جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : کتاب حاضر حدود بیست سال پیش نوشته شده است، اما موضوعیت خود را از دست نداده است، زیرا حاوی ارزیابی مجدد مهمی از روابط دو جریان اصلی فلسفه معاصر - تحلیلی و دیالکتیک است. طرفداران و منتقدان این سنت ها تمایل دارند اطمینان دهند که این سنت ها کاملاً متضاد هستند، ریشه ها، دغدغه ها و رویکردهای آنها با یکدیگر در تضاد است و هیچ آشتی امکان پذیر نیست. در تناقض، راسل هر دو سنت را از ریشه مشترک نارضایتی از استدلال‌ها علیه فلسفه نظری می‌گیرد. به گفته نویسنده، اینها خلأ ایجاد می کنند - برخی از عناصر Weltanschaaung ما حذف شده اند، اما آنها را نمی توان بدون جایگزینی حذف کرد تا مبادا یک جهان بینی ناقص داشته باشیم، در واقع آنقدر ناقص است که نمی تواند قابل دوام باشد. به گفته راسل، بخشی از این خلاء را سنت تحلیلی اشغال می کند، اما این سنت قادر به تصاحب باقی مانده آن نیست. با این حال، آن بخش از فضای خالی را سنت دیالکتیکی اشغال کرده است، که به نوبه خود نمی تواند به کل مسئله رسیدگی کند. بنابراین به نظر می رسد که دو واکنش به زوال فلسفه نظری حداقل در این معنا مکمل یکدیگر باشند. اما نویسنده پا را فراتر می‌گذارد، زیرا به گفته هیرن، خود استدلال‌های تحلیلی به وضوح به ظهور مسائل دیالکتیکی اشاره می‌کنند، و خود مسائل دیالکتیکی برای ایجاد چنین پیش‌زمینه‌ای نیاز دارند.