جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب مجموعه ای از مشارکت های معتبر در مورد مفهوم زمان در فلسفه اوایل قرن بیستم را ارائه می دهد. ساختار آن به شکل یک اطلس موضوعی است: هر بخش با نقشه‌های منطقی ابتدایی مرتبط همراه است که جهت‌گیری‌ها (استدلال‌ها و/یا گفتمان‌ها) را که در متن گزارش شده است، به شکل «فضایی» بازتولید می‌کند. این کتاب به سه بخش اصلی تقسیم شده است که بخش اول با تحلیل آثار برگسون، هوسرل، سارتر، مرلوپونتی، دلوز، گاتاری و دریدا، پدیدارشناسی و ادراک زمان را پوشش می‌دهد. بخش دوم بر زبان و مفهوم سازی زمان تمرکز دارد و به بررسی آثار کاسیرر، ویتگنشتاین، هایدگر، لاکان، ریکور و فوکو می پردازد، در حالی که بخش آخر به علم و منطق زمان می پردازد که در آثار گیوم، انیشتین ظاهر می شود. رایشنباخ، پریگوژین و باربور. هدف کتاب سه چیز است: ارائه یک دید کلی از مفهوم زمان در اوایل قرن بیستم به خوانندگان. برای نشان دادن اینکه چگونه استدلال مفهومی را می توان با نمایش های زبانی و فضایی همراه پشتیبانی کرد. و تحریک تحقیقات جدید در زمینه انسان‌گرایانه در رابطه با نقش پیچیده بازنمایی‌های گرافیکی در درک مفاهیم.