جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در پاییز 1994، هندریک یان ون لوسن، ویراستار اکتسابی از ناشران آکادمیک کلوور، در خانه‌ام از من دیدن کرد تا درباره پیشنهادی برای کتاب راهنما در فلسفه دین بحث کند. او گزارش داد که در این مورد با فیلسوفان دین در چندین دانشگاه صحبت کرده است و پاسخ به این ایده کاملاً مطلوب بوده است. من پیشنهاد کردم که با توجه به رویکردهای متفاوت به فلسفه دین، ممکن است برای او خوب باشد که در نشست آتی بخش شرقی انجمن فلسفی آمریکا با فیلسوفانی که نماینده سنت‌های مختلف فلسفی هستند ملاقات کند. جود دوگرتی، جوزف کوکلمنز، رابرت نویل، ویلیام رو و مرولد وستفال با مهربانی با حضور در آن جلسه موافقت کردند. آنها پیشنهادات اساسی و مفید بسیاری ارائه کردند و خلاصه ای از بحث ها برای ون لوزن ارسال شد. چند ماه بعد، او نامه‌ای نوشت تا بپرسد که آیا ممکن است این مجموعه را ویرایش کنم و جلد اول را بنویسم که نقشه‌ای تاریخی از فلسفه دین غرب قرن بیستم ارائه می‌کند. اگرچه می‌توانستم خودم را در حال ویرایش سریال تصور کنم که در ابتدا تمایلی به نوشتن جلدی نداشتم که من را از خطوط بسیاری از سنت‌های مختلف فلسفی عبور دهد. به طور تصادفی چند ماه قبل از من خواسته شده بود که مقاله ای در مورد فلسفه دین برای کنفرانسی که در دانشگاه کاتولیک آمریکا با موضوع کلی "صد سال فلسفه" برگزار می شود، ارائه دهم.

ترجمه ماشینی: این جلد اولین پرداخت جامع به موضوعات محوری در فلسفه دین معاصر از دیدگاه تومیست را ارائه می دهد. این کتاب بر موضوعات محوری، از جمله دانش دینی، زبان، علم، شر، اخلاق، طبیعت انسانی، خدا و تنوع مذهبی تمرکز دارد. این باید برای دانشجویان و اساتید فلسفه دین و الهیات که به دنبال معرفی سنت تومیست هستند ارزشمند باشد.

ترجمه ماشینی: جیمز کارتر در کتاب ریکور در باب دین اخلاقی استدلال می‌کند که نوشته‌های فلسفی بعدی پل ریکور کلید تفسیری بسیار آموزنده‌ای را برای ارزیابی پروژه فلسفی او در کل ارائه می‌کند. این اولین مطالعه سیستماتیک درباره «ریکور متأخر» بازسازی انتقادی و در عین حال دلسوزانه هرمنوتیک زندگی اخلاقی ریکور را ارائه می‌کند که سهم قابل توجه او را در فلسفه دین و فلسفه اخلاق معاصر نشان می‌دهد. آنچه پدیدار می شود یک دین اخلاقی روشن و متمایز است که انسان ها را به طور جهانی بر اساس زندگی مشترک آنها به عنوان موجوداتی توانا به هم پیوند می دهد. کارتر همچنین رشته‌ای پیش‌بینی‌نشده را در نوشته‌های ریکور در مورد زندگی اخلاقی کشف می‌کند که از طریق خوانش‌های خودش از اسپینوزا، ارسطو و کانت کشیده شده است. هرمنوتیک ریکور توسط معماری کانتی ساخته شده است که در سطوح مختلف توسط این سه فیلسوف اطلاع رسانی شده است، که شرحی غنی، کل نگر و در نهایت عقل گرایانه از زندگی اخلاقی و دین را پایه گذاری می کنند که در برابر تله های پوزیتیویسم و ​​پست مدرنیسم مقاومت می کند.

ترجمه ماشینی: در این پروژه به بررسی دیدگاه‌های وحدت‌آمیز در تاریخ فلسفه پرداخته و از وحدت‌گرایی به‌عنوان جایگاهی فلسفی در فلسفه دین معاصر حمایت می‌کند. من پانتئیسم را این دیدگاه می دانم که هر چیزی که وجود دارد یک وحدت را تشکیل می دهد و این وحدت الهی است. ادعای من این است که آنچه پانتئیسم خردگرایانه نامیده می‌شود، که به اندازه کافی با کمک شخصیت‌های تاریخی بیان شده است، در فلسفه دین و متافیزیک معاصر و نه صرفاً به‌عنوان یک مصنوع تاریخی، قابل بررسی است. پانتئیسم معمولاً حتی به عنوان جایگزینی برای اعتقاد به خدای کمال خداباوری، یک خدای شخصی کامل در نظر گرفته نمی شود. اغلب مردم بیخدایی را تنها جایگزین خدای کامل خداباوری سنتی می دانند. هدف اصلی این پروژه بیان نسخه ای از پانتئیسم است که هم از خداباوری کمال و هم از الحاد متمایز است. من بحث می‌کنم که پانتئیست‌های نظریه‌گرا از چه طریقی همه هستی را تشکیل دهنده یک وحدت می‌دانند، و چه چیزی در این وحدت وجود دارد که ایجاب می‌کند آن را الهی یا خدا نامیدن. پانتئیسم سنت قدرتمندی در تاریخ فلسفه دارد و پانتئیسم خردگرایانه ای که من توسعه می دهم بر اساس دیدگاه های اسپینوزا، هردر و هگل است. در سه فصل اول، من دیدگاه‌های هر یک از این فیلسوفان را نسخه‌های متمایز اما نزدیک به همدیگر از پانتئیسم در نظر می‌گیرم. من سعی می کنم گزارشی سیستماتیک و خیرخواهانه از هر یک از دیدگاه های آنها ارائه دهم و در عین حال ایرادات آن دیدگاه ها را از جهات مختلف بررسی کنم. در فصل آخر، مبنایی را ارائه می‌دهم که ایتاکه معقول‌ترین نسخه پانتئیسم است که از این تحلیل تاریخی حاصل می‌شود، که آن را پانتئیسم خردگرایانه می‌نامم. بر اساس این دیدگاه، خدا یا امر الهی را باید وحدتی فراگیر تصور کرد که ضرورتاً وجود دارد، اساساً مستقل است، بر اساس اصول عقلی ساختار یافته و برای هر چیزی که وجود دارد، مبنای تبیینی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، شناخت اصول عقلی وجود از سوی فاعلان عقلی مانند انسان، یکی از عالی ترین دستاوردهای این وحدت الهی است. به طور خلاصه منابع استدلالی دیگری را که می تواند از چنین دیدگاهی پشتیبانی کند، و همچنین آنچه را که من به عنوان مزیت های متمایز فلسفی پانتئیسم عقل گرایانه نسبت به خداباوری کمال می دانم، در نظر بگیرید. در نهایت، من فکر می‌کنم پانتئیسم به‌عنوان جایگاهی قابل‌توجه هم در بحث‌های فلسفی و هم در بحث‌های دینی به طور کلی، شایسته توجه جدی است که یک حد وسط تازه‌کننده بین سنت‌گرایی و الحاد ایجاد می‌کند.

ترجمه ماشینی: گزارش‌های ماتریالیستی معاصر از آگاهی و ذهنیت به چالش می‌کشند که ما چگونه درباره خود و واقعیت نهایی فکر می‌کنیم. این کتاب از دیدگاه غیر ماتریالیستی افراد و ذهنیت و قابل درک بودن اندیشیدن به خدا به عنوان یک واقعیت غیر فیزیکی و معنوی دفاع می کند. تلاش می‌کند تا رابطه یکپارچه بین خودمان و بدن‌های مادی ما و بین خدا و کیهان را به شیوه‌ای مرتبط بیان کند. نسخه‌های مختلف ماتریالیسم، و همچنین مفاهیم جایگزین و پسا دوگانه‌ای خدا، ارزیابی می‌شوند.

ترجمه ماشینی: سورن کی یرکگارد به دنبال این بود که معنای مسیحی بودن را روشن کند. او به این نتیجه رسید که برای مواجهه با «پارادوکس مطلق» که به عنوان موجودی تغییرناپذیر وارد شده و در تاریخ بشریت دگرگون می‌شود، تعریف می‌شود، رابطه‌ای یک به یک با خدا لازم است. دیدگاه مبهم کی یرکگور از الهیات نظام مند مسیحی شامل مشغله ای با بیان الهیاتی است که توجه را از وظیفه اساسی دستیابی به رابطه شخصی با عیسی مسیح منحرف می کند. از سوی دیگر، الهیات پل تیلیش مبتنی بر رابطه سه گانه هستی، نیستی و خود هستی (خدا)، آموزه نمادها، و تفسیر مجدد از تجسم است. این پرسش‌ها و نگرانی‌های یک فرهنگ را با پیام مسیحی به معیارهای معینی از مقبولیت مرتبط می‌سازد که از نظر تیلیش، باید «اصل پروتستانی» را برآورده کند، و تصریح می‌کند که یک نظام الهیاتی هم پیام مسیحی کنونی را بازگو می‌کند و هم تصدیق می‌کند که این بیان مجدد نمی‌تواند بیان قطعی و نهایی آن پیام الهیات در محاکمه نشان می‌دهد و ارزیابی می‌کند که آیا و تا چه حد، الهیات تیلیش معیارهای مقبولیت خود را برآورده می‌کند. یک الهیات قابل قبول باید از نظر منطقی سازگار و عاری از ابهام باشد. بخش پایانی کتاب به بررسی دیدگاه های هر نویسنده از دیدگاه دیگری می پردازد.

کنکاش و کاوش در فلسفه دین و تعیین جایگاه‏ دین در فرهنگ جهان معاصر و تبیین و تحکیم‏ ره‏یافتهاى وحیانى در این باب از مباحث‏ جذاب دوران ماست. در این باب گفتکویى انجام شده است با جناب آقای دکتر محمد لگنهاوزن، از اساتید و صاحبنظران‏ فلسفه دین، اهل‏ آمریکا و شیعه که هم‏ اکنون در تهران و قم به تدریس اشتغال دارند. مباحث مورد بحث در این جا عبارتند از: تعریف فلسفه دین، فلسفه دین در غرب، ضرورت فلسفه دین، انتظار بشر از دین، گزار های دینی، تئوری فروید در مورد مذهب.

حذف علت غایی در تاریخ اندیشه، در مباحث علمی و فلسفی تغییراتی ایجاد کرده است و این موضوع عامل تغییر نگرش انسان به بحث خداوند به عنوان یک خالق و قدرت لایزال بوده است و اصلی ترین مسئله انسان، یعنی بحث درباره معنای زندگی او را تحت تأثیر قرار داده است. این امر، دلیل اصلی به حاشیه راندن اولوهیّت خداوند و جایگزین شدن قوای انسانی شده است که نتیجه نهایی آن حاکمیّت رویکردهای نیهیلیستی و پوچگرایانه بوده است. به دنبال آن، استیلای سکولاریسم و دین پیرایی مسئله معنای زندگی انسان را به چالش کشیده است و پس از آن، انسان خداوند را نه همچون منشأ معنا، بلکه به عنوان مانعی بر سر راه زندگی می‌داند. از اینرو، بر آگاهی و اراده خود تکیه می‌کند و خود را آفریننده معنای زندگی می پندارد. به همین دلیل، بحث کشف و جستجوی معنای زندگی، دستخوش تغییر شده است و به جای آن، رویکردهای معنا آفرین و سخن از جعل معنا، جایگزین شده اند. این مسئله که آیا انسان سازنده و آفریننده معنای زندگی خویش است یا آن را از عاملی بیرونی کسب می کند، امروزه به چالش بزرگی برای بشر تبدیل شده است. تقابل اندیشمندان خداباور و ملحد اهمیت چنین مسائلی را دوچندان می‌کند. به همین دلیل، در این پژوهش تلاش شده است برای این پرسش، با توجه به دو رویکرد خداباور و غیرخداباور کیرکگور و سارتر، که از اندیشمندان مکتب اگزیستانسیالیسم و از پیشگامان تحولات شگرف فلسفه معاصر هستند، پاسخی مناسب بیابیم. از یکسو، تکیه کیرکگور بر سابجکتیویته به عنوان یک حقیقت پایدار برای کشف معنای آبجکتیو زندگی با توجه به سپهرهای هستی، و از سوی دیگر، بی معنابودن بنیادین زندگی به دلیل وجود نداشتن خداوند از نظر سارتر که با توجه به آگاهی انسان می توان به روش سابجکتیو برای آن معنایی جعل کرد، ژرف اندیشی شده است.

یکی از مباحث فلسفی معاصر درباره معجزه، بحث امکان معجزه است. درباره امکان وقوع معجزه دوگونه سؤال مطرح است: اول این که آیا معجزه مفهومی خود متناقض است؟ دوم این که آیا معجزه با قوانین علمی و فلسفی‌ای مثل اصل علیت، سنخیت علت و معلول و قوانین فیزیکی حاکم بر جهان راست می‌آید؟ در سؤال اول پاسخ ایجابی به معنای استحاله معجزه است و در سؤال دوم پاسخ سلبی وقوع معجزات را مردود می‌کند. در این مقاله، ما به سؤال نخست خواهیم پرداخت و پس از بیان دیدگاه های موافق و مخالف در این مساله، نشان خواهیم داد که عدم انسجام مفهوم معجزه، تنها در تعریف خاص «نقض قانون طبیعت» صادق بوده، تعریف قاضی عبدالجبار از معجزه؛ یعنی «ناقض عادت» می‌تواند مشکل عدم انسجام مفهومی معجزه را رفع نماید.