جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان،‌ محور مباحث علوم انساني است و پرداختن به مباني انسان‌شناختي، اصلي‌ترين پيش‌نياز تحول در علوم انساني و تمدن‌سازي بشري است. هدف اين تحقيق، بررسي و تبيين مباني انسان‌شناختي مبتني بر جهان‌بيني الهي است که مؤثر در آينده‌پژوهي ديني مي‌باشد، و روش تحقيق حاضر، از نوع توصيفي ـ تحليلي و با صورت علمي و موضوع‌محور بوده و مطالب آن با روش کتابخانه‌اي در عرصة پديده‌شناختي گردآوري شده است. يافته‌هاي اين تحقيق حاکی است که آينده‌پژوهي اسلامي نسخه‌اي بديل از آينده‌پژوهي عرفي است که مهم‌ترين ويژگي آن ارتباط با دين است و مکاتب ديني از هر ديدگاه فلسفي و علمي، آينده‌نگرتر هستند. اسلام ماهيت و حقيقت انسان و آينده جهان را ترسيم کرده و در چشم‌اندازي الهام‌بخش، وضعيت مطلوبي را براي بشريت نويد مي‌دهد. رسيدن به آرمان‌ها و اعتقاد به هدفمندي رويدادهاي آينده در بسياري از تلاش‌هاي آينده‌پژوهانه وجود داشته و مرز مشترک بين بسياري از آينده‌پژوهان است. نتيجه آنکه بدون شناخت مباني انسان‌شناختي آينده‌پژوهي، توفيق زيادي در شناخت اين علم و فن را نخواهيم داشت. در نظام جهان‌بيني الهي، انسان به‌صورت فطري، ميل حرکت به‌سمت کمال بي‌نهايت را دارد و مي‌خواهد با شناخت آينده، کمالات بيشتري را براي خود مهيا کند و همچنين او تنها موجودي است که با اختيار خود، آينده خودش را مي‌سازد و تغيير در سرنوشت، وابسته به تغيير اراده‌هاست.