جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مطالعه موردی تطبیقی نمونه‌هایی از دو نویسنده اثنی عشری را در بر می‌گیرد که با هم به دو تن از مهم‌ترین مقامات غیبی دوره عالی صفوی تبدیل شدند: الحافظ رجب البورسی (متوفی پس از 1410) و محمود دیحضر شیرازی (فلز 1576). ). پروژه‌های آن‌ها ارتباط نزدیکی با هم دارند، و فقط می‌توان آن‌ها را از نظر تاریخ‌نگاری پشت سر هم توضیح داد. با این حال، اولی در ادبیات به عنوان یک عارف پرشور و نیمه افراطی دوازده امامی تجلیل شده است، و دومی - یک دانشمند غیبی دوازده امامی هوشیار و تجربی - کاملاً کنار گذاشته شده است. همچنین هیچ مطالعه ای تا به امروز نقطه اصلی مرجع هر دو نویسنده را شناسایی نکرده است: شبکه برادران جدید خلوص متشکل از غیبت گران امپراتوری تیموری و فیثاغورثی عثمانی که از اواخر قاهره ممالیک، پایتخت رنسانس لتریستی که آنها آگاهانه وارث آن بودند، تابش می کردند. برای اصلاح این گونه انحرافات و عدم توازن‌ها، ما باید از عقیده‌ی علمی و دین‌گرای مستمر که متن‌پرستی و دیگر علوم غیبی جریان اصلی را در سطل زباله محو می‌کند، مقوله غیرسیاسی که «عرفان» است، نادیده گرفته می‌شود و بدین ترتیب بسیاری از عقل صفویه را از تاریخ اولیه فلسفه مدرن تبعید می‌کند. ، از علم و امپراتوری. از نظر البورسی، با برگرفتن صفحه‌ای از هم عصران خود برادران جدید، اولین نویسنده شیعی است که مستقیماً از ابن عربی (متوفی 1240) و احمد البونی (متوفی 1225-1233) هر دو استفاده کرده است. نویسندگان سنی سنت متاخر علمی اسلامی که به ترتیب بیانگر نظریه لتریستی و عمل لتریستی هستند. و دهدار - پرکارترین نویسنده فارسی دربارۀ لتریسم عملی بونی در قرن شانزدهم، و از این رو الهام‌بخش بی‌واسطه کیش البورسی در قرن بعدی - دریچه‌ای ارزشمند به ما ارائه می‌دهد که چگونه فلسفه صفوی در واقع از نظر امپراتوری، غیبی-علمی اجرا می‌شد. و همچنین تکامل سنت گریمور غربی به عنوان یک کل.

ترجمه ماشینی: فلسفه، باطنی تطبیقی، ایران شناسی، نوافلاطونی، نوفیثاغورسیسم، هزاره گرایی، علوم غیبی، علوم غیبی اسلامی، فلسفه غیبی اسلامی، لتریسم، نظریه عرفانی، ایران تیموری، صائین الدین ترکه اصفهانی

ترجمه ماشینی: همانطور که دریدا می‌گوید، به نظر می‌رسد اعلام معروف افلاطون مبنی بر برتری گفتار بر نوشتار با فرهنگ‌های وارثی که به طور مشابه از شفاهی به سواد و به‌ویژه اسلامیت در حال گذار هستند، طنین‌انداز شده است. علیرغم انفجار فرهنگ نویسندگی از قرن هشتم به بعد، تحقیقات عربی همچنان بی‌اعتمادی قاطعانه، اگر چه فزاینده بلاغی، به نوشتار را نشان می‌دهد. با این حال، در قرن چهاردهم، هنگامی که عصر دایره‌المعارف در سراسر سرزمین‌های اسلامی طلوع کرد، برتری نوشتار بر گفتار به‌طور رسمی و قطعی توسط دایره‌المعارف‌های عربی و فارسی، از جمله ابن الاکفانی (متوفی 1348) از ممالیک مصر تأیید شد. و شمس الدین آملی (متوفی 1352) از ایران ایلخانی. در این رابطه تصادفی نیست که همان قرن نیز شاهد محبوبیت فزاینده ای در میان نخبگان علمی و حاکم، لتریسم (علم الحروف)، همزاد کابالا بود - علم غیبی که خود کیهان را متنی برای خواندن می دانست. بازنویسی شده است. با ترکیب این جریان‌های علمی ادبی و غیبی، در اوایل قرن پانزدهم، حلقه‌ای از نویسندگان نوفیثاغورثه‌پرداز مسلمان - از جمله مهمترین آنها ابن ترکه اصفهانی (متوفی 1432)) - اولین متافیزیک رسمی نوشتن را توسعه دادند. این مقاله ارزش‌گذاری بی‌سابقه‌ای را که ابن ترکه از نوشتار بر گفتار انجام داد، از نظر معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی، و نیز پیامدهای اجتماعی فرهنگی این حرکت در سراسر جهان پارسی پس از مغول، تحلیل می‌کند. او استدلال کرد که حرف-عدد شکلی از نور است که ابدی از یکتا ساطع می شود. از این رو بینایی، آن قوه نور، باید جهانی ترین حس باشد. از این رو متن قابل مشاهده باید شکل یکی از آشکارترین باشد. در حمایت از این تز، او آموزه ابن سین-طوسی مدولاسیون متعالی هستی (تشکیک الوجود) را با ارتقای اشراقی آن، مدولاسیون متعالی نور (تشکیک النور) ترکیب کرد تا دکترین امضای خود را در مورد تشکیک ارائه دهد. -حرف: حروف نورانی به صورت ماتریس مخلوق و تمام آفریننده کیهان که به تدریج از یکتایی به صورت خارج ذهنی، ذهنی، گفتاری و در نهایت نوشتاری نزول می کنند. به دور از اینکه یک ردپای خرگوش روشنفکری عجیب و غریب بدون اهمیت ماندگار باشد، استدلال می‌کنم که متافیزیک لتریستی نور ابن ترکه توسط متفکران بعدی در ایران به عنوان مؤثرترین وسیله برای مفهوم‌سازی و تجلیل از فرهنگ نویسندگی اسلامی پذیرفته شد. از جمله فیلسوفان مشهور جلال الدین دوانی (متوفی 1502) و میر داماد (متوفی 1630)، مؤسس مکتب موسوم به اصفهان. همچنین تاثیر آن ... مشاهده چکیده کامل