جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مباحث عمده‌ای که نهاماس در کتاب حاضر بر آن تأکید می‌کند و نتایجی برای تفسیر مختار خویش برمی‌کشد، «زیبایی‌شناسی‌گرایی» نیچه است. نهاماس بر این عقیده است که نیچه به جهان به‌مثابه متنی ادبی می‌نگرد و برای رسیدن به دیدگاه‌های خویش درباره‌ی جهان و اشیا و حتی انسان‌ها، نخست ایده‌ها و اصولی را از ادبیات و آفرینش آثار ادبی برمی‌گیرد و سپس آن‌ها را به دیدگاه‌های مزبور تعمیم می‌دهد. او در تأیید رابطه‌ی میان ادبیات و جهان نزد نیچه، متذکر می‌شود که شباهتی میان این دو هست: همان‌طور که می‌توان آثار ادبی را از جنبه‌های متفاوتی نگریست و تفسیر کرد، آن هم به شیوه‌هایی متقابلاً ناسازگار و به یک اندازه درست، به همین ترتیب می‌توان جهان را نیز به انحای گوناگون و از منظرهای گوناگون تفسیر کرد، بی‌آن‌که ناسازگاری و تعارض تفسیرها موجب نادرست بودن آن‌ها شود.

یکی از مباحث عمده‌ای که نهاماس در کتاب حاضر بر آن تأکید می‌کند و نتایجی برای تفسیر مختار خویش برمی‌کشد، «زیبایی‌شناسی‌گرایی» نیچه است. نهاماس بر این عقیده است که نیچه به جهان به‌مثابه متنی ادبی می‌نگرد و برای رسیدن به دیدگاه‌های خویش درباره‌ی جهان و اشیا و حتی انسان‌ها، نخست ایده‌ها و اصولی را از ادبیات و آفرینش آثار ادبی برمی‌گیرد و سپس آن‌ها را به دیدگاه‌های مزبور تعمیم می‌دهد. او در تأیید رابطه‌ی میان ادبیات و جهان نزد نیچه، متذکر می‌شود که شباهتی میان این دو هست: همان‌طور که می‌توان آثار ادبی را از جنبه‌های متفاوتی نگریست و تفسیر کرد، آن هم به شیوه‌هایی متقابلاً ناسازگار و به یک اندازه درست، به همین ترتیب می‌توان جهان را نیز به انحای گوناگون و از منظرهای گوناگون تفسیر کرد، بی‌آن‌که ناسازگاری و تعارض تفسیرها موجب نادرست بودن آن‌ها شود.

هدف کتاب هنر زندگی الکساندر نهاماس گشودنِ فضایی است برای گونه‌ای دیگر از فلسفه ورزیدن؛ گونه‌ای متفاوت از مفهوم امروزی فلسفه، اما الزاماً نه در تقابل و رقابت با آن. نهاماس معتقد است شیوه‌ای یگانه از زندگی وجود ندارد گه بهترین نوع زندگی برای همه باشد اما می توان گفت که زندگی فلسفی تنها روش در میان انبوه روش های ارزشمند دیگر است. او می‌گوید که اصراری ندارد بر فلسفه به عنوان شیوه‌ای از زندگی پافشاری کند. اما باور دارد در پذیرش چنین مفهومی ناگزیریم و باید بررسی کنیم که چگونه این مفهوم تا امروز به حیاتش ادامه داده و وارد کار بعضی از فیلسوفان مدرن شده و چگونه برخی از ما هنوز در حقیقت بر مبنایِ چنین مفهومی زندگی می‌کنیم.

آنچه جرقه و شعله‌ی میلم را بر می افروزد چیزی به جز خود زیبایی نیست، نه زیبایی باتنی و نه زیبایی نفس، شاید حتی یک جفت چشم، یک چهره یا یک بدن هم نه، به عکس، یک نیم نگاه، یک نظر، یا یک حالت، ویژگی هایی که هم جسمانی اند و هم روحانی. آن ها را ابیات جداگانه ای از شعری منظوم، قطعاتی از اثری بزرگ، تلقی کنید که بسی وعده منی دهند ولی زیاد سخن نمی گویند و گاهی بی رحمانه فریبنده اند. و در هیچ یک از این موارد قضاوت من مبنی بر اینکه شما زیبایید قضاوتی که با جرقه‌ی میل یکی است، چیزی همچون حکمی فلسفی نیست. قضاوت من به آنچه تا کنون آموخته و تجربه کرده‌ام مربوط نیست، بلکه مربوط است به آنچه امیدوارم در آینده بیاموزم و تجربه کنم. این تجلی‌ای است از نیاز من به مصاحبت م معاشرت پر شور-جنسی، روانی، اخلاقی، با شخصی دیگر، نیازی که امکان ندارد از طریق تامل فلسفی تامین شود.

آنچه جرقه و شعله‌ی میلم را بر می افروزد چیزی به جز خود زیبایی نیست، نه زیبایی باتنی و نه زیبایی نفس، شاید حتی یک جفت چشم، یک چهره یا یک بدن هم نه، به عکس، یک نیم نگاه، یک نظر، یا یک حالت، ویژگی هایی که هم جسمانی اند و هم روحانی. آن ها را ابیات جداگانه ای از شعری منظوم، قطعاتی از اثری بزرگ، تلقی کنید که بسی وعده منی دهند ولی زیاد سخن نمی گویند و گاهی بی رحمانه فریبنده اند. و در هیچ یک از این موارد قضاوت من مبنی بر اینکه شما زیبایید قضاوتی که با جرقه‌ی میل یکی است، چیزی همچون حکمی فلسفی نیست. قضاوت من به آنچه تا کنون آموخته و تجربه کرده‌ام مربوط نیست، بلکه مربوط است به آنچه امیدوارم در آینده بیاموزم و تجربه کنم. این تجلی‌ای است از نیاز من به مصاحبت م معاشرت پر شور-جنسی، روانی، اخلاقی، با شخصی دیگر، نیازی که امکان ندارد از طریق تامل فلسفی تامین شود.

هدف کتاب هنر زندگی الکساندر نهاماس گشودنِ فضایی است برای گونه‌ای دیگر از فلسفه ورزیدن؛ گونه‌ای متفاوت از مفهوم امروزی فلسفه، اما الزاماً نه در تقابل و رقابت با آن. نهاماس معتقد است شیوه‌ای یگانه از زندگی وجود ندارد گه بهترین نوع زندگی برای همه باشد اما می توان گفت که زندگی فلسفی تنها روش در میان انبوه روش های ارزشمند دیگر است. او می‌گوید که اصراری ندارد بر فلسفه به عنوان شیوه‌ای از زندگی پافشاری کند. اما باور دارد در پذیرش چنین مفهومی ناگزیریم و باید بررسی کنیم که چگونه این مفهوم تا امروز به حیاتش ادامه داده و وارد کار بعضی از فیلسوفان مدرن شده و چگونه برخی از ما هنوز در حقیقت بر مبنایِ چنین مفهومی زندگی می‌کنیم.