جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : من نسخه‌ای از زمینه‌گرایی معرفتی را توسعه می‌دهم و برای آن استدلال می‌کنم - این دیدگاه که ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» به زمینه‌ای که در آن بیان می‌شوند بستگی دارد و با زمینه‌ای که در آن بیان می‌شوند متفاوت است - که بر نقش‌هایی که هر دو منافع عملی آن‌ها ایفا می‌کنند تأکید می‌کند. زمینه و رویه‌های معرفتی جامعه‌ای که آنها در تعیین ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» خود در آن مشارکت دارند («تز زمینه‌گرایی اساسی»). روش مورد علاقه من برای بیان آن این است که حقیقت یک انتساب «دانش» به شکل «S می‌داند که p» مستلزم آن است که موضوع انتساب بتواند جایگزین‌های مربوطه را رد کند، جایی که جایگزین‌های مربوطه عبارتند از مواردی که کسانی که در زمینه نویسندگان هستند دلیلی برای در نظر گرفتن آنها دارند. اینکه کسانی که در این زمینه هستند چه جایگزین هایی برای در نظر گرفتن دارند بستگی به موقعیت عملی آنها و اینکه چه جایگزین هایی به طور کلی در جامعه آنها مربوط می شود بستگی دارد. من این را «زمینه گرایی منافع» می نامم. پایان نامه به سه بخش تقسیم می شود. اول، من به آنچه من «ایرادهای زبانی» می‌نامم، می‌پردازم که نشان می‌دهد هیچ مدرک زبان‌شناختی مبنی بر اینکه عبارت «می‌داند» به بافت حساس است وجود ندارد (هاثورن 2004؛ استانلی 2005a)، و ایراداتی در مورد نحوه رفتار «می‌داند» در گزارش های اختلاف نظر درون و بین متنی (Cappelen & Hawthorne 2009; MacFarlane 2005). من استدلال می کنم که روش های مختلفی وجود دارد که زمینه سازان می توانند با این مخالفت ها برخورد کنند. در نتیجه، آنها هیچ دلیلی برای رد زمینه گرایی ارائه نمی دهند. دوم، راه‌های زیادی برای فراتر رفتن از تز زمینه‌گرایی اساسی وجود دارد، و من استدلال می‌کنم که بهترین راه در امتداد خطوط ذکر شده در بالا است، یعنی. زمینه گرایی منافع در این فرآیند، من تعدادی از خواسته‌ها را برای توضیح زمینه‌گرایانه از ویژگی‌های زمینه بیان می‌کنم که مسئول تغییرات زمینه‌ای در ارزش‌های حقیقت اسناد «دانش» هستند. من استدلال می‌کنم که برخلاف رقیب اصلی خود - که من آن را «زمینه‌گرایی گفت‌وگو» می‌نامم (Blome-Tillmann 2009a؛ Cohen 1999؛ DeRose 2009; Lewis 1996) - زمینه‌گرایی منافع می‌تواند همه خواسته‌ها را برآورده کند. در نتیجه، زمینه گرایی منافع بر زمینه گرایی محاوره ای ارجحیت دارد. سوم، من استدلال می‌کنم که دلیل خوبی برای ترجیح زمینه‌گرایی منافع به رقبای غیرزمینه‌گرای آن، تغییر ناپذیری شدید (براون 2006؛ هازلت 2009؛ پریچارد 2010؛ ریسیو 2001)، تغییرناپذیری حساس (Fantl & McGrath20wrelativism 20009) وجود دارد. (مک فارلین 2005؛ ریچارد 2004). ایراداتی که در بخش اول به آنها پرداخته شد، به این منظور است که دلیل اصلی ترجیح نوعی نسبی گرایی به زمینه گرایی منافع را ارائه دهند. در نتیجه، نتیجه بخش اول این است که نسبیت گرایی از جدول خارج شده است. ملاحظاتی که به نفع زمینه گرایی منافع و علیه تغییر ناپذیری حساس بیان می کنند، دو نوع هستند. اول، من استدلال می‌کنم که زمینه‌گرایی منافع می‌تواند با طیف وسیع‌تری از موارد نسبت به تغییرناپذیری حساس سر و کار داشته باشد. دوم، من استدلال می‌کنم که گزارش تأثیرگذار از کارکرد اسناد «دانش» که در ادوارد کریگ (1990) توسعه یافته است، مخالف تغییرناپذیری حساس و به نفع زمینه‌گرایی منافع است. من همچنین استدلال می کنم که ملاحظات دوم به همان اندازه که تغییر ناپذیری حساس را در برابر تغییر ناپذیری سخت می گویند. در نتیجه، من نتیجه می‌گیرم که زمینه‌گرایی منافع بر همه رقبای خود ارجحیت دارد.