن را پشتیبانی میکند. از آنجایی که، مرجئه پس از فروپاشی حکومت بنیامیه عملا راه انحطاط پیمودند و همواره در معرض انتقاد و اعتراض مذاهب مختلف اسلامی قرار داشتهاند، بسیاری از واقعیتهای تاریخی مربوط به آنان یا از میان رفته و یا عمدتاً توسط مخالفانشان گزارش شده است. از اینرو، شناسایی واقعیت درباره این گررو، دشواریهای خاصی خود را دارد. این مقاله میکوشد تا با بهرهگیری از برخی روشها و استفاده از گزارشهای متفاوت و بعضاً متناقض در منابع تاریخی، خاستگاه فکری و سیاسی مرجئه را مورد بررسی قرار دهد. عوامل درون دینی و برون دینی زمینهساز پیدایش و رشد مرجئه، مستند به گزارشهای منابع متقدّم معرفی و تحلیل شده است.

دوران پنج سالۀ خلافت امام علی دارای ویژگی های خاصی است. وقوع حوادث بزرگ در پایان خلافت عثمان و چند سال خلافت امام علی باعث شده است از سوی بعضی از محققین به عنوان دوران فتنه نامیده شود. افراد و جریان های تأثیرگذار در این حوادث هر یک با انگیزه های خاصی وارد وقایع شده و نقش ویژه‌ای در آفرینش آن ایفا نموده‌اند. دسته بندی مخالفان و عملکرد آنان در برابر حکومت امام علی علل و انگیزه های مخالفت آنان که به طور عمده عدول از موازین و معیارهای اسلامی را نشان می دهد و نیز رفتار امام در برابر آنان در این مقاله مورد توجه قرار گرفته و کوشش شده است با بررسی موارد مذکور زوایای جدیدی از حوادث دوران فتنه مورد ارزیابی قرار گیرد. اقدامات امام علی بیشتر شامل راهنمایی و توجیه مخالفان، عدم اجبارآنان، منزوی کردن و بی اعتنایی به آنان است. در موارد خاص بسته به شرایط و نوع مخالفت ها برخورد قهرآمیز صورت گرفته است.

اختلافاتى که بعد از قتل عثمان در جامعه اسلامى بروز نمود، باعث شد جامعه به سه گروه عمده شیعه علوی، شیعه عثمانى و گروه قاعدین تقسیم شود. در نهایت این اختلافات منجر. به تقابل دو گروه از مسلمانان در جنگ جمل شد. بازشناسى این اختلافات از موضوعات مهمى است که مى تواند در شناخت دقیق این برهه ى حساس تاریخ اسلامى راه گشا باشد. اختلافات در جامعه اسلامى عصر خلافت على (ع)، اصولا برآمده از دو جریان عمده است. نخست اختلافات دیرینه ای که از عهد کهن بین اقوام و قبایل موجود در جزیره العرب وجود داشت. اگرچه با ظهور اسلام این تضادها مدتى فروکش کرد، اما بعد از رحلت پیامبر (ص) دوباره با چهره اى جدید احیاء شد. دوم، بخشى از اختلافات در جامعه حاصل رقابت، حسادت، کینه و قدرت طلبى گروهى از مسلمانان بود که بعد از رحلت رسول اکرم (ص) و با اقدامات خلفای دوم و سوم متمول شده بودند. تحقیق حاضر به دنبال ریشه یابى این تحولات بوده، با ارائه برخى ادله و شواهد سعى دارد دلایل زیاده خواهى این دسته از مسلمانان را بررسى کند. در این رساله این نکته بررسى شده که چگونه سران شورشیان از عنوان "خونخواهى عثمان " براى رسیدن به اهداف خود استفاده ابزارى کردند. همچنین- نگارنده تحقیق تلاش دارد دلایل مخالفت عایشه، طلحه و زبیر را با خلافت على (ع) تجزیه و تحلیل نماید. از طرفى این نوشتار به دنبال بررسى مشکلات علی (ع) هنگام مقابله با شورشیان است. همچنین پاسخ به این که چرا در حالى که نیروهاى خلیفه از نظر کمیت کم تر از شورشیان بوده، در عین حال به پیروزى رسیده است؟ ضمن آن که در این رساله نتایج و پیامد.هاى جنگ به طور مبسوط به نقد کشیده شده، ریشه یابى خواهد شد که چرا على رغم پیروزى على (ع)، پیامدهاى جنگ بیش از آن که به نفع فاتح باشد، به ضرر ایشان تمام شده است؟ نوشته حاضر تلاش دارد ضمن معرفى قاعدین، دلایل کناره گیرى آنان از شرکت در نبردهای داخلى به نفع على (ع) را تجزیه و تحلیل نماید. همچنین بررسى نماید که آراى قاعدین چه تأثیرى در جهان اسلام داشته است. به حکم اسلامی در باره بغی و باغیان پرداخته شده، دیدگاههای فرق و گروه های اسلامی در باره شرکت کنندگان و کشته شدگان در جنگ جمل به نقد کشیده خواهد شد.

مردم کوفه مهم ترین یاران امام علی (ع) در دوران پنج سال خلافت ایشان بودند، اما اطاعت آنها از امام همیشگی نبود و بعد از پیکار بزرگ صفین، اطاعت از حضرت علی (ع) در بین کوفیان سستی یافت. این تحول ناشی از تفکرات افراطی و تفریطی بود که در بین گروهی از آنان شیوع یافت و به سرعت، نگرش آنان را در مورد جنگ با شامیان تحتالشعاع قرار داد. مردم عراق قبل از حرکت برای نبرد با شامیان و معاویه تقریبا در جنگ با قاسطان یک دل بوده و بزرگانشان در ضرورت اقدام به جنگ با بازماندگان احزاب مخالف پیامبر (ص) سخنرانی نمودند و مردم هم تقریبا همدل و هماهنگ بودند و مخالفان که تعدادشان کم بود، جرات و جسارت مخالفت نداشتند؛ اما بعد از جنگ صفین، کار به جایی رسید که گروهی از همین مردم دچار تغییر موضع شدند.در نوشتار حاضر در پی پاسخ گویی و علت یابی این مساله هستیم که چه چیز باعث این تغییر نگرش شد؟ به گونه ای که در نهایت تعدادی از یاران امام، ابتدا به پذیرش حکمیت تن دادند و سپس شخصی مثل ابوموسی اشعری را که مخالف این گونه جنگ ها بود، به عنوان حکم بر امام تحمیل کردند؟.