جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نظریه رایج در فلسفه، عدم امکان حرکت در مجردات است. مسئله این مقاله، بررسی دلالت ظاهر آیات قرآن بر امکان یا نفی حرکت در موجوداتی است که بر اساس تعریف و معیار فیلسوفان، می‌توان آنها را مجرد دانست. براساس یافته‌های تحقیق که با شیوه توصیفی ـ تحلیلی به‌دست آمده، ظهور آیات قرآن دراین‌باره متفاوت است؛ ظاهر برخی آیات مانند: صافات: 164 و بقره: 32 و فاطر: 35 دلالت بر ثَبات مجردات دارند؛ و آیات دیگری مثل حمد: 1 و بقره: 31 و 33 دلالت بر امکان حرکت در برخی دارند. با توجه به تدرُّجی که در کسب وجود و کمالات در تربیت‌شونده هست، آیه شریفه بر وجود حرکت در تمام موجودات، از جمله مجرَّدات، دلالت دارد. همچنین برخی آیات بر افزایش علم گونه‌هایی از ملائکه و یا وقوع اشتباه و تنزُّل مرتبه و سپس توبه توسط ملائکه دلالت دارند. وقوع چنین اموری حکایت از امکان تغیُّر در ملائکه دارد. با توجه به اینکه تعریف «مجرد»، بر ملائکه مزبور قابل تطبیق است، می‌توان گفت: تغیُّر و حرکت در مجرَّدات امکان دارد.

مسئله آميزش در دوره عادت ماهيانه مطمح‌نظر متون مقدس (کتاب مقدس و قرآن) اديان ابراهيمي (يهوديت، مسيحيت و اسلام) بوده و در اين متون با رويکردهاي گوناگون، احکامي را در این‌باره تشريع کرده‌اند. اين مقاله با روش توصيفي، تحليلي، تطبيقي روشن ساخته که رويکرد عهد عتيق از کتاب مقدس کنوني به این موضوع، رويکردي سختگيرانه بوده و بیشتر ارتباطات عادي و جنسي ميان مرد و زن در ايام عادت ماهيانه را ممنوع ساخته است. در مقابل، در عهد جديد و مسيحيت هيچ‌گونه محدوديتي در اين‌‌باره وضع نگرديده است. قرآن در آيه 222 سورة «بقره»، صرفاً آميزش در اين ايام را ممنوع کرده است که با توجه به مضمون آيه شريفه و روايات، به دست مي‌آيد که هدف اساسي از اين ممنوعيت، رعايت بهداشت و تأمين سلامت است؛ مطلبي که دانش روز پزشکي آن را تأييد مي‌کند.