جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسیحیت که در سیصد سال نخست تاریخ خود دین اقلیت بود، در قرن چهارم تبدیل به دین رسمی امپراتوری روم شد و این سرآغاز گسترش مسیحیت در مناطق مختلف بود. امپراتوران مسیحی بت‌پرستان رومی را وادار به پذیرش مسیحیت کردند و در نتیجه این دین در امپراتوری پهناور روم گسترش یافت. ارمنستان و گرجستان نیز در قرن چهارم بر اثر مسیحی‌شدن پادشاهانشان مسیحیت را پذیرفتند. سایر کشور‌های اروپایی در طول قرون وسطا مسیحی شدند؛ انگلستان در سال 597، بلغارستان در سال 865، ساکسون‌های آلمان در سال‌های 748-814، میلادی دانمارک در سال 958، روسیه در سال‌ 987، ایسلند در سال 1000، شرق آلمان در سال 1222، کشورهای اسکاندیناوی بین سال‌های 1150 تا 1295 و در نهایت لیتوانی در قرن چهاردهم و پانزدهم به عنوان آخرین کشور اروپایی مسیحی شدند.‌ اما گسترش مسیحیت همواره بر اساس میل مردم به پذیرش مسیحیت نبود و در بسیاری از مواقع، شاهان و شوالیه‌های صلیبی از طریق اعدام و کشتار نقش تعیین‌کننده‌ای در گسترش مسیحیت در اروپا داشتند.‌ در قرن شانزدهم، استعمار اروپایی‌ها در قاره امریکا و افریقا آغاز شد و سیاست‌های استعماری، برده‌داری و اجبار‌ تأثیر زیاد در رواج مسیحیت در میان ساکنان امریکا و بردگان افریقایی داشت. بخش زیادی از قاره افریقا نیز در قرن‌های نوزدهم و بیستم، بر اثر آموزش و خدمات بهداشتی مسیحی شدند.

الیستر مگ گراث اندیشمند مسیحی معتقد است، مشکل‌ترین مساله‌ای که یک دانشجوی الهیات مسیحی با آن روبرو می‌شود درک صحیحی از آموزه تثلیث است. آموزه‌ای که ماورای منطق بشری و فراتر از عقل انگاشته می‌شود. از همین رو مبشران مسیحی هنگامی‌که درصدد تبیین دکترین تثلیث بر می‌آیند، ده ها توجیه و مدل ارایه می‌کنند تا به گونه‌ای بتوانند تناقض موجود در تعریف تثلیث را مرتفع سازند. این تحقیق به بررسی انواع مختلف توجیهات مشهوری می‌پردازد که اندیشمندان و مبشرین تثلیث‌گرا در توجیه این آموزه تبیین داشتند. بر اساس یافته‌های این پژوهش چنین نتیجه‌گیری می‌شود که هیچ کدام از توجیهات و تبیین‌های ارایه شده، صحیح و منطبق بر تعریف تثلیث نمی‌باشد. بسیار دیده می‌شود مبشرین و شبانان مسیحی در دفاع از آموزه تثلیث، به نوعی به دامن یکی از بدعت‌های تثلیثی می‌افتند، یا مثال‌هایی مدالیستی مطرح می‌کنند، یا تثلیث را به سه جز تقسیم می‌کنند، یا در صدد شبیه سازی آموزه تثلیث با وحدت وجود و... می‌افتند که هیچ کدام از این تلاش‌ها، تلاش کافی‌ای به نظر نمی‌رسد. زیرا با تعریف راست کیشی تثلیث سازگار نیستند.

شجره‌نامه‌ عیسی مسیح برای مسیحیان از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا عهد عتیق، مسیحای موعود را از نسل داوود دانسته است؛ از‌این‌رو برای مسیحیان، بسیار اهمیت دارد که نسل وی را به داوود برسانند. دو انجیل متی و لوقا به تفصیل شجره‌نامه‌ عیسی مسیح را نقل کرده‌اند؛ ولی بین این دو نقل، تفاوت‌های زیادی وجود دارد و این اختلاف‌ها به یکی از چالش‌های بزرگ کتاب مقدس تبدیل گردیده است. مدافعان مسیحی، بسیار کوشیدند تا بین این دو شجره‌نامه،‌ آشتی برقرار کنند. در این مقاله می‌خواهیم توجیه‌های مسیحیان را بازبینی و بررسی کنیم که آیا امکان آشتی دادنِ بین این دو شجره‌نامه،‌ وجود دارد یا خیر؟

در این پژوهش سعی بر آن است تا تعداد کشته‌شده‌های جنگ‌های مذکور در متون مقدس اسلام و مسیحیت موردبررسی قرار گیرد. به‌منظور دستیابی به هدف صرفاً جنگ‌هایی که در متون مقدس اسلام و مسیحیت ذکر شده به‌صورت موردی بررسی و تعداد کشته‌ شدگان آن‌ها استخراج می‌شود. برای جمع‌آوری داده‌ها در مسیحیت، عهدین مورد بررسی قرار گرفته و در اسلام نیز جنگ‌هایی که در قرآن و یا کتاب‌های سیره و روایی دست ‌اول که جنگ‌های صدر اسلام را ذکر کردند مورد استناد قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تعداد کشته‌شدگان طرفین در جنگ‌های مذکور در متون مقدس مسیحی به‌طور میانگین بالای دوازده میلیون انسان و تعداد کشته‌شدگان طرفین در جنگ‌های مذکور در متون مقدس اسلامی در زمان پیامبر a کمتر از دو هزار نفر و در زمان زمامداری امیرالمؤمنین A میانگین حدود بیست هزار نفر بودند.

بعد از پیامبر اسلام اعراب به سرزمین های ایران و روم لشگر کشی کردند و با زور شمشیر توانستند سرزمین­های زیادی­ را تصرف کنند. منتقدین می­‌پرسند اگر اسلام با خشونت مخالف است چرا در سیره مسلمانان صدر اسلام این قدر رفتار­های خشونت باری دیده می‌شود. در­این تحقیق نشان داده شده که این فتوحات ارتباطی به اسلام و مکتب اهل بیت علیهم‌السلام نداشته و با اهداف نامشروعی مانند کشور­گشایی و کسب ثروت رخ داده و روایات صریحی وجود دارد که اهل بیت علیهم‌السلام با فتوحات مخالفت داشتند و اصولاً کشور­گشایی به هیچ­وجه مورد تایید اسلام نیست.

جنگ و جهاد ممکن است گاه به صورت دفاعی در برابر تجاوز دشمن، و گاه به صورت تهاجمی (ابتدایی) به منظور حمله به دشمنی که آغاز­گر جنگ با ما نبوده، صورت پذیرد. در این تحقیق می­کوشیم دیدگاه اسلام و مکتب اهل‌بیت: راجع­به مشروعیت جهاد ابتدایی و یا تهاجمی را جویا شویم. هم­چنین با بررسی تاریخی در پی پاسخ این سؤالیم که آیا در میان جنگ‌های مقدسی که شرح و بسطشان در قرآن و روایات بیان شده، جهاد تهاجمی نیز وجود دارد؟ از نتایج بررسی‌های صورت­گرفته می‌توان دریافت که گر­چه در اسلام گاه برای ایفای حقوق افراد مستضعفی که تحت ظلم حاکمان مستبد هستند اجازۀ جهاد ابتدایی صادر شده است، ولی مشروعیت جهاد ابتدایی مشروط به شرایطی است که عملاً امکان آن را بسیار محدود می‌کند. از همین رو تمامی جنگ‌های مقدسی که در صدر اسلام، در دورۀ حکومت پیامبر9 و امام علی7 رخ داده­اند، جنبۀ دفاعی داشته­اند. گر­چه در طول تاریخ، خلفا و یا برخی از حاکمان مسلمان اقدام به جهاد ابتدایی کردند، اما رفتار آنها مورد تأیید صاحبان اصلی مکتب اسلام، یعنی اهل­بیت: نبوده است. در مقابل در میان 294 جنگ منقول در کتاب مقدس، بیش از 141 موردشان جنگ‌های هجومی می‌باشند.