جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهه جستاری است به حد توان در جستجوی خدا و معنای زندگی از دیدگاه کی یرکگور. پرسش معنای زندگی در عصر کی یرکگور به طور مستقیم و آشکار مطرح نبوده است ولی آثار کی یرکگور سرشارند از نظراتی که دست به دست هم، معنای زندگی را می سازند. کی یرکگور نواندیشی دینی و فیلسوفی وجودی گر محسوب می شود. بنابراین آراء وی، معطوف به انسان و ویژگی های وجودی آن شکل می گیرد. از میان آثار متعدد و نظریات پراکندۀ کی یرکگور، ویژگی های وجودی انسان چنین گرد می آیند: انسان وجودی است در حال صیرورت که فردانیت، تناقض، رنج، عشق، هراس و نومیدی ملازم آنند. زندگی نیز فرایندی است که انسان آن را طی می کند بنابراین ویژگی های وجودی انسان، همان مؤلفه های درون مایۀ معنای زندگی را تشکیل می دهند. به این ترتیب نحوۀ تحقق این ویژگی ها و معنایی که در زندگی پیدا می کنند در کنار هم معنای زندگی را رقم می زنند. از سوی دیگر کی یرکگور برای انسان سه مرحلۀ وجودی لذت جویی، اخلاقی و دینی را ترسیم می کند که همان شیوه های مختلف زندگی را حکایت می¬کنند. بنابراین به بررسی کیفیت هر یک از مؤلفه های وجودی انسان در هر مرحلۀ زندگی پرداخته ایم تا بر مبنای معنایی که در هر مرحله به خود می گیرند معنای زندگی را در آن مرحله تبیین نماییم. در زندگی لذت جویانه از آن جا که به جنبۀطبیعی و لایۀ نخستین وجود انسان بسنده می شود هیچ یک از مؤلفه¬های وجودی انسان در معنای اصیل خود تحقق نمی یابند و لذا زندگی لذت جویانه در نهایت به ناامیدی و بی¬معنایی می انجامد. در زندگی اخلاقی، لایه های درونی تر و جنبه های فراتر وجود انسان مورد توجه قرار گرفته و کیفیت مؤلفه های وجودی انسان ارتقاء می یابد. درنتیجه زندگی از پوچی و بی معنایی ارتفاع گرفته و معنایی اخلاقی پیدا می کند. البته این معنا با صرف اکتفا به اخلاق، ناتمام و نارسا باقی می ماند. در گذار به زندگی دینی و با ورود به ساحت ارتباط با خدا، مؤلفه های وجودی انسان جهش فوق العاد ای پیدا می کنند و در معنایی فراتر و گسترده تر از معانی مراحل پیشین خود نمود می یابند و به دنبال آن معنایی متعالی به زندگی می بخشند.