جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر همراه با تحلیل استعاره‌های مفهومی و کلیدهای مفهومی واژة «هدایت» در دوازده جزء آخر قرآن‌کریم به تبیین حوزه‌های مفهومی آن بر اساس رویکرد تحلیل‌انتقادی چارتریس‌بلک (1995) می‌پردازد. کلیدهای مفهومی فوق و مفهوم‌سازی آنان در قالب عوامل واژگانی خاص همراه با نمونه‌های قرآنی نشان داده شده و با حوزه‌های مفهومی مشخص تبیین گردیده است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی و در چارچوب زبان‌شناسی شناختی می‌باشد. پرسش‌ اصلی در پژوهش حاضر تحلیل آن است که در تبیین استعاره‌های مفهومی و کلیدهای مفهومی واژة هدایت، کدام حوزه‌های مفهومی به کار رفته‌اند؟ در این راستا و با تحلیل آیات مورد بررسی حوزه‌های مفهومی حاصل از نتایج تحقیق عبارتند از: دین، سفر، آگاهی، توحید، نور، وحی، اختیار، درمان، تقوی، داوری، تلاش، پاداش، شرایط آب و هوایی، تکوینی بودن (آفرینش). بیشترین کاربرد این حوزه‌ها مربوط به حوزة دین و سفر است که خود کلیدهای مفهومی «دین هدایت است» و «زندگی معنوی سفر است» را برمی انگیزد.