جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این جلد به ارتباط بین تفکر و گفتار و شکل(های) زندگی ما می پردازد. همه مشارکت‌ها با رویکرد ویتگنشتاین به این موضوع مرتبط هستند. در مجموع، این جلد موضعی در برابر تفسیرهای زیست‌شناختی و قوم‌شناختی از مفهوم «شکل زندگی» اتخاذ می‌کند و در عوض به دنبال ترویج یک درک منطقی-زبانی گسترده است.

ترجمه ماشینی: شکل زندگی ویتگنشتاین رابطه پیچیده بین زبان و زندگی را در سراسر آثار لودویگ ویتگنشتاین آشکار می کند. دیوید کیشیک با تکیه بر کل مجموعه نوشته های خود، با در نظر گرفتن مفهوم شکل زندگی به عنوان مرکز محو آن، دیدگاهی تلفیقی از اندیشه در حال تکامل ویتگنشتاین ارائه می دهد. این کتاب از این ایده که "تصور زبان به معنای تصور شکلی از زندگی است" سرچشمه می گیرد تا اولین گزارش جامع از فلسفه ویتگنشتاین را در روح موج جدیدی از تفاسیر ارائه دهد که توسط استنلی کاول، کورا پیشگام بود. دیاموند و جیمز کنانت همچنین کمکی فریبنده به گفتمان رو به رشدی است که حول موضوع زندگی می چرخد، که توسط کار اخیر جورجیو آگامبن رهبری می شود. کیشیک با ایستادن در آستانه بین سنت‌های فلسفی تحلیلی و قاره‌ای نشان می‌دهد که چگونه فلسفه زبان ویتگنشتاین به فلسفه جدیدی از زندگی اشاره می‌کند و از این طریق سهمی بی‌نظیر در اندیشه اخلاقی و سیاسی ما دارد.

ترجمه ماشینی: این کتاب شرح و دفاعی از فلسفه متأخر ویتگنشتاین با تأکید بر ویژگی درمانی آن ارائه می‌کند. پیترمن استدلال می کند که هر فلسفه درمانی باید گزارشی از سلامت انسان، گزارشی مرتبط از مکانیسم های سلامت و بیماری، و در نهایت شرحی از این که چگونه فلسفه می تواند فردی را از حالت بیماری به سلامت برساند، ارائه دهد. در پرتو این مدل کلی، او تفسیری از پروژه درمانی ویتگنشتاین ارائه می‌کند که بر تداوم بین آن و پروژه اخلاقی قبلی Tractatus تأکید می‌کند. این کتاب با این استدلال که هدف اخلاقی قبلی از توافق با جهان به عنوان چنین است، با هدف درمانی توافق با اشکال زندگی جایگزین شده است، با مشکل تداوم روبرو می شود. در جریان بحث، پیترمن تفاسیر استاندارد پروژه ویتگنشتاین و شیوه‌های استاندارد نقد و دفاع از آن را به چالش می‌کشد. این کتاب همچنین با نشان دادن اینکه چرا باید پروژه درمان فلسفی را جدی بگیریم، به بحث فلسفی معاصر کمک می کند.

یکی از مسایل مهم در فهم ساحت اجتماعی، سخن گفتن از روش است. تا تحولی در عرصه روش شناسی رخ ندهد، جهشی نیز در تولید و آفرینش جدید و متفاوت در حوزه علوم اجتماعی اتفاق نخواهد افتاد. پژوهش حاضر درآمدی است به معرفی روشی جدید در ساحت علوم اجتماعی، البته در سطح خردترِ مفهوم شناسی، تا گامی در جهت نیل به هدف مورد نظر برداشته شود. پرسش اصلی متن حاضر را می توان اینگونه بیان نمود: چگونه توان فهم نسبت به یک مفهوم حاصل می شود و چگونه آن مفهوم برای ما معنادار می شود؟ به عبارت دیگر روش شناسی شناخت یک مفهوم در حوزه علوم اجتماعی چگونه باید باشد؟ بر این اساس با بهره گیری از آموزه های ویتگنشتاین متاخر، اولا مقوله ای بسیار مهم در ساحت علوم اجتماعی یعنی متدولوژی مفهوم شناسی که عموماً نسبت به آن بی توجهی می شود، مورد بحث قرار می گیرد، چرا که عموماً پژوهشگران علوم اجتماعی مفاهیم را آن گونه که باید معنا کنند، معنا نمی کنند و از این رو دچار اختلالی زبانی به نام «فروکاستگی مفهومی» می شوند. ثانیا سعی شده بواسطه معرفی روش و قالبی نو، تحت عنوان «فروکاستگی پدیدارشناسانه»، مسیری جدید جهت فهم و معنابخشی واژگان تاثیرگذار در حوزه های مختلف علوم اجتماعی پیشنهاد شود. در نهایت نیز این روش به عنوان نمونه در مورد مفهوم سیاست در شبکه مفهومی- زبانی اندیشمندان مسلمان مورد بررسی قرار گرفته است، تا به صورت عملی نیز روش فروکاستگی پدیدار شناسانه پیاده شود.

ترجمه ماشینی: این جلد برخی از مقالات تأثیرگذار جان مک داول را که در دوره های مختلف در دو دهه گذشته نوشته شده است، گردآوری می کند. یک گروه از مقالات عمدتاً به موضوعاتی در تفسیر نوشته های اخلاقی ارسطو و افلاطون می پردازد. گروه دوم از مقالات شامل برخوردهای مستقیم تری با مسائل فلسفه اخلاق است که به طور طبیعی از تأمل در سنت یونانی ناشی می شود. برخی از مقالات گروه دوم از ایده‌های ویتگنشتاینی درباره عقل در عمل بهره‌برداری می‌کنند و به دسته سوم مقالات باز می‌شوند که شامل خوانش عناصر اصلی در کار دشوار بعدی ویتگنشتاین است. گروه چهارم به مسائلی در فلسفه ذهن و پرسش هایی درباره هویت شخصی و ویژگی خاص اندیشه و گفتار شخص اول می پردازد.

ترجمه ماشینی: این تحلیل از مفهوم ویتگنشتاین از "spielraum" که در آن نویسنده به "trachus logico-philosophicus" هم توضیح داده شده و هم از منظر تاریخ فلسفه و دانش نزدیک می‌شود، چشم‌انداز جدیدی را در پژوهش ویتگنشتاین می‌گشاید. در برقراری ارتباط متقابل غیرمنتظره بین فیزیک، نظریه ادراک و منطق، دیوید هایدر بین فیزیولوژی حسی اولیه و منطق گرایی راسل و فرگه پیوند می دهد و توضیح واضح تر و قابل قبول تری از مفهوم "فضای" معانی ممکن ارائه می دهد. تاکنون در ادبیات ثانویه موجود بوده است. با نشان دادن این مفهوم به عنوان پیش درآمد رسمی برای بازی زبانی، این مطالعه همچنین نکات مهمی را برای تفسیر کار متاخر ویتگنشتاین ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: راش ریز، دوست نزدیک ویتگنشتاین و مترجم اصلی آثار او، نشان می‌دهد که چگونه کتاب درباره یقین ویتگنشتاین به منطق، زبان و واقعیت مربوط می‌شود - موضوعاتی که ویتگنشتاین را از اوایل کارش به خود مشغول کرده بود. توسط یکی از نزدیکترین دوستانش تصورات نادرست در مورد یقین ویتگنشتاین را رد می کند و نشان می دهد که مقاله ای درباره منطق است. تداوم اندیشه ویتگنشتاین و ویژگی رادیکال نتیجه گیری های او را آشکار می کند. حاوی پس‌گفتار مهم و روشن‌کننده‌ای است که درباره‌ی پژوهش‌های جاری پیرامون «یقین» و ارتباط آن با کار ریز در این موضوع بحث می‌کند.

ترجمه ماشینی: این اولین جلد از دو جلد درباره یونانیان توسط راش ریز به این پرسش فلسفی اصلی می پردازد: فلسفه به چه معنا واقعیت را بررسی می کند؟ ریس در پاسخ به این پرسش، کار پیشسوکرات ها را با فلسفه معاصر در ارتباط نزدیک می آورد. D.Z. تفسیر سرمقاله فیلیپس به ویژه برای کمک به خواننده با توجه به متن و روشن کردن تحولات در تفکر ریز مفید است. بررسی فلسفی واقعیت چه تفاوتی با علم دارد و آیا می توان گفت که علم جنبه هایی از واقعیت را بررسی می کند، در حالی که فلسفه واقعیت را به این صورت بررسی می کند؟ در این جلد اول، ریس تأیید می‌کند که به نظر می‌رسید اکثر پیشسوکراتیک‌ها به دنبال علم به‌عنوان وجود هستند، و به دنبال جوهری از واقعیت هستند که به سادگی وجود دارد. ریس می پرسد که اگر وجود واقعیت را نمی توان انکار کرد، پس چگونه می توان آن را ادعا کرد؟ آیا منطقی است که بگوییم واقعیت وجود دارد؟ اگر از چیزی صحبت می کنیم، از شرایط وجود آن صحبت می کنیم که مستقل از «چیزی» مورد بحث است، پس چگونه می توان این را در مورد واقعیت گفت؟ چه شرایطی غیر از خود واقعیت می تواند باشد؟ ریس استدلال می‌کند که واقعیت وحدت هر چه باشد، نمی‌تواند وحدت یک چیز باشد. ریس نشان می‌دهد که چگونه پیشسوکراتیک‌های فردی از مشکلات پیشینیان خود آگاه هستند، اما طعمه مشکلات جدید خودشان می‌شوند. در مبارزه با این ریز پیشنهاد می‌کند که آنچه از نظر فلسفی عمیق در پرسش‌های آن‌ها است را می‌توان در بحث از رابطه گفتمان و واقعیت یافت. آیا آنچه به یکدیگر می گوییم به یک منطق زیربنایی بستگی دارد که تعیین می کند چه چیزی را می توان گفت و چه چیزی را نمی توان گفت، یا به سیستمی از معانی تغییرناپذیر؟ یا آیا تمایز بین حس و بیهودگی ریشه در شیوه های واقعی تفکر و عمل ما دارد؟ در بحث درباره این مضامین ویتگنشتاینی، ریز صرفاً پیشسوکراتیک ها را روشن نمی کند، بلکه با آنها گفتگو می کند.

ترجمه ماشینی: این متن مقدمه ای پر جنب و جوش برای تحولات فلسفه زبان در این قرن و نحوه تأثیرگذاری آن بر زبان دینی ارائه می دهد. شامل ارتباط فلسفه تحلیلی زبان است، اما متن بحث های تاریخی مهمی را در مورد زبان دینی نیز پوشش می دهد که تأثیر فزاینده ای بر مطالعات کتاب مقدس و الهیات داشته است.

ترجمه ماشینی: دین در محدوده زبان به تنهایی بررسی انتقادی فیلسوفان دین ویتگنشتاینی را ارائه می دهد که ادعا می کنند کلمه "خدا" را نمی توان به عنوان اشاره به موجودی متافیزیکی درک کرد که ممکن است وجود داشته باشد یا نباشد. مک کاچون استدلال های ارائه شده توسط این فیلسوفان دین را به انتقادات خود ویتگنشتاین از متافیزیک نظری ردیابی می کند و استدلال می کند که مفهوم خدا در کاربرد دینی آن تحت نگاه ضد متافیزیکی ویتگنشتاین قرار نمی گیرد. مک کاچون با ارائه گزارش مفصلی از روش فلسفی خود ویتگنشتاین، از جمله انتقادات او از متافیزیک، نشان می دهد که می توان انتقادات ویتگنشتاین از متافیزیک را با حفظ محتوای متافیزیکی زبان دینی پذیرفت. این کتاب درک تازه ای از روش فلسفی ویتگنشتاین و نقدی جدید از گفتمان دینی را برای کسانی که به مطالعه فلسفه و مطالعات دینی می پردازند ارائه می دهد.