جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: از اولین بار در سال 1982، ساختارشکنی: تئوری و عمل به عنوان خواندنی ترین، مختصرترین و معتبرترین راهنمای این موضوع تحسین شده است. کتاب کریستوفر نوریس در حالی که پیچیدگی‌اش را بیش از حد ساده نمی‌کند یا چالش‌هایی را که ارائه می‌کند پنهان نمی‌کند، اما تلاش می‌کند تا ساختارشکنی را برای خواننده‌ای که فکر باز دارد، قابل دسترس‌تر کند. این جلد بر متون ژاک دریدا که منجر به این تغییر لرزه‌ای در تفکر انتقادی شد و همچنین آثار پل دو من، جفری هارتمن، جی هیلیس میلر و هارولد بلوم، منتقدان آمریکای شمالی که پروژه دریدا را پذیرفته‌اند، متمرکز است. در جهت های خودشان

ترجمه ماشینی: جدای از ارجاعات خود ژاک دریدا به «تلفیق احتمالی» بین ساختارشکنی و مارکسیسم، رابطه بین این دو تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. در مارکسیسم و ساختارشکنی، مایکل رایان آن رابطه چند وجهی را بررسی می کند، اما نه از طریق مقایسه صرف دو موجود متمایز و خدشه ناپذیر. در عوض، او هر دو را با چشمی به شناسایی عناصر مشترک آنها می نگرد و آنها را به یک نظریه جدید از عملکرد سیاسی تبدیل می کند. رایان برای انجام وظیفه‌اش، مقایسه‌ای مفصل از ساختارشکنی و مارکسیسم انجام می‌دهد، ساختارشکنی را با سنت دیالکتیکی در فلسفه مرتبط می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ساختارشکنی می‌تواند در نقد ایدئولوژی استفاده شود. او منتقد سرسخت هم سیاست ساختارشکنی و هم جنبه متافیزیکی مارکسیسم است (آنگونه که از منظر ساختارشکنی دیده می شود). رایان علاوه بر ارائه اولین مطالعه طولانی کتاب دریدا در این زمینه، اولین تلاش روشمند یک محقق آمریکایی را برای اعمال ساختارشکنی در حوزه های فراتر از ادبیات انجام می دهد. او مارکسیسم ساختارشکنی را پیشنهاد می‌کند، مارکسیسمی که فاقد زیربنای متافیزیکی نظریه مارکسیستی محافظه‌کار «علمی» است و از تحلیل ساختارشکنی هم برای نقد سیاسی مارکسیستی و هم برای پیشبرد تحولات ضد متافیزیکی کنونی در مارکسیسم استفاده می‌کند. مارکسیسم و ساختارشکنی یک مشارکت بدیع و بحث برانگیز در زمینه های نقد ادبی، فلسفه و علوم سیاسی است.

ترجمه ماشینی: جاناتان کولر با تأکید بر خوانندگان و خواندن، ساختارشکنی را بر حسب سؤالاتی که توسط نقد روانکاوانه، فمینیستی و پاسخ خواننده مطرح می شود، در نظر گرفت. «در ساختارشکنی» هم ترکیبی معتبر از اندیشه دریدا است و هم تحلیلی از رابطه اغلب مشکل‌ساز میان نوشته‌های فلسفی او و آثار منتقدان ادبی. کتاب کولر یک راهنمای ضروری برای هر کسی است که علاقه مند به درک تفکر انتقادی مدرن است. این نسخه بیست و پنجمین سالگرد اولین انتشار این اثر برجسته است و شامل مقدمه جدیدی از نویسنده است که تاریخ ساختارشکنی را از دهه 1980 بررسی می کند و جایگاه آن را در نظریه فرهنگی امروز ارزیابی می کند.

ترجمه ماشینی: برای به دست آوردن درک عمیق تر از جنبش ادبی که بر نقد ادبی اخیر انگلیسی-آمریکایی تسلط داشته است، «تعقیب نشانه ها» ضروری است. در دنیایی که به طور فزاینده‌ای میانجی‌گری می‌شود، بینش‌هایی درباره روش‌های مصرف متون ما ارائه می‌دهد که هم درخشان و هم جسورانه هستند. جاناتان کولر با رقصیدن از طریق نشانه شناسی، نقد پاسخ خواننده، ارزش آپستروف و بسیاری موارد دیگر، دنیای بسته نقد ادبی را برای هر خواننده ای باز می کند. تأثیر آن در اولین انتشار، در سال 1981، بسیار زیاد بود. در حال حاضر، همانطور که میکه بال اشاره می کند، «کتاب همان فوریت و دقتی را دارد که در آن زمان داشت»، اگرچه امروز مفاهیم گسترده تری دارد: «با چرخش بین رشته ای، خود نظریه ادبی، از طریق این کتاب، بسیار بیشتر می شود. ابزاری گسترده برای تحلیل فرهنگی.

ترجمه ماشینی: ساختارشکنی و پراگماتیسم دو مورد از تأثیرات فکری عمده در صحنه نظری معاصر را تشکیل می دهند. تأثیراتی که در آثار ژاک دریدا و ریچارد رورتی به چشم می خورد. هم پراگماتیسم رورتی که پیامدهای تحولات پس از جنگ را در فلسفه آنگلو-آمریکایی ترسیم می‌کند و هم ساختارشکنی دریدی که تأثیر واج‌شناختی و هایدگری را بر سنت قاره‌ای گسترش می‌دهد و با مشکل مواجه می‌کند، تاکنون عموماً به‌عنوان بازی‌های زبانی فلسفی متقابل تلقی می‌شدند. هدف این جلد این است که ساختارشکنی و پراگماتیسم را به رویارویی انتقادی با یکدیگر از طریق برپایی مناظره بین دریدا و رورتی، که خود بر اساس بحث‌هایی که در کالج بین‌المللی فلسفه پاریس در سال 1993 انجام شد، وارد کند. زمینه این بحث فراهم شده است. در مقالات مقدماتی سیمون کریچلی و ارنستو لاکلائو منتشر شد و بقیه جلد پاسخ های دریدا و رورتی به کار یکدیگر را ثبت می کند. Chantal Mouffe در مقدمه ای مفید، مروری بر خطرات این بحث ارائه می دهد.

عدالت منتهی آمال بشریت در همه اعصار و زمان ها بوده است و کمتر جریان فکری و جنبش اجتماعی را می توان سراغ گرفت که شعار عدالت را مطرح نکرده باشد. اما آنچه در این میان باقی است اینکه حسب میراث مکتوب معارف و علوم انسانی - اجتماعی هیچ گاه توافقی بر سر چیستی عدالت در بین متفکران حاصل نشده است و تعریف از عدالت و مبادی مابعدالطبیعی هر تعریف و همچنین دلالت های سیاستی آن ها همیشه محل غفلت و یا منازعه واقع شده است. تحلیل و واسازی هستی شناختی، معرفت شناختی و کلامی از مسئله عدالت مقوله ای است که ادبیات ناظر بر نظریه های عدالت نیازمند آن بوده و هرگونه پالایش نظری و انتخاب در عرصه سیاست گذاری و کاربرد، مستلزم تفطن بدان هاست؛ از سوی دیگر، معرفی آرای حکمای اسلامی در این زمینه نیز فارغ از توجهات فلسفی و مابعدالطبیعی ایشان، آن چنان که باید، محصولی معرفتی در پی ندارد. از این رو در این نوشته سعی شده که تعاریف یکی از متفکران معاصر اندیشه اسلامی، استاد شهید مرتضی مطهری(ره)، از مقوله عدالت حسب نظرات کلامی و فلسفی خود ایشان مورد واسازی هستی شناختی، معرفت شناختی و کلامی قرار گیرد تا دلالت های فلسفی هر یک از تعاریف مطرح شده توسط ایشان، به ویژه در حوزه رویکردهای معتزلی، اشعری و شیعی بررسی بیشتری شود و نشان داده شده است که رئالیسم در مسئله عدالت جایگاه رکینی را در مباحث ناب اسلامی داراست

ترجمه ماشینی: از نظر الیزابت رودینسکو، مورخ روانکاوی و یکی از روشنفکران برجسته فرانسوی، کانگویلهم، سارتر، فوکو، آلتوسر، دلوز و دریدا نماینده «نسل بزرگ» فیلسوفان فرانسوی هستند که کارهای قابل توجهی انجام دادند و زندگی باورنکردنی داشتند. این متفکران آشفته و مبتکر جنگ جهانی دوم و انقلاب فرهنگی و سیاسی دهه 1960 را تحمل کردند و افق فرهنگی آنها تحت سلطه مارکسیسم و ​​روانکاوی بود، اگرچه آنها به هیچ وجه پیرو آموزه های مارکس و فروید نبودند. رودینسکو بسیاری از این روشنفکران را شخصاً می‌شناخت و از طریق تجربه‌های زیسته و یادآوری خاطرات، شرحی از اندیشه‌های آنها را می‌بافد. به عنوان مثال، کانگویلهم، فیلسوف برجسته علم بود که تأثیر زیادی بر کاوش فوکو در زمینه سلامت عقل و جنون داشت. آلتوسر در یک درام شخصی بدنام زندگی کرد. و در نمایش زندگی فروید برای پرده، سارتر اساساً رویکرد فلسفی خود را به روانکاوی تغییر داد. رودینسکو دفاعی پرشور از کانگویلهم، سارتر، فوکو، آلتوسر، دلوز و دریدا در برابر «فیلسوفان جدید» اواخر دهه 1970 به راه می اندازد. دهه 1980، که کار - و گاهی اوقات زندگی خصوصی - این نسل بزرگ را محکوم کردند. رودینسکو تلاش‌ها برای از بین بردن آنها و همچنین سنت مارکسیستی و چپ به طور کلی با قلم مو کمونیسم به سبک شوروی را رد می‌کند. در نظریه فرویدی و فلسفه تعهد رادیکال، او سنگری در برابر نوعی روانشناسی دستکاری، تجویز قرص و عادی سازی می بیند که هدف آن تبدیل افراد به مصرف کنندگان بی فکر است. «فلسفه در زمان آشفته»، شدید، هوشمندانه و متقاعدکننده، با پویایی تفکر فرانسوی در قرن بیستم تسخیر شده است. (جلد 46، شماره 9)