جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه من امکان یک جامعه گرایی تجدید شده را بررسی می کنم. به جای اینکه این را به عنوان رقیب لیبرالیسم معرفی کنم، آن را به عنوان مکمل ارائه می کنم. من از این دیدگاه شروع می کنم که دو واقعیت اساسی با پیامدهای هنجاری وجود دارد که آشتی دادن آنها وظیفه اصلی فلسفه اخلاقی و سیاسی است. یک واقعیت، واقعیت فردیت است، که به اعتقاد من یک الزام هنجاری را ایجاد می کند که همه و تنها تعهداتی که به نوع خاصی از استقلال فردی احترام می گذارند مشروع هستند. این واقعیت توسط لیبرالیسم به خوبی توضیح داده شده است، و بنابراین من تا این حد یک لیبرال هستم. جایی که من با لیبرالیسم معاصر تفاوت دارم و فکر می کنم جایی برای یک کمونیتاریسم تازه وجود دارد، در توضیح حدود خودمختاری است. به نظر من، مجموعه وسیعی از تعهدات اساسی و مشروع وجود دارد که نمی‌توان آن‌ها را به‌اندازه کافی توضیح داد (یعنی مشروعیت آن را نمی‌توان توضیح داد) تنها با استقلال. بنابراین، نقش جامعه‌گرایی تبیین ماهیت یک اصل مشروع دوم است و اینکه چگونه این دو اصل - احترام به خودمختاری و احترام به برادری (آنچه من می‌نامم) - می‌توانند با هم کار کنند تا توضیح دهند که اصول و سیاست‌های مختلف مشروع یا نامشروع هستند. . در بخش اول اهمیت جامعه‌گرایی را توضیح می‌دهم. در مورد دوم، من سعی می‌کنم ماهیت اصلی را تعیین کنم که باید به‌عنوان نمایانگر الزامات هنجاری واقعیت اجتماعی تلقی شود: دومین واقعیت اجتناب‌ناپذیر فلسفه اخلاقی و سیاسی، که در حالی که ما فردی هستیم، هرگز تنها نیستیم. من در نهایت برای نسخه ای از همبستگی بر اساس نقش تعهدات اخلاقی در ترکیب منافع دیگران در مجموعه منافع خود استدلال خواهم کرد. در بخش پایانی توضیح می دهم که چگونه الزام اخلاقی در قلب همبستگی باید کار کند و سپس چگونه می توان الزامات هنجاری واقعیت اجتماعی را با خودمختاری آشتی داد.