جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ادبیات پایداری وجهِ غالبِ جریان‌های شعری معاصر و سرشار از جلوه‌های گوناگون بینامتنی همچون تلمیحات قرآنی است. مجموعه اشعار کتاب گرگ و میش (1401)، با ویژگی‌های صوری و محتوایی خود عامل روشنگری دینی و مایه‌ی دانش‌افزایی مخاطبان هستند. خوانشِ این اشعارِ معنامحور بر پایه نظریه‌ی ترامتنی ژرار ژنت تعاملاتِ عمیق این رومتن‌ها را با زیرمتن‌های خود هویدا می‌سازد. هدف از این پژوهش آن است که با واکاوی گونه‌های ترامتنی نو‌سروده‌های برگزیده نقش آن‌ها را در شبهه‌زدایی و روشنگری دینی مخاطبان روشن سازیم. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی و بر اساس نظریه «ترامتنیت» ژرار ژنت انجام شده‌است به بررسی شیوه‌ی ارتباط مجموعه اشعار کتاب گرگ و میش (1401) با رومتن‌های آن‌ها پرداخته‌ایم. میزان فراوانی و درصد وقوع گونه‌های ترامتنی و راهبردهای روشنگریِ نوسروده‌های برگزیده بر مبنای آزمون خی‌دو با استفاده از نرم افزار25SPSS محاسبه خواهند شد. یافته‌های‌ پژوهش نشان می‌دهند که «بینامتنیت» و «پیرامتنیت» به ترتیب دارای فراوانی و درصد وقوع بیشتری نسبت به سایر گونه‌های ترامتنی هستند. رابطه‌ی بینامتنی این نوسروده‌ها با زیرمتن‌ها به دو شیوه‌ی «صریح» از نوع وام‌گیری واژگانی و «ضمنی» از نوع تلمیح است. در کتاب گرگ و میش (1401)، گونه‌های درون‌متنی پیرامتنیت همچون عنوان، زیر‌عنوان، پیشگفتار، بیانیه و طرح جلد نقش مهمی در راستای برجسته‌سازی مولفه‌های روشنگری دینی بویژه «زمان‌آگاهی» در کلیت متن ادبی بر دوش دارند. از این پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که نوسروده‌های پایداری معاصر ابزارهایی قدرتمند در راه جهاد تبیین و بازتولید ارزش‌های اسلامی هستند که می‌توان از آن‌ها برای گذر از چالش‌های فتنه‌انگیز کنونی بهره‌گرفت.