جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهپایه گذاری، تکون و گسترش تمدن‌ها از اقدامات کم‌نظیر انسان است. تمدن در طول تاریخ عامل اصلی هویت‌دهی به اجتماع انسان بوده است. به همین خاطر امروزه هر ملتی به دنبال بازیابی هویت تمدنی خویش است. تمدن اسلامی یکی از جدی‌ترین تمدن‌های بشری بوده که شاخصه بارز آن توانمندی محتوایی آن است که در هر برهه زمانی و مکانی قابلیت بازیابی دارد. در این مقاله با روش استنادی و رویکرد تحلیلی- توصیفی به تعریف تمدن اسلامی و مبانی نظری آن از دیدگاه قرآن و حدیث می‌پردازیم. بر اساس نتایج حاصله از این پایان‌نامه؛ مبانی نظری تمدن اسلامی در قرآن بر پنج محور؛ خداشناسی، انسان‌شناسی، هستی‌شناسی، تاریخ‌شناسی و جامعه-شناسی تقسیم‌بندی می‌شود. قرآن روح و اساس تمدن اسلامی را خداشناسی می‌داند که ارتباط عمیقی با بحث انسان‌شناسی دارد. در نگرش قرآنی، مولفه‌هایانسان‌شناسی و هستی‌شناسی در تمدن اسلامی با نگرش آن‌جهانی تفسیر می‌شوند که این نگرش سبب اعتلای تمدنمی‌شود. غایت سیر تاریخ‌شناسی قرآن عبرت‌گیری است که برای حوادث تاریخی قوانینی غیر قابل تبدیل و تحویل معرفی می‌کند و در نهایت منابع اسلامی برای جامعه آرمانی، مبانی مهمی چون حقیقت-نگری، اتحاد، اعتدال‌ورزی، اقامه عدالت و امنیت را بر می‌شمرد.

چکیدهاعتدال گرایی یکی از اصول برجسته و اثر بخش در راستای اعتلای فرد و توسعه ی جامعه بشمار می رود. هر چند که بحث و بررسی پیرامون این اصل سترگ از زوایای گوناگون قابل بررسی است، اما پرداختن بدان در حوزه های دین شناسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش در پی آن است که ضمن معناشناسی دقیق اعتدال گرایی در ثقلین، به مبانی معرفت شناسی آن در حوزه های خداشناسی، انسان شناسی، جامعه شناسی و ... پرداخته و در پایان به این مهم بپردازد که بدون تمهید مقدمات برای تبلور پذیرفتن آن مبانی نمی توان امید به تحقق عینی آن داشت.روش تحقیق در این پژوهش، اسنادی - کتابخانه ای است که نگارندگان با تکیه بر روش کیفی ضمن توصیف مسایل به تحلیل نظری آن پرداخته اند.کلید واژه ها: اعتدال گرایی، مبانی نظری، مدارا و نرمی، مرافقت، قرآن، حدیث.

چکیدهعبودیت بیانگر ارتباط سپاسگزارانه و ستایشگرانه ی انسان با معبود می باشد. هر بنده ی به نحو و طریقی معبود خویش را سپاسگزاراست، این عبادت و سپاسگزاری بشر نسبت به خداوند متعال مقام ها و درجه های گوناگونی دارد که رسیدن به وادی عبودیت والاترین مقام آن می باشد.اما این مقام برای برخی از افراد ناشناخته و برای برخی دست نیافتنی است، لذا شناخت ریشه ی عبودیت امری ضروری است که این پژوهش در این راستا قدم برداشته تا پایه ها و اساس عبودیت را بر اساس آیات و روایات برگزیند و به بررسی آن ها بپردازد که برای دستیابی به این امر عبودیت را در سه حوزه ی خداشناسی، انسان شناسی و جهان شناسی مورد کنکاش قرار می دهد و در نهایت این پژوهش با روش استنادی تحلیلی شناخت مبانی نظری عبودیت را تحقق می بخشد. واژگان کلیدی:عبودیت، بندگی، عبادت، معبود، مبانی نظری

چکیده در ایران معاصر که بنایش بر حکومت اسلامی و بر مبنای ولایت شکل گرفته است، برخی از این مفاهیم مبنایی نیاز به تبیین و بازاندیشی به منظور تقویت ارکان و عناصر ایدئولوژیک آن بیش از پیش احساس می‌شود. یکی از این مبانی و عناصر مفهوم امامت که وابسته به مفهوم شهادت و قیام امام حسین (ع) می‌باشد که می‌تواند جهت تقویت این مبانی از آن بهره ها برد. ما در این تحقیق به تبیین مبانی نظری قیام امام حسین (ع) پرداختیم تا عناصر و مولفه‌های آن به طور جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. ادعای اصلی ما این است که این مبانی منطبق با آموزه‌های قرآن کریماست، علاوه بر این مبانی نظری و جهان بینی که در شخص امام حسین(ع) متجلی شده است بایستی عواملقیام عاشورا را در چند مولفه تاریخی بررسی نمود از جمله: عدم مشروعیت خلافت امویان ، ظلم و ستم ، قیام علیه آن، تلاش برای باز پس گیری خلافت بر مبنای ولایت و امامتی که از پیامبر(ص)به ارث رسیده است و برپایی عدالت و آزادی بر مبنای اصول اسلامی که معتقدیم این عوامل برخاسته از متن قرآن کریم است. بعد نو آوریاین تحقیق در نوع تقریر و مقوله بندی آن نهفته است که در این تحقیق از منابع درجه اول استفاده کردیم. از دستاوردها و نتایج تحقیق، این است که قیام امام حسین (ع)یک قیامی الهی و برخاسته از متن قرآن و اسلام ناب است. روش تحقیق ما، سندی کتاب خانه‌ای و مبتنی بر توصیف و تحلیل داده‌های سندی می‌باشد .کلید واژه ها: امام حسین (ع)، قیام عاشورا ، مبانی نظری، علل وعوامل .

تربیت از واژه هایی بشمار می رود که همزاد و همراه انسان است، تاریخ مکتوب بشر گویای این واقعیت است که تربیت با مبانی معرفت شناسی متنوعی که دارد همیشه به عنوان بهترین ابزار تعالی بخشی آدمی به کار گرفته شده است. پرداختن به این مولفه ی اثر بخش در آموزه های دینی بالاخص آیات قرآن کریم و احادیث معصومین علیه السلام از جایگاه منحصر به فردی بر خوردار است. این پژوهش در پی آن است که ضمن باز شناسی تربیت دینی در قرآن کریم چگونگی به کار گیری آنرا در ثقلین تحلیل و سپس با بررسی همه جانبه نگران به قرآن و احادیث معصومین (علیه السلام) شاخص های بارز تربیت دینی و مبانی نظری تربیت دینی را با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی مورد واکاوی قرار دهد. در پایان به این مهم بپردازد که برای تبیین وضعیت اثر بخشی تربیت دینی آگاهی از شاخص ها و مبانی نظری آن لازم و ضروری می نماید.کلید واژه ها: مبانی نظری، تربیت دینی، شاخص ها، متعالی، ربوبیت، خلیفه الله، رحمان.

یکی از مباحث بسیار مهم سبک زندگی اسلامی، بحث در مورد مبانی نظری سبک زندگی خانواده می‌باشد که مهمترین آنها عبارت‌اند از: خداشناسی، هستی شناسی، فرجام شناسی و انسان شناسی. نگارنده در این پژوهش با هدف آشنایی با مبانی نظری سبک زندگی در خانواده، با مطالعات کتابخانه‌ای، تحلیلی و با استفاده از کتب تفسیری و روایی و روان‌شناسی، به اثبات فرضیه تحقیق و بیان آثار مبانی نظری در سبک زندگی پرداخته و به نتایج زیر دست یافته است. خدا‌شناسی به عنوان اولین باور دینی، مسیر زندگی را برای خانواده‌ها روشن می‌کند و آثار زیادی در زندگی خانواده‌ها دارد: تقویت ایمان، سلامت جسم و روان، آرامش روحی، وحدت و همبستگی، خوش بینی و معنایابی زندگی، تقویت روحیه رضا و تسلیم، تقوا، آسان شدن مشکلات و ایجاد روحیه صبر و بردباری، از جمله آثار این مبنا می‌باشد. شناخت عالم هستی و نوع نگرش به آن، آثاری از قبیل: رعایت اعتدال بین دنیا و آخرت، استحکام خانواده در برابر مشکلات، احساس مسولیت در خانواده و امیدواری را در زندگی خانواده به ارمغان می‌آورد. فرجام شناسی، زندگی را از روزمره‌گی و تکراری بودن در می‌آورد و آثاری همچون: ایجاد انگیزه و اصلاح نگرش، آسان شدن مشکلات، خوش اخلاقی و احساس مسولیت اعضای خانواده، تعدیل و رهبری غرائز، معنابخشی به زندگی خانواده، جهت‌دهی به اقتصاد خانواده، در زندگی خانوادگی دارد. انسان‌شناسی و آگاهی از ابعاد وجودی انسان، هدفمندی و خلیفه خدا بودنش، خانواده‌ها را به سوی زندگی برتر سوق می‌دهد و آثاری همچون: گرایش به معنویات، نگرش مثبت به زندگی، ایجاد انگیزه و رعایت حقوق متقابل و وظایف خانوادگی، مهار کردن غرائز، رهایی از بی بندوباری، روشن شدن مسیر زندگی، پایبندی به ارزش‌های اخلاقی، برنامه ریزی در تربیت فرزندان و وفاداریرا در زندگی خانواده دارد.

معاد جسمانی که طبق نصوص دینی ، از اصول مسلّم اسلام است ، همواره مورد اهتمام متکلمان و فلاسفه بوده است ،صدرالمتألهین اولین کسی است که با پایه گذاری حکمت متعالیه توانست بر معاد جسمانی ، برهان عقلی اقامه کند. ايشان اين نوع از معاد را با مباني بسيار دقيق فلسفي خويش اثبات كرده است. طبق مبانی حکمت متعالیه بـــــدنی که با لذات تحت تدبیر نفس قرار دارد یعنی بدن ما ، نه این بدن متعین دنیوی عنصری از شئون وبلکه نماد مرتبه نازله نفس است و عمل نفس در عالم واقع به واسطه بدن صورت می گیرد. بنابر این هر عملی که ازانسان سر می زند و هر خلق وخویی اعم از خوب یا بد که او کسب می کند به واسطه تصور خیالی نفس نسبت به آن ،تبدیل به ملکه برای نفس می شود و از این ملکات نفسانی ، بـدن و لایه ای در باطن این بدن ایجاد می شود که تمــثل یا فتۀ نفس است این مطلب مصحح رابطه ذاتی نفس و بدن است ،نفس بما هو نفس نمی تواند در هیـــچ نشئه ای بدون بدن باشد منتهی بدنی که در خارج تحقق و تعین پیدا می کند در هر عالمی متناسب با خصوصیات همان عالم است دردنیا بدن عنصری است ودربرزخ بدن برزخی که متناسب باعالم برزخ است تحقق پیدا می کندودر آخرت بدن اخروی که متناسب با قیامت است تحقق پیدا می کند. صدرا معتقد است ، نفس به واسطه مرتبه خیالی خود که مجرد و باقی است ، در قیامت بدون مشارکت ماده و فقط از جهات فاعلی ، بدنی عینی متناسب با ملکات خود خلق می کند که جنس آن از ماده اخروی غیر قابل فساد است و هر کس آن را ببیند ، می گوید همان است که در دنیا بود .یکی از مخالفان معاد ملاصدرا ، آقا علی مدرس است که خود حکیمی صدرایی می باشد . او عقیده دارد که نفس در بدن و اجزایش ، ودایعی به جای می گذارد ؛ بنابراین پس از مرگ ، اجزا به سمت تشکیل بدن کاملی حرکت می کنند و این بدن ، در آخرت دوباره به نفسملحق می شود ؛ بنابراین وی معاد جسمانی را به معنای تعلق دوباره بدن دنیوی به نفس می داند .در رساله حاضر تلاش برآن است ضمن بیان دقیق مبانی حکمت متعالیه ارتباط آن مبانی با معاد جسمانی تبیین گردد

در این پژوهش نگاهی بنیادین و تطبیقی به مبانی فلسفی تربیت سیاسی از منظر دو مکتب فکری موثر و حاکم بر جهان اندیشه و سیاستامروزین، یعنی اسلام و لیبرالیسم شده است. در حقیقت مسئله اصلی پژوهش این بوده که چه نقاط افتراق و اشتراکی در مبانی فکری تربیت سیاسی از دیدگاه این دو مکتب وجود دارد؟ بر این اساس ،می توان گفت، تربیت سیاسی یکی از حوزه های تربیتی انسان است که در راستای افزایش قدرت ادراک و تحلیل سیاسی افراد جامعه و به تبع آن ثبات و پایایی نظام سیاسی حاکم به کار گرفته می شود و متاثر از فلسفه و ارزش های حاکم بر هر جامعه ای می باشد . در این پژوهش که از نوع تحلیلی- توصیفی است، در ابتدا به بررسی مبانی فلسفی مکتب لیبرالیسم پرداخته شده است. بر اساس یافته های پژوهش، لیبرالیسمبر بنیان های اومانیستی ، سکولاریستی وعقل گرایی استوار بوده و مبتنی بر ارزش هایی همچون آزادی و برابری است. در امر تربیت سیاسی ، به دنبال تربیت شهروندی سیاسی است که معتقد به دموکراسی منهای دین باشد. دموکراسی و نظام سیاسی که بیش ترین سود مادی و لذت را برای اکثریت فراهم سازد.از طرفی در بررسی مبانی اسلام این نتیجه حاصل شد که، از آنجا که فلسفه اسلامی بر محوریت خدا و دین در همه عرصه های زندگی تاکید دارد، تربیت سیاسی را منطبق بر فطرت پاک الهی دانسته و به دنبال تربیت شهروندی سیاسی است که در همه فعالیت های سیاسی و شهروندی خود، عالم را محضر خدا بداند. مواضع سیاسی و مشارکت سیاسی چنین شهروندی ، در عین آزادی با معنای حقیقی آن ، در همه حال در راستای رضای خدا و قرب الهی می باشد . چنین شهروندی پاسدار نظام ولایی خواهد بود که به گفته امام خمینی(ره)، استمرار حکومت انبیاء است.همچنین در این پژوهش نهایتا از مبانی فکری این دو مکتب ، دلالت های تربیتی در حیطه اصول و اهداف تربیت سیاسی استخراج و با نگاهی تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته است.به طور کلی از با هم نگری مبانی این دو دیدگاه ، می توان نتیجه گرفت که ضمن وجود نقاط اشتراک ظاهری و لفظی فراوان در این دو دیدگاه،از نقطه نظر مبانی فکری کاملا در تقابل با یکدیگر بوده و از این حیث، به هیچ وجه قابل جمع نمی باشند. این امر در باب اصول و اهداف تربیت سیاسی مستنتج از مبانی آنها نیز صدق می کند.

در این پایان نامه سعی بر آن است تا به مسأله سلوک عرفانی در تفکر فلسفی ملاصدرا و علامه طباطبایی بپردازیم. اثبات نوآوریهای علامه طباطبایی با توجه به مبانی نظری فلسفهی او در این مسأله، مهمترین هدف این پژوهش به شمار میرود. ملاصدرااسفار اربعه خود را بر اساس آموزه‌های عرفانی ابن‌عربی، به ‌خصوص سفرهای چهارگانه انسان برای سلوک در حقایق الهی تنظیم می‌کند و تلاش دارد تفسیری فلسفی از سلوک عرفانی انسان در مسیر الی الله ارائه کند. او مقصد سلوک عرفانی را رسیدن به ساحت وجود بر محور معرفت و حکمت نظری می‌داند و از قرب الهی نیز در همین پارادایم صحبت می‌کند ولی آن را متفرع بر حکمت نظری و مباحث وجود شناسی می داند. علامه طباطبایی با اثبات وحدت شخصی وجود بعنوان اولین مسأله فلسفی، با ظرافت تمام طرح ملاصدرا از سلوک عرفانی را با توجه به مبانی خویش تغییر میدهد. در فلسفه او سلوک عرفانی جهت نزدیک شدن به واقعیت مطلق و رسیدن به قرب الهیبدون واسطه هایی که ملاصدرا مطرح می‌کند، محقق می شود.

تحقیق حاضر با هدف مقایسه مبانی نظری معنی درمانی فرانکل با دیدگاه شهید مطهری صورت گرفته است. در این تحقیق از شیوه تحلیل محتوا برای بررسی اهداف و سوالات اصلی پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. منابع استفاده شده در پژوهش مربوط می شود به همه آثار فرانکل که به فارسی ترجمه شده است و کتابهایی که در زمینه معنی درمانی و نظریات مشاوره که به نگارش یا ترجمه درآمده است و همچنین نمونهکتابهای شهید مطهری که در آنها مباحث مربوط به انسانشناسی و هستی شناسی و فلسفه مطرح شده است. در این پژوهش ابتدا نظریه معنی درمانی فرانکل و مبانی فلسفی آن و مفاهیم کلیدی نظریه مطرح شده و بعداً از آن، دیدگاه شهید مطهری و مبانی انسان شناسی و هستی شناسی آن و کاربرد این مبانی در مشاوره مورد بررسی قرار گرفته است که نتایج نشان داد که مفهوم هستی و ماهیت انسان، اراده معطوف به معنا و معنا جویی انسان، آزادی اراده و محدودیت های آزادی انسان و معنا و هدف زندگی انسان از جمله مبانی هستی شناسی و انسانشناسی دیدگاههای فرانکل و مطهری می باشند.همچنین بین دیدگاه معنی درمانی فرانکل و شهید مطهری مفاهیم مشترک از جمله : ماهیت وجودی انسان، آزادی، مسئولیت و تکلیف پذیری، معنا جویی، هدفمندی، خودآگاهی، خلاء معنوی و وجودی، معنای عشق و کار و تلاش وجود دارد.واز مبانی انسان شناسی و هستی شناسی دیدگاه شهید مطهری می توان نظریه علمی را استخراج کرد که در روانشناسی و مشاوره از آن استفاده برد.