جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بر اساس آنچه در کتاب‌های حدیثی، تاریخی، کلامی و تفسیری نقل شده، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در موارد گوناگون و در زمان‌های متعدد، در حضور اصحاب خود، از فضائل امیرالمؤمنین(علیه السلام) سخن گفته‌اند که یکی از آنها حدیث تشبیه است. طبق این حدیث، شماری از صفات کمال که در پیامبران الهی به صورت پراکنده آمده، در مورد حضرت علی(علیه السلام) به صورت یکجا ذکر شده است. از جمله این صفات، علم و وقار آدم، حکمت و تقوای نوح، صبر و بردباری ایوب، حکمت شیث، حلم ابراهیم، هیبت موسی، زهد و عبادت عیسی(علیه السلام) و کمال و جمال محمد(صلی الله علیه و آله) است. این حدیث با تعابیر گوناگون توسط اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) در منابع متعدد شیعه، بخصوص اهل سنت به طرق مختلف نقل شده و به لحاظ سندی تردیدی در صدور آن وجود ندارد. با توجه به محتوای حدیث و بکارگیری روش نقلی و تحلیل‌های عقلی پیرامون آن، ویژگی‌هایی از قبیل: برابری با مجموع انبیاء، برتری بر هر یک از انبیاء، برتری بر سایر اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله)، عصمت، و بخصوص امامت و خلافت بلافصل برای حضرت علی(علیه السلام) به طور واضح قابل اثبات است.

به آیات هدایت ویژه پیامبران(علیهم السلام) بر عصمت آنان استدلال شده است. این آیات دو دسته‎اند؛ دسته اول مربوط به هدایت همه یا تعدادی از پیامبران(علیهم السلام) است، مانند آیات 84- 90 سوره انعام، 58 – 59 سوره مریم و 20- 21 سوره یس. دسته دوم مربوط به پیامبری خاص می‌باشد، مانند آیات 120- 121 سوره نحل، 114 و 118 سوره صافات و آیه دوم سوره فتح. در این نوشتار با بهره‏گیری از روش تبیین و تحلیل، چگونگی دلالت آیات بر عصمت پیامبران و قلمرو دلالت آنها بررسی شده و به اشکالاتی که در این باره مطرح گردیده، پاسخ داده شده است.

‏خداوند در آیه 125 سوره نحل، از پیامبر6 می‌خواهد که برای دعوت به اسلام، از سه شیوه استفاده کند: حکمت، موعظه حسنه و جدال احسن. برخی این سه شیوه را منطبق با سه گونه استدال رایج در منطق (برهان، خطابه و جدل) دانسته‌اند؛ لکن بین آنها تفاوت‌هایی وجود دارد. حکمت در قرآن، سخن محکم و خلل‎ناپذیرِ مشتمل بر خیر و سعادت انسان بوده و قلمرو آن، حکمت نظری و عملی را شامل می‏شود؛ اعم از اینکه مفید یقین منطقی باشد یا نباشد، لکن در برهان مصطلح در منطق، یقین بالمعنی الاخص شرط شده است. مراد از موعظه حسنه، گفتار یا رفتاری است که مشوق دیگران به التزام عملی به دین و آیین حق است. بر این اساس، دعوت قرآنی در عین حِکمی بودن، مصداق دعوت با روش موعظه حسنه نیز است، بنابراین با خطابه رایج در منطق متفاوت خواهد بود. هدف از جدل منطقی، غلبه بر خصم است لکن هدف از «جدال احسن»، روشن شدن حقیقت و هدایت طرف مقابل است. نکته‌ی دیگر، شیوه‌ی بکارگیری روش‌های سه‌گانه قرآنی است. نقش جدال احسن در دعوت به آیین اسلام، ثانوی و در برابر معاندان است، و میان حکمت و موعظه حسنه- با لحاظ مقام نبوت و دعوت پیامبرانه- نسبت تلازم برقرار است.

یکی از آموزه‌های مهم اعتقادی که در منابع دینی به آن پرداخته شده، وجود بهشت و دوزخ است، البته دانشمندان اسلامی بهشت و دوزخ را از زوایای گوناگون مورد بحث قرار داده‌اند که در این مقاله تنها وجود فعلی بهشت و دوزخ و جایگاه آن‌دو مورد بحث قرار می‌گیرد. در باره وجود فعلی بهشت و دوزخ دو دیدگاه عمده مطرح شده است: غالب دانشمندان اسلامی با تمسک به دلایل متعدد قرآنی و روایی، به وجود فعلی بهشت و دوزخ معتقد شده‌اند. برخی دیگر البته با نقد دلایل مثبتان، و طرح پاره‌ای از دلایل عقلی و نقلی، وجود فعلی آن دو را انکار کرده و براین باورند که خداوند بهشت و دوزخ را در قیامت خلق خواهد کرد. در مورد جایگاه بهشت و دوزخ نیز دیدگاه‌ها متفاوت است؛ برخی در این مسأله توقف کرده و علم آن را به خدا واگذار کرده‌اند؛ اما برخی دیگر، بهشت را فوق آسمان‌ها و دوزخ را در قعر زمین دانسته‌اند، و عده‌ای نیز بر این باورند که بهشت و دوزخ در باطن این عالم قرار دارد