جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ترویج اسلام به عنوان مدافع حقوق بشر با مشکلاتی همراه است. مدافعان حقوق بشر به راحتی به شکست های بشردوستانه متعددی که به نام اسلام انجام شده است اشاره خواهند کرد. در «حقوق خدا»، ایرنه اوه به حقوق بشر و اسلام به عنوان یک موضوع دینی و نه سیاسی یا حقوقی نگاه می کند و از سه تن از علمای محترم اسلام استفاده می کند تا طیف وسیعی از دیدگاه ها را ارائه دهد که مفروضات ما را در مورد نقش دین به چالش می کشد. در حقوق بشر تغییر نظری از مفهوم اخلاق مبتنی بر تکلیف و قانون طبیعی به یکی از حقوق، تنش هایی را ایجاد کرده است که مانع از تبادل ثمربخش بین نظریه پردازان حقوق بشر و متفکران دینی می شود. آیا با توجه به تنوع فرهنگی، تاریخی و مذهبی جوامعی که این حقوق باید در آنها رعایت و اجرا شود، شناسایی ثابت حقوق بشر با فهرست‌هایی از حقوق خاص، مانند آنچه در اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است، منطقی است؟ او در بررسی مسائل حقوق بشر در جهان اسلام معاصر نشان می دهد که چگونه نمی توان ارزش دانش دینی را دست بالا گرفت. اوه تفاسیر ابوالاعلا مودودی، سید قطب و عبدالکریم سروش - همه متفکران برجسته و غالباً بحث برانگیز اسلامی - را در موضوعات مشارکت سیاسی، مدارا مذهبی و آزادی وجدان تحلیل می کند. در حالی که مودودی و قطب نمایانگر اسلام سنتی و سروش یک رویکرد اصلاحی تر و غرب پسندتر است، هر سه معتقدند که اسلام واقعاً قادر به انطباق و حمایت از حقوق بشر است. در حالی که جدا کردن سیاست و فرهنگ از دین هرگز آسان نیست، اوه نشان می‌دهد که باید تلاش کرد تا موانع تاریخی که مانع از انجام گفت‌وگوی واقعی در فراسوی مرزهای مذهبی و فرهنگی می‌شود، درک و بر آنها فائق آمد.

ترجمه ماشینی: این کتاب به موضوع خاردار حقوق بشر در فرهنگ ها و مذاهب مختلف به ویژه در پرتو مسائل اخلاق زیستی می پردازد. در این کتاب، کارشناسانی از مسیحیت، یهودیت، اسلام، بودیسم، دائوئیسم، هندوئیسم و ​​کنفوسیوس به تنش میان سنت‌های مذهبی خود و ادعای جهانی بودن حقوق بشر می‌پردازند. تضاد شرق و غرب به ویژه در رابطه با حقوق بشر مشهود است. برخی از نویسندگان، زبان حقوق بشر را بیش از حد فردگرایانه می‌دانند و برای مذاهب اصلی که خود به تنهایی وجود ندارد، اما معمولاً در شبکه‌ای از روابط و وظایف نسبت به خانواده، دوستان، جامعه دینی و جامعه غوطه‌ور است، بیگانه است. آیا گفتمان حقوق بشر یک آرمان لیبرال عمدتاً غربی است که در اخلاق زیستی به معنای خودمختاری و انتخاب آزاد ترجمه شده است؟ در جوامع دموکراتیک امروزی، قوانینی برای حمایت از افراد و جوامع در برابر برده داری، تبعیض، شکنجه یا نسل کشی تدوین شده است. با این حال، به نظر می رسد مشخص نیست در چه لحظه ای حقوق جهانی جایگزین احترام به تنوع فرهنگی و کثرت گرایی می شود. این مجموعه مقالات طیفی غنی از مواضع را در میان ادیان مختلف نشان می دهد، زیرا آنها با مسائل فزاینده اخلاق زیستی و حقوق بشر در دنیای مدرن روبرو هستند. این کتاب برای علاقه مندان به بحث های معاصر در زمینه اخلاق دینی، حقوق بشر، اخلاق زیستی، تنوع فرهنگی و چندفرهنگی در نظر گرفته شده است.

ترجمه ماشینی: این پایان نامه نظریه ای برای تفسیر حق آزادی مذهب یا عقیده تحت کنوانسیون اروپایی حقوق بشر (ECHR) پیشنهاد می کند. رابطه هنجاری بین حق آزادی مذهب و ارزش‌های آزادی و برابری و همچنین پیامدهای اعتقادی این رابطه برای ارتباط بین حق آزادی مذهب و سایر حقوق، از جمله حق آزادی از تبعیض را بررسی می‌کند. این یک پروژه هنجاری و اعتقادی ترکیبی است. ادعای اصلی هنجاری این است که حق آزادی مذهب بر اساس اصل انتزاعی احترام مساوی به مسئولیت شخصی ما برای ارزیابی و انتخاب ارزش های اخلاقی برای خود، به طور واقعی و مستقل از مداخله اجباری دیگران توجیه می شود. این تز استدلال می کند که این اصل بستر اخلاقی حقوق آزادی مذهب و آزادی از تبعیض مذهبی است و ادغام اخلاقی این دو حق استفاده قابل تعویض از آنها را در رویه قضایی دادگاه اروپایی حقوق بشر (ECtHR) توضیح می دهد. علاوه بر این، این تز استدلال می‌کند که رابطه بین آزادی مذهب و احترام برابر از طریق یک توضیح بازدارنده از حق توضیح داده می‌شود، که بر اساس آن مجاز بودن محدودیت‌های دولتی در مورد حق به ماهیت توجیهی که باید برای آنها ارائه شود بستگی دارد. ، نه تنها بر اساس پیامدهای آنها مستقل از آن توجیه بررسی شده است. در مقایسه با حساب‌های مبتنی بر بهره، استدلال می‌شود که تفسیری مانع از عقل از حق بهتر با بخش‌های مهم رویه قضایی ECtHR مطابقت دارد و در نهایت برای تشخیص اینکه کدام نوع مداخله دولت در انتخاب و بیان ارزش‌های اخلاقی ما است مفیدتر است.قابل توجیه. در نهایت، این پایان نامه این تفسیر را در مورد مشکلات حقوقی مختلف جاری اعمال می کند: رابطه بین آزادی مذهب و آزادی از تبعیض مذهبی و همچنین بین تبعیض مذهبی و تبعیض گرایش جنسی. پوشیدن نمادهای مذهبی، از جمله حجاب تمام صورت، در ملاء عام؛ و تنظیم اشکال کفرآمیز بیان. در حالی که تئوری توسعه یافته در این پایان نامه، رویه قضایی مربوطه را در بسیاری از آن حوزه ها توضیح می دهد، به نظر می رسد بخش های خاصی از رویه قضایی ECtHR از نظریه پیشنهادی منحرف شده است. در این موارد، این پایان‌نامه نه تنها نشان می‌دهد که چرا نظریه پیشنهادی گزارشی جذاب‌تر و خاص‌تر از دامنه حق آزادی مذهب ارائه می‌کند، بلکه مهمتر از همه، نشان می‌دهد که چرا این تفسیر با اصول زیربنایی فقهی مطابقت دارد. ECtHR در مورد تعدادی از حقوق که شامل ابعاد بیان عمومی، از جمله احترام به زندگی خصوصی و آزادی بیان است. بنابراین، علیرغم این واقعیت که در برخی موارد، ECtHR به نتایج متفاوتی با نتایجی رسیده است که نظریه هنجاری مورد دفاع در اینجا به آنها اشاره می کند، به طور کلی هدف این پایان نامه نشان دادن این است که ردیابی توجیه هنجاری آزادی مذهبی به یک حق کلی تر برای احترام برابر به مسئولیت اخلاقی آزادی مذهبی را در یک نظریه کلی تر از حقوق تثبیت می کند که می تواند به تفسیر منسجم تری از کنوانسیون کمک کند.

امروزه یکی از مهمترین اهداف حقوق بین الملل در تنظیم روابط بین المللی تامین و تضمین رعایت حقوق انسان ها است. سوال این است که چگونه می توان از رعایت حقوق بشر در جوامع انسانی و نیز محیط بین الملل اطمینان یافت. شاید مدبرانه ترین مکانیزم برای این هدف، روش های پیشگیرانه است که زمینه های عینی حمایت از حقوق بشر را فراهم می سازد. اسلام در نظام ضمانت اجرایی اسلام برای مقابله با نقض حقوق بشر در محیط بین الملل تدابیر پیشگیرانه ای ارائه کرده است. برخی از این تدابیر عبارتند از: حمایت از صلح پایدار، توجه به امنیت فراگیر، نهادینه سازی گفتمان عدالت خواهی، دانایی محوری و علم گستری، مبارزه با فرهنگ سلطه گری و استکباری، مقابله با تفکر سرمایه داری، ارائه الگوی حیات طیبه، به عنوان مدل تنظیم روابط اجتماعی؛ توصیه به گسترش معنویت به مثابة عالی ترین پشتوانة حقوق بشر، التزام به وفای به عهد، مقابله با مکاتب و اندیشه های ضد بشری همچون ملی گرایی و نژاد پرستی و اخلاص و معنویت و شرک ستیزی.

امروزه حقوق بشر یکی از مسائل اساسی برای همه دولت هاست. اهمیت این مسأله تا آنجاست که مشروعیت و مقبولیت دولت ها بستگی به چگونگی حمایت از این حقوق دارد. در این مقاله زمینه ها و موانع تعامل این دو نظام حقوقی مورد بررسی مقایسه ای قرار می گیرد تا مشخص شود اولاً: آیا قوانین ایران در حمایت از حقوق بشر از استانداردهای بین المللی برخوردار است. ثانیاً آیا بر اساس مقررات حقوق بین الملل بشر، دولت ایران به رعایت منشور بین المللی حقوق بشر ملزم می باشد؟ این تحقیق مشخص می کند، با وجود زمینه های مشترک بسیار، باز موانع جدّی بین این دو نظام حقوقی وجود دارد. بنابراین از آنجا که دولت ایران بدون قید و شرط میثاق های بین المللی حقوق بشر را پذیرفته و به لحاظ ماده 9 قانون مدنی ملزم به رعایت آنها شده است، باید راه کاری پیدا کرد تا نقاط اشتراک، تقویت و نقاط اختلاف کاهش یابد. نتیجۀ این تحقیق نشان می دهد «مجمع تشخیص مصلحت نظام» که برای حل موردی برخی مسائل با ابتکار و فرمان مورخ 17/11/1366 امام خمینی تأسیس و در بازنگری قانون اساسی در سال 1368 قوت قانونی یافت، می تواند به عنوان یک ساز و کار قانون اساسی، با عملکردی پویا و نوآوری های هنجارساز، تا حدود زیادی به حل این مسأله کمک کند.

حقوق بشر منعکس کننده آرمان جهانی عدالت و جامعه ای است که در آن، هر انسانی بتواند از زندگی شرافتمندانه، همراه با صلح، امنیت و رفاه برخوردار گردد. اعلامیه ها و اسنادی که عمدتا پس از جنگ جهانی دوم تدوین شده، بر همین آرمان استوار است. مهم ترین سند حقوف بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر 1948 م است که به عنوان سنگ بنای حقوق بشر مدرن شناخته می شود. در باب رابطه اسلام و اعلامیه مزبور سخن بسیار رفته است. گروهی باور به تعارض و واگرایی دارند و دسته ای نیز آن ها را هم خوان و هم گرا می دانند. چیزی که مسلم است، وجود مشابهت و مشاکلت، میان بسیاری از مواد این اعلامیه و نصوص اسلامی است. قرآن کریم به مثابه خاستگاه اولیه آموزه ها و حقوق اسلامی، به خودی خود، در بردارنده تعداد بسیاری از مواد اعلامیه حقوق بشر است؛ گر چه در مبانی و اصول، با آن ناهمخوان باشد.

حق حیات از جمله مهمترین حقوق موضوعه برای انسان است که در ادیان الهی و اسناد بین المللی معاصر موضوعیت مربوط به خود را داشته است. علاوه بر این، حق حیات از جمله مهمترین اصول حقوق فطری است و دفاع قانونی از این حق و تامین زیرساخت های امنیتی لازم برای آن از ضروریات اجتماعی تلقی می شود. در ادیان الهی، به ویژه دین اسلام نیز، حق حیات به مثابه موهبت الهی برای همه انسان ها، اعم از زن و مرد، به رسمیت شناخته شده است و ضمن محکومیت دخترکشی، زن و مرد را از یک نفس شناخته، کشتن به ناحق انسان ها را جنایت علیه بشریت معرفی می کند. در دوران معاصر، برخی از نظام های حقوقی دنیا، از جمله حقوق جهانی بشر، از دیدگاه غرب کرامت انسانی را، که از جلوه های حق حیات است، در کرامت ذاتی محصور کرده اند و از کرامت ارزشی سخنی به میان نمی آورند؛ حیات انسان را در بعد مادی نگریسته اند و حیات معنوی را نادیده انگاشته اند. در این مقاله، پس از مرور مستندات حق حیات در اسناد بین المللی غرب معاصر، با رویکردی تطبیقی به حوزه معنایی موضوع، قلمرو، و دامنه حق حیات برای زنان از دیدگاه اسلام و اسناد بین المللی مشخص شده، سپس مقایسه و مقابله شده است.

فضاهای سیاسی همواره آکنده از دالهای شناور است. عموما گفتمانهای سیاسی، با هدف تثبیت و معنابخشی و چهارچوب دهی، پیرامون این دالها، شکل می گیرد. بنابراین، ما همواره شاهد گفتمانهای سیاسی رقیب در جامعه هستیم. گفتمانهایی که در آنها تلاش می شود تا دالهای شناور را با چهارچوب دهی به هویت خود درآورند. حاصل این تلاشها رقابت گفتمانی است که چندان دوامی ندارد و سرانجام یک گفتمان بر گفتمانهای دیگر مسلط می شود. ایران بعد از شهریور 1320 شاهد رقابت گفتمانی میان چند گفتار سیاسی رقیب بود. گفتمانهایی که تلاش می کردند دالهای شناوری چون ترقی و پیشرفت، آزادی و دموکراسی، عدالت اجتماعی و نفی سلطه و استعمار را چهارچوب دهی نموده به هویت خود درآورند. گفتمانهای سیاسی مارکسیسم - لنینیسم را حزب توده، ناسیونال - لیبرالیسم را جبهه ملی، و باستان گرایی تجددخواه را نهاد سلطنت نمایندگی می کردند. یکی از گفتمانهای سیاسی رقیب در این دوره، گفتمان سیاسی حکومت اسلامی بود که توسط شخص حضرت امام (س) هدایت می شد. در این رقابت، سرانجام، گفتمان سیاسی حضرت امام (س) به دلیل ویژگیهای خاص آن بر دیگر گفتمانها مسلط شد. موضوع این مقاله، بررسی علل این تسلط است.

حق حیات و ممنوع‌بودن سلب آن، در اسلام و اسناد بین‌المللی حقوق بشر پذیرفته شده است، گرچه به‌ دلیل وجود مبانی نظری متفاوت، تفاسیر مختلفی در این باره دیده می‌شود. از دیدگاه اسلام، حق حیات، حقی الهی است که به بشر عطا شده و انسان‌ها به حفظ آن مکلف‌اند. حفظ نفس از مقاصد شریعت است و محروم‌کردن انسان‌ها از این موهبت الهی، اگر به ناحق صورت پذیرد، حرام است. با این ‌حال، در مسائلی نظیر جهاد، عملیات استشهادی، ایثار و ... ، به مسلمانان اجازه داده شده است حیات مادی خود را در معرض خطر قرار دهند. در این صورت سلب حیات، ارزشمند و بافضیلت قلمداد می‌شود. این در حالی است که در نگاه اسناد بین‌الملل عام حقوق بشر، حق حیات حقی بنیادین، مطلق و پایه سایر حقوق تلقی شده و سلب‌ناشدنی ‌و اعراض‌ناپذیر است. از این منظر به حیات به‌ عنوان عطای خداوندی نگریسته نمی‌شود. مطالعه موردی عملیات انتحاری در دو دیدگاه پیش‌گفته نشان می‌دهد چون انسان از موهبت حق حیات برخوردار است این نوع عملیات که عموماً علیه انسان‌های بی‌گناه است، ممنوع تلقی می‌شود. البته چون عملیات استشهادی و آزادی‌بخش در ماهیت و محتوا با عملیات انتحاری متفاوت‌اند، از این جهت مستثنا هستند.