جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: حزب معصومی که از سال 1945 تا 1960 در اندونزی فعال بود، جسورانه ترین تلاش تا به امروز برای آشتی دادن اسلام و دموکراسی است. معصومی چشم‌اندازی از جامعه و حکومت ارائه کرد که متکی به کاربرد تحت اللفظی آموزه‌های اسلامی نبود، بلکه الهام‌گرفته از ارزش‌های اسلام بود. سیاست های معتدلی را تعیین کرد که هم برای غرب مطلوب بود و هم نسبت به سایر جوامع مذهبی در اندونزی مدارا کرد. اگرچه این حزب گام های مهمی در جهت توسعه دموکراسی مسلمان برداشت، اما دستاوردهای آن با این وجود نامطمئن بود: در نهایت در سال 1960 به دلیل مقاومت در برابر لغزش سوکارنو به سوی استبداد غیرقانونی اعلام شد و امتناع رژیم سوهارتو از بازگرداندن حزب، رهبران آن را ناامید و به حاشیه رانده کرد. . بسیاری از آن رهبران متعاقباً به شکلی از اسلام موسوم به انتگرالیسم روی آوردند، دکترینی رادیکال که انعکاس برخی از ویژگی‌های انتگرالیسم کاتولیک قرن 19 بود، که به ظهور نئوبنیادگرایی مسلمان در اندونزی کمک کرد. این کتاب حزب معصومی را از ریشه‌هایش در رفرمیسم مسلمان اوایل قرن بیستم تا میراث معاصرش بررسی می‌کند و دیدگاهی درباره اسلام سیاسی ارائه می‌کند که جایگزینی برای مدل گسترده‌تر مطالعه‌شده اسلام خاورمیانه ارائه می‌کند. تجربه حزب چیزهای زیادی را در مورد خط ظریف جداسازی شکل معتدل اسلام که به روی دموکراسی و درجه خاصی از سکولاریزاسیون از نوعی ناسازگاری مذهبی که می‌تواند همزیستی فرقه‌ای کشور را تهدید کند، به ما می‌آموزد.