جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نقطه عزیمت کتاب بازگشت از تبعید است که به عنوان فرصتی برای یهودیان، به ویژه یهودیان، ارائه شده است تا رابطه بین خدا و اسرائیل را دوباره تفسیر کنند. این رابطه به طور سنتی به عنوان یک میثاق در نظر گرفته می‌شد، و محور تز کتاب این است که نویسندگان پس از تبعید از الگویی استفاده می‌کردند که اساساً همان عهد موزاییک قبل از تبعید بود، یعنی پیمانی بین خدا و بشریت که مشروط به رعایت آن بود. از قانون بخش اول کتاب روند بازسازی عهد موزاییک و به روز رسانی محتوای آن را شرح می دهد. در این بحث، موضوعات آشنای یهودیت معبد دوم مانند دعای توبه، الهیات خلقت، و اخلاق خویشاوندی به عنوان جدایی ناپذیر مفهوم معاصر خلقت نشان داده شده است. بخش دوم کتاب به بررسی یک پارادوکس می پردازد. از یک سو، این واقعیت که میثاق موزاییک در گفتمان خویشاوندی بیان می‌شد، آن را با یک جزیره‌گرایی مشخص می‌کرد که به نوبه خود این میثاق را برای گروه‌های فرقه‌ای جذاب می‌کرد. در اینجا، شواهد عمدتاً از طومارهای دریای مرده به دست آمده است. از سوی دیگر، میثاق موزاییک به عنوان الگوی غالب، سطح بالایی از هنجارگرایی را به آن نسبت داده بود، چنانکه در کار بازرگانانی مانند ویراستاران کاهنان و نویسنده جوبیلی ها دیده می شود. در نهایت، میثاق موزاییک در مرکز و پیرامون به عنوان یک مفهوم الهیاتی هنجاری و رمزی برای هویت فرقه ای مورد استناد قرار گرفت. این کتاب به این نتیجه می‌رسد که در پایان دوره معبد دوم، اگرچه عهد موزاییک از نظر نام‌گرایی عهدی که بر عهده یهودیان بود، هنجاری بود، گرایش فرقه‌ای عهد، احکام آن را غیر الزام‌آور و اختیاری کرد.